Libiszowski

Libiszowski h. Wieniawa, vel Libiszewski, Lubiszowski, Lubieszowski, Lubieszewski etc., pisali się z Libiszewa (dawniej Lubieszów, Lubyeszow, Lubiszów), w pow. opoczyńskim, w XIX wieku używali także przydomku „Prandota de Perstein”. 

Leżeński

Leżeński h. Nałęcz, vel Leżański, stara rodzina mazowiecka, pisała się z Leżenic w ziemi czerskiej. Obecnie Leżenice leżą w woj. mazowieckim, pow. Kozienice, gm. Głowaczów. Leżeńscy są jednego pochodzenia z Nowodworskimi i Gostomskimi. Z tej rodziny: 1 biskup i 4 wojewodów 1390 — 1675.

Laskowski

Laskowski h. Dąbrowa, na Mazowszu, pisali się „z Laskowa” i „z Laskowej Jabłoni”. Są zapewne jednego pochodzenia z Sierzputowskimi i Białymi herbu Dąbrowa. Ich wsie gniazdowe to Laskowo Jabłoń i Laskowo Sierzputy, w ziemi łomżyńskiej, pod Zambrowem. Dziś wieś ta nazywa się Laskowiec. Dziedziczyli też we wsi Żebry-Laskowiec, w parafii Nur, pow. Ostrów Mazowiecka.

Lesiewski

Lesiewski h. Ogończyk, vel Lesiowski, Lisiewski, pisali się z Lesiewa, a gniazdem ich jest Lesiew i Wola Lesiewska w ziemi rawskiej, parafia Biała Rawska. 

Leski

Leski h. własnego (in. Gończy, Pies gończy), w Prusach Zachodnich i Wielkopolsce. Według Bonieckiego wyszli ze wsi Leszcz k/ Torunia. 

Leśniowski

Leśniowski h. Gryf (in. Świeboda, Świebodzic), vel Gołąbek-Leśniowski, Jaxa-Leśniowski, Leśniewski, dawniej zwani Gołąbkami z Zimnejwody.

Leśniewski

Leśniewski h. Grzymała vel Leśniowski, Leszniowski, rodzina wielkopolska, wywodząca się ze wsi Leśniewo, pow. Gniezno, obecnie gmina Łubowo (Dw. Teki). Pierwotnie, od dóbr Szymankowo nazywani także Szymankowskimi. Według pieczęci Piotra Leśniewskiego, dziedzica Chwałkowa z 1591 r., używali Grzymały bez bramy w murze (Wittyg). Podpisali elekcje 1648 r. z woj. ruskim, 1697 r. w woj. kaliskim, 1733 r. z woj. poznańskim i brzeskim kujawskim. 1764 r. z woj. wołyńskim. Gałąź Grzymalitów Leśniewskich już w XVll wieku osiadła w woj. witebskim. Podpisali 1763 r. manifest szlachty litewskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich 1808, a w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, jako Leśniowscy. Z nich: 1 kasztelan 1628 — 1637.
Genealogia
(osób: 28)

• MARCJANNA (Marianna) Leśniewska (1697-po 1759), c. Mikołaja i Zofii Miłaczewskiej, czasem zwana Marcellą; występuje w aktach jako wdowa po Walentym Baranowskim w latach 1748-1760; ona zapewne jako Petronella Marcjanna chrz. 28 III 1697 (MK Sokolniki); m. (10 X 1728) Walenty Baranowski (ok. 1690-ok. 1748).

• WAWRZYNIEC Leśniewski (ok. 1690-1756/62), s. Mikołaja i Zofii Miłaczewskiej; żonie swej Helenie Czaplickiej, oprawił w 1718 r. posag 2.000 zł (AGZ Poznań); po ojcu zastawnik Kobylicy, pow. Gniezno, skwitował 1736 r. Antoniego Zawiszę, syna Stefana, dziedzica Kobylicy, z 4.500 zł części sumy zastawnej, a w 1737 r. skwitował go ponadto z 1.025 zł (AGZ Gniezno); żył jeszcze 3 VII 1756 (MK Poznań: Św. Marcin); zarówno on jak i jego żona oboje już nie żyli 1762 (AGZ Poznań); ż. (ok. 1718) Helena Czaplicka (ok. 1700-p. 1762), c. Jakuba i Elżbiety Jeleniewskiej; dzieci: Andrzej, Łukasz, Jan, Telesfor, Katarzyna, Magdalena.

