Grądzki

Grądzki h. Łada, vel Łada-Grądzki, Grącki, Groncki, Groński, rozrodzona rodzina mazowiecka, wyszła ze wsi Grądy w ziemi wiskiej, od której w XIV i jeszcze w połowie XV stulecia brała miano Grąda (Granda). 

Maciej z Grąd, sędzia ziemski wiski 1505. Maciej z Grąd, dziedzic części Świeborczyna 1577. Jan Grądzki, sędzia ziemski wiski, dziedzic na Grądach i Jarnułtach 1577 (Paw.). Posiadali też Grądzicze in. Grądzickie w ziemi grodzieńskiej (Gloger). 

Ładzice Grądzcy podpisali z ziemią wiską elekcje: Jana Kazimierza 1648, Jana III 1674 i Augusta II w 1697 roku. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie przed 1850. 

Grądzcy tego herbu zamieszkiwali w XIX wieku w Galicji, gdzie zwani byli Grońskimi. Inni wylegitymowali się w końcu XVIII wieku w Witebskiem, jako pochodzący od osiadłego tam w początkach XVII wieku Adama, a posiadali od 1743 r. Kazanówkę (Herb. Witeb.). Z nich: 1 kasztelan — 1450.

Genealogia
(osób: 99)

• BARTŁOMIEJ Ludwik Grądzki (ok. 1790-9 IX 1843), s. Jana i 1ż. Gertrudy Droszewskiej, rządca (arendarz) dóbr Brzeźnio pow. sieradzkim, zamieszkały tamże, we dworze; ur. Brzeźnio (Nejm.; MK Brzeźnio); ż. (1812) Franciszka Wituska (ok. 1798-1823), c. Stefana i Józefy Wilkszyckiej vel Wilkrzyckiej; dzieci: Tekla, Ludwik, Eleonora, Wincenty.

• ELEONORA Grądzka (ok. 1820-po 1850), c. Bartłomieja i Franciszki Wituskiej; ur. Brzeźnio w pow. sieradzkim (Nejm.); m. (1837 Grodzisko) Józef Wolski (1809-17 VII 1860), s. Kajetana i Teofili Stawowskiej, powstaniec, oficer wojsk polskich 1830/31, dziedzic dóbr Gusin w pow. łęczyckim, gmina i parafia Świnice Warckie, prawd. posesor dóbr Podgórze, par. Grodzisko, obecnie woj. łódzkie; zm. Łęczyca, lat 51 (MK Grodzisko); dzieci: 1/ Feliks, 2/ Stefania, 3/ Bronisław, 4/ Helena Julia (ur. 20 V 1844 Ruda), 5/ Alfred Oktawian (ur. 1845 Podgórze), 6/ Tekla – Wolscy.

Źródła: Bon.; Nejm.; Kos. t.1; Nies.; Urus.

Grądzki h. Rawicz, vel Grącki, Grondzki, ze wsi Grądy, w ziemi wiskiej. 

Mają pochodzić od Grotów-Rawiczan z Nowego Miasta i być jednego pochodzenia z Kosińskimi herbu Rawicz. Pisali się „z Jarniąt” (de Jarniąty albo Jarnuty), majątku w ziemi łęczyckiej, który nabył jeden z ich przodków. Zygmunt i Jakub, synowie Adama, Grądzcy, z Grąd, w ziemi wiskiej, herbu Rawicz, świadkowie przy wywodzie szlachectwa Kownackich w Warszawie 1606 r. 

Wielu Grądzkich tego herbu przeniosło się na Litwę, gdzie osiedli m.in. w pow. upickim, i w dużej części przeszli na wyznanie ariańskie i kalwińskie. Rafał, z pow. wilkomierskiego i Jan, podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.).

Samuel Grądzki, gorliwy arianin, dworzanin radziwiłłowski, walczył przeciwko Kozakom w latach 1648-1654, przeszedł z hetmanem Radziwiłłem na stronę szwedzką i był wysłany do Chmielnickiego, aby go nakłonić do wojny z Polską. Zacięty nieprzyjaciel katolików, podburzał Szwedów do ich prześladowania. W 1660 r. zmuszony do opuszczenia ojczyzny, osiedlił się na Węgrzech i tam umarł około 1676 r., zostawiwszy ciekawy opis wojny z Kozakami z lat 1648-1657 (Urus.).

Grądzcy herbu Rawicz zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądach grodzkim sądeckim i ziemskim pilznieńskim 1782 r., przed Deputacją Wywodową wileńską 1803 r. Wylegitymowali się także w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej.

Genealogia
(osób: 26)

• BENEDYKT Grądzki z Jarniąt (de Jarniąty) h. Rawicz (ok. 1720-1776), s. Stanisława i Zofii Czerskiej, wnuk Adama i Konstancji z Chyżowa, cześnik smoleński; pisał się: „de Jarniąty”; zm. Stara Wieś (Bon.); 1ż. (ok. 1750) Katarzyna Stadnicka h. Szreniawa odm. (ok. 1725-ok. 1770), c. Michała i 1ż. Justyny Gostkowskiej; dzieci: Kunegunda, Justyna, Tadeusz, Wincenty; 2ż. (ok. 1770) Franciszka Załuska h. Junosza (ok. 1740-po 1776).

• KUNEGUNDA Grądzka h. Rawicz (ok. 1760-po 1790), c. Benedykta i 1ż. Katarzyny Stadnickiej h. Szreniawa odm. (Bon.); m. (ok. 1780) Michał Jakliński h. Ostoja (ok. 1760-po 1790); dzieci: 1/ Tomasz Adam Jakliński (ur. 19 XII 1784), ur. Bielsko, parafia Łososina Dolna, chrz. 1784 (MK Łososina Dolna).

Źródła: Bon. t. 7/53-54; Nies.; Sęcz.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Urus. t. 4/369-370.