Trzciński h. Dołęga, drobna oraz zagrodowa szlachta w ziemi dobrzyń-skiej. Nazwisko wzięli od swojej gniazdowej wsi Wielka Trzcianka w dawnym pow. dobrzyńskim, parafii Bądkowo, obecnie pow. Aleksandrów Kujawski. Już w XVI wieku nie było w tej wsi większej własności a liczni dziedzice siedzieli na zagrodach. Była to szlachta różnoherbowa a wśród niej byli na pewno Pobożanie i Dołęgowie. Jedna gałąź Trzcińskich herbu Dołęga osiedliła się w dawnym woj. kaliskim, pow. kcyńskim, gdzie posiadali m. in. dobra Słębów ok. 1660 r. Stefan Trzciński (zm. ok. 1680), miecznik dobrzyński 1755-1780. Trzcińscy h. Dołęga zostali wylegitymo-wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 74)
• ADOLF Trzciński h. Dołęga (18 IV 1797-po 1862), s. Kajetana i Józefy Józefaty Lipskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Rząśnia, pow. Pajęczno, obecnie woj. łódzkie; członek Tow. Rolniczego, okręg Radomsko, 1861; ur. Czesławice, parafia i gmina Gołańcz, pow. Wągrowiec, ówczesne W. Ks. Poznańskie, chrz. 24 IV 1797, chrzestni: MD. Walenty Goczkowski, dziedzic Gryziny i MD. Józefa Ulatowska, posesorka Konar (MK Gołańcz); ż. (1848 Rzejowice) Albina Antonina Barbara Czaplicka h. Lubicz (30 XI 1820-10 XII 1862), c. Teodora, dzierżawcy dóbr Szczepanowice i Bojne, i Marianny Marcjanny Czaplickiej; ur. Szczepanowice, parafia Mierzyn, pow. Piotrków, zm. Rząśnia, lat 42, uwagi: mąż Adolf (MK Mierzyn, Rząśnia); ślub w parafii Rzejowice, pow. Radomsko, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Rzejowice (MK Rzejowice).
• TEODORA Trzcińska h. Dołęga (ok. 1745-po 1780), c. Stefana i Rozalii Gorzeńskiej, właścicielka kamienicy w mieście Poznaniu, na Wodnej zrazu Brzosków potem Rudolską wreszcie Leską zwaną położoną między kamienicą Gońskich zw. a stajnią Działyńskich, którą jej ojciec nabył 20 II 1780 r. od Potulickiej, starościny borzechowskiej, za 4. 000 złp., i którą sprzedał tejże córce swej Teodorze T. wdowie po ol. Ignacym Bielińskim (AGZ Gniezno); ur. prawd. Pawłowo, parafia Żoń, obecnie pow. Chodzież, woj. wielkopolskie (MK Żoń); m. (22 VII 1765 Żoń) Ignacy Bieliński h. Szeliga (ok. 1740-1765/80); ślub w parafii Żoń, miejscowość Pawłowo, świadkowie: GD. Jakub Łakiński dziedzic Jaktorowa, GD. Franc. Gorzeński dz. Łukowa (MK Żoń).
Źródła: Bork. Sp. 467; Dw. Teki; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2/461.
Odmiana herbu — w polu niebieskim, dwa ogary srebrne, biegące w prawo; nad nimi Leliwa, tj. półksiężyc i gwiazda. Na hełmie pawi ogon, na którym takiż półksiężyc i gwiazda.
Genealogia
(osób: 86)
• ANNA Elżbieta Trzcińska h. Leliwa odm. (16 VIII 1682-po 1700), c. Adama i Katarzyny Czapskiej; ur. Dębieniec in. Dębiniec, Dembieniec, parafia Radzyń Chełmiński, obecnie pow. Grudziądz, woj. kujawsko-pomorskie, chrz. 1682 (MK Radzyń); m. (10 VIII 1700 Radzyń) Jan Leski (ok. 1670-po 1700); ślub w parafii Radzyń Chełmiński (MK Radzyń).
• HENRYK Rohr-Trzciński (ok. 1777-po 1801); zamieszkały Pszczonów, obecnie pow. Skierniewice, woj. łódzkie (MK Pszczonów); ż. (24 VIII 1801 Pszczonów) Karolina Giżewska, Gizewska (ok. 1782-po 1801); ślub w parafii Pszczonów, miejscowość: Pszczonów, uwagi: on hones. kawaler lat 24, ona panna lat 19 (MK Pszczonów).
Źródła: Bil. 190; Bork. Sp. 467; Dw. Teki; Krzep. Pom. 120; Nejm.; Nies.; Żern. t.2/461.