Źródła: Bon. t.14/113-115; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.8/354-355.

Leszczyński

Leszczyński h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Leszczyński, na Mazowszu, nazwisko wzięli od wsi Leszczyn Kmiecy i Szlachecki, w parafii Zagroba, w ziemi bielskiej, woj. płockim, gdzie dziedziczyli do XVI wieku. 

Lewicki

Lewicki h. Prawdzic, rodzina mazowiecka, wywodząca się z Lewiczyna w pow. grójeckim. Są jednego pochodzenia z Falęckimi tegoż herbu.

Lewartowski

Lewartowski h. Lewart, rodzina małopolska, będąca gałęzią możnego rodu Firlejów herbu Lewart. Nazwisko mieli wziąć od wsi Mały Lewartów w pow. brzeskim, ale ani dawne rejestra poborowe, ani Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego takiej wsi nie wymieniają. Bardziej prawdopodobnym gniazdem tej rodziny jest Lubartów w pow. lubelskim, który jeszcze w 1676 roku zwany był Lewartowem (Krzep.). Jedna gałąź otrzymała tytuł baronowski w Galicji 2 IX 1783, a potwierdzenie tegoż tytułu w Królestwie Polskim 24 V 1824. Lewartowscy byli właścicielami dóbr Chróścina Mała, Brzezice k/ Biskupic w pow. lubelskim, Gnojnik, Siedlec i Łęka w pow. tarnowskim, Dobrociesz Górna k/ Bochni, Zimnowody w pow. jasielskim. Byli ponadto tenutariuszami Dąbrowy, dzierżawcami Uszwi i Radłowa, oraz Dobczyc w pow. bocheńskim. Z nich: Jan Lewartowski świadczył w 1495 roku w Kurzelowie. Jan Paweł, został baronem austriackim w 1786.
Genealogia
(osób: 143)

• INOCENTY bar. Lewartowski (1785-1 IV 1838), s. Kazimierza i Justyny Czermińskiej, dziedzic na Siedlcu-Łęce i Gnojniku w pow. tarnowskim; 1ż. (1816) Julia Petryczyn (ok. 1795-po 1816), c. Tadeusza na Gnojniku i Zofii Małachowskiej; dzieci: Kazimiera; 2ż. Justyna z Siemuszowy Pietruska h. Starykoń (ok. 1800-13 XII 1830), c. Kazimierza i Taidy Wojakowskiej h. Brochwicz, podstolanki nowogrodzkiej; dzieci: Emeryka, Leonora. 

Lewart odm. 

(herb baronów Lewartowskich)

• KAROLINA Felicja bar. Lewartowska (21 VII 1789-20 III 1855), c. Michała i Dominiki Kornelii Niwickiej; ur. w Dobczycach, zm. w Bochni; m. (30 VI 1822) Jan Nepomucen Wojciechowski h. Lubicz (ok. 1780-XI 1850), s. Józefa i Eleonory Kuczkowskiej h. Jastrzębiec, dziedzic Kierlikówki.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/397-398; Bork. Gen. 714-717; Krzep.; Nies.; Ostr. nr 1788; Żych. t.15/232-243.

