Sobolewski

Sobolewski h. Cyrus (in. Lis odm.) vel Cyrus-Sobolewski, Sobolowski, rodzina miejska krakowska, pochodząca od rodu Cyrusów herbu Lis odm., wymienionych w Herbarzu Małachowskiego. 

Cyrusowie, którzy dawniej nazywali się Landmann, od dawna posiadali szlachectwo polskie, pomimo że byli rodziną mieszczańską. Po nabyciu dóbr ziemskich w Sobolowie w Krakowskiem nazwali się Cyrusami Sobolewskimi. Jedna linia pisała się z Osieczan w Galicji. 

Dawne herbarze podają błędnie zapewne, jakoby Cyrusowie mieli stanowić jedną rodzinę z Sobolewskimi herbu Łada, używającymi przydomków Cyrus i Kula. Inne opracowania dają Cyrusom herb Taczała. 

Genealogia
(osób: 39)

• ANTONINA Sobolewska h. Cyrus (23 I 1817-5 II 1884), c. Kajetana i 2ż. Ewy Rostworowskiej; ur. Osieczany, parafia Droginia, zm. Komorniki, parafia Raciechowice, lat 67; m. (1838 Droginia) Julian Fink z Roganowa h. wł. (1805-1887), s. Wojciecha i Franciszki Rozłuckiej; dzieci: Stanisława, Adam, Antonina, Jadwiga, Marianna, Ewa – Finkowie.

• PAWEŁ Piotr Kajetan Sobolewski z Osieczan h. Cyrus (29 VI 1863-8 X 1930), s. Marcelego i Konstancji Dąmbskiej, generał dywizji Wojska Polskiego, generał major armii austriackiej; początkowy przebieg służby w WP nieznany; dowódca 6 brygady artylerii frontu cieszyńskiego 1920; dalszy przebieg służby także nieznany, wiadomo tylko, że zweryfikowany jako tytularny generał dywizji z 1 VI 1919, był już w 1923 w stanie spoczynku; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. XIIIa, gr. rodz.; często mylony z bratem Feliksem, również generałem (PSB; GPN; Cm. Rak.); ż. Aniela Ludwika Adela Hochberger (1880-1940); dzieci: Jan, Stanisław, Maria, Ludwik.

Źródła: Bork. Sp. 60, 409; Mał.; Nies.; Ostr. nr 412; Żern. t. 2/363.


Sobolewski h. Ślepowron vel Soboleski, rodzina przeważnie drobno- szlachecka, na Mazowszu i Podlasiu, pisząca się z Piętki. Stanowią odgałęzienie rodu Piętków i nosili przydomki Piętka i Pąk. Nazwisko powstało od wsi Sobolewo w powiecie Wysokie Mazowieckie, gminie Klukowo, parafii Kuczyn. W XVIII wieku doszli do większego znaczenia, a jedna linia otrzymała w 1824 r. tytuł hrabiowski rosyjski od cara Aleksandra I. W 1798 r. przyjęli poddaństwo pruskie w powiecie błońskim oraz warszawskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Są jednego pochodzenia z Piętkami, Kuczyńskimi i Lubowickimi herbu Ślepowron. 
Z nich: 2 wojewodów, 2 ministrów i 1 kasztelan 1780 — 1831.
Genealogia
(osób: 67)

• ALEKSANDRA Sobolewska (1798-16 XII 1878), c. Walentego i Izabeli Grabowskiej; zm. Warszawa; m. (25 VI 1825 Warszawa) Józef Ignacy Walenty hr. Kwilecki h. Szreniawa odm. (10 II 1791-3 XI 1860), s. Antoniego i Weredianny Radolińskiej, I ordynat wróblewski, kapitan adiutant polowy wojsk polskich, kawaler krzyża Virtuti Militari, szambelan pruski, dyrektor Ziemstwa Kredytowego w Poznaniu; otrzymał pruski dziedziczny tytuł hrabiowski 12 VI 1816, na co dyplom 22 X 1816, potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosji 2 VII 1842; założyciel ordynacji z dóbr Wróblewo, Wierzchocin, Kłodzisko, Głuchowo, Pakawie i Dąbrowa w pow. szamotulskim 1845, dziedzic na Młochowie w Król. Polskim; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); 1v. żonaty z Lucyną Czarnecką h. Prus III; dzieci: Stanisław (1824-1851), Maria Apolonia (1830-1910) – hr. Kwileccy.
 
 

Walenty Sobolewski 

(1765-1831)

 • WALENTY Faustyn Sobolewski z Piętek (1765-1831), s. Macieja i Ewy Szydłowskiej, starosta warszawski, poseł na Sejm Czteroletni oraz na sejm powstańczy 1830/31; minister sprawiedliwości 1816-1819, prezes rady administracyjnej Król. Polskiego od 1825; kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława (PSB; Kur. Warsz.); ż. (ok. 1795) Izabela Grabowska h. Oksza (1776-1858), c. Jana Jerzego z Grabówki, generalnego inspektora wojsk litewskich i Elżbiety Szydłowskiej h. Lubicz; jej naturalnym ojcem był król Stanisław August Poniatowski; matka Elżbieta z Szydłowskich była kochanką Stanisława Augusta, wywierała silny wpływ na króla i jego działania polityczne, następnie została morganatyczną żoną króla 2 II 1784; dzieci: Teresa, Aleksandra, Kwiryna.

Źródła: Bork.; Dw. Teki; Kap. 385; Kos. t.1; Nies.; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2/363-364.