Trzciński h. Oksza,
pisali się z Trzcinicy. Ich gniazdem rodowym jest wieś Trzcinica
(Trzczenica) k/ Kępna w powiecie ostrzeszowskim, dawniej w wieluńskim.
Byli właścicielami tej wsi w latach ok. 1460 do 1812, kiedy to Ignacy
Trzciński zamienił się z baronem Knobelsdorfem
na Biskupice położone na Górnym Śląsku. W XVIII i XIX wieku posiadali
również majątek Pomiany w tymże powiecie. Wymieniają ich m. in. Paprocki
w Herbarzu 1584 r. oraz Akta grodzkie wieluńskie 1621 r. Istnieje wiele
niejasności co do ich właściwego herbu. Według Żychlińskiego byli herbu
Oksza. Inne herbarze dają im herb Pobóg lub Leliwa i niektórzy z nich z
tym ostatnim herbem zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie
Polskim w latach 1836-1861. Wedle Borkowskiego używali nawet przydomku
Prandota, właściwego Trzcińskim herbu Rawicz, ale to chyba pomyłka. Genealogia
(osób: 29)
• MARIANNA Józefa Salomea Trzcińska (20 XI 1780-po 1804), c. Stefana i Anieli Jastrzębowskiej; ur. Pomiany; m. (24 IV 1804 Trzcinica) Franciszek Ludwik z Psar Psarski h. Jastrzębiec (1778-1848), s. Jakuba Fryderyka i Ksawery Bardzińskiej, dziedzic Starej Kuźnicy w pow. ostrzeszowskim; ur. Myślniów, parafia w Kobylejgórze, chrz. 12 X 1778 (MK Kobylagóra); świadkowie na ślubie: Adam Czernik z Gizic i Ignacy Pracki? (MK Trzcinica); dzieci: Ksawera, Aniela – Psarskie.
Franciszka Trzcińska
(1779-po 1820)
• STEFAN Jan Antoni z Trzcinicy Trzciński (28 XII 1747-4 III 1799), wojski wieluński, dziedzic dóbr Trzcinica k/ Kępna i Pomiany w pow. ostrzeszowskim; ur. Pomiany; ż. (ok. 1772) Aniela Jastrzębowska (ok. 1745-7 XI 1812), c. Stefana, chorążego wieluńskiego i Zofii Pomianowskiej; zm. Pomiany, suchoty; dzieci: Alojzy, Jan, Józef, Kunegunda, Stanisław, Franciszka, Marianna, Ignacy, Rozalia.
Źródła: Bork. Sp. 467; Dw. Teki; Krzep. Pom. 120; Nejm.; Nies.; SGKP t.12/547; Żern. t.2/461; T. Żychliński, Kronika żałobna rodzin wielkopolskich, s. 565.
Trzciński h. Pobóg,
vel Trzcieński, wedle Paprockiego, nazwisko wzięli od wsi Trzcinica (Trzczenica) w ziemi wieluńskiej 1584 (Pap.). Inne opracowania podają, że wsie ich gniazdowe to Trzcianka Wielka i Mała inaczej Borowa, w powiecie dobrzyńskim, parafii Bądkowo, co wydaje się bardziej prawdopodobne. Rodzina drobnoszlachecka, licznie rozrodzona, używająca różnych przydomków, często mylona z innymi rodzinami tej nazwy. Niektórzy Pobożanie, wchodząc w związki małżeńskie z Trzcińskimi herbu Rawicz, przejmowali od nich przydomek Prandota (np. potomkowie Grzegorza z Zalesia, regenta zgierskiego 1803). Występuje tu także znane zjawisko podszywania się pod rody „lepsze” lub też brak świadomości herbowej. Genealogia
(osób: 50)
• ADOLF Jan Pobóg-Trzciński h. Pobóg (30 III 1818-p. 1872), s. Jana i Klary Rokickiej; zamieszkały 1850 r. Trąbin, gmina Brzuze, pow. Rypin, woj. kujawsko-pomorskie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Pobóg (Szl. Król.); ur. Tłubice, parafia Bonisław, gmina Bielsk, pow. Płock, woj. mazowieckie, chrz. 1818 (MK Bonisław); ż. Antonina Adelajda Pląskowska h. Oksza (9 XII 1822-12 II 1872), c. Ignacego i Teodozji Sumińskiej h. Leszczyc; ur. Głodowo, zm. Rypin, lat 49 (MK Rypin); dzieci: Ignacy, Bronisław, Maria, Zofia, Teodozja.
• MARIA Magdalena Trzcińska h. Pobóg (23 III 1850-10 IX 1933), c. Adolfa i Antoniny Adelajdy Pląskowskiej; ur. Trąbin, gmina Brzuze, pow. Rypin, zm. Rypin, lat 83 (MK Rypin); 1m. (