Lettow

Lettow h. własnego (in. Lemiesz) vel Vorbek-Lettow, Lettaw, Letaw, Litaw, a Lettow, Littawer, Litawer (niem. Litwin), rodzina luterańska w Prusach Zachodnich, osiadła w księstwie pomorskim, następnie w woj. pomorskim, w powiatach lęborskim (in. lemborskim, lemburskim) i bytowskim. Indygenowana w Rzeczypospolitej w 1635 (Bon.). Niektórzy z nich osiedlili się na na Litwie w XVII wieku, używając przydomku Vorbek, który jest w istocie ich pierwotnym nazwiskiem. Jedna linia otrzymała tytuł baronowski w Prusach w XVIII stuleciu.
Genealogia
(osób: 45)

• KRZYSZTOF Wiktoryn Zbigniew Vorbek-Lettow (27 II 1621-15 XII 1691), s. Macieja i Elżbiety Isfelt, pułkownik wojsk litewskich, marszałek starodubowski, strażnik polny litewski; owiesny (tzn. urzędnik mający nadzór nad owsami i piwnicą dworską) 1647, sekretarz królewski i dworzanin skarbu litewskiego, rotmistrz chorągwi tatarskiej, towarzysz chorągwi husarskiej hetmana polnego litewskiego W. Gosiewskiego w 1655, strażnik polny litewski zapewne od 1656, strażnik wojskowy litewski 1658; wojski starodubowski już 1669, sędzia ziemski już 1672, porucznik chorągwi husarskiej M.K. Paca 1673, pułkownik wojsk litewskich, podkomorzy starodubowski 1680, marszałek 1683; właściciel dóbr Lebiodka prawd. w woj. wileńskim 1656 (Lett. Pam.; Poczob. Pam.); ż. (1641) Anna Dorosiewicz (ok. 1620-po 1650). 

• ZOFIA Maria von Lettow (ok. 1730-1757), c. Chrystiana i Ludwiki Alan; m. (1749) Jan Michał Dąbrowski h. wł. (8 IX 1718-28 VIII 1779), s. Jana Stanisława i Marianny Szymanowskiej, oficer wojsk saskich, pułkownik od 1779, służył w regimencie króla St. Leszczyńskiego, bronił Gdańska, komendant regimentu szwoleżerów Karola ks. Kurlandzkiego; ur. w Trześniowie w woj. lubelskim; dzieci: m. in. Jan Henryk Dąbrowski (1755-1818), generał wojsk polskich.

Źródła: Bon. t.14/173-174, 387; Dw. Teki; Nies.; M. Vorbek-Lettow, Pamiętnik.

Ley-Neuhoff

Ley-Neuhoff h. własnego (in. Ley), vel von (der) Neuhoff Ley (genannt Ley), pisani też Lej, Lejowie z Neuhoffu, rodzina westfalska, nobilitowana w Niemczech w 1494 roku. 

Lgocki

Lgocki h. Jastrzębiec, vel Ligocki, rodzina małopolska, pisząca się ze Lgoty, często wskutek złej wymowy pisani Ligockimi. Wzięli nazwisko od wsi Lgota i Lgotka w dawnym powiecie miechowskim, woj. krakowskim, parafia Miechów.

Lewandowski

Lewandowski h. Dołęga, wywodzą się prawdopodobnie z Mazowsza. Podpisali z woj. kaliskim i lubelskim elekcję króla Augusta II w 1697, a z woj. kaliskim obiór króla Augusta III w 1733. 

Lesznowski

Lesznowski h. własnego vel. Leszniowski, rodzina warszawska, szlachectwo otrzymali bracia, Antoni kapitan i Jan, chorąży wojsk koronnych, na sejmie 1791 r., potwierdzone 1793 r. (Vol. Leg.). 

Lenkiewicz

herb Kotwicz IV

 

herb Lenkiewicz 

in. Pobóg odm.

Lenkiewicz h. Kotwicz i h. Pobóg odm. vel Lenkiewicz-Ipohorski, Linkiewicz, używali przydomku Ipohorski. Jabłonowski (Źr. Dziej. XXII) nazywa Ipohorskich-Lenkiewiczów ziemianami mozyrskimi pochodzenia ormiańskiego.

Lenczewski

Lenczewski h. Strzemię (in. Ławszowa), vel Leńczewski, Lenczowski, Leńczowski, Linczewski, Linczowski, stara rodzina małopolska, pisząca się niegdyś „de Lencze”, później przeważnie drobnoszlachecka, licznie rozrodzona i rozproszona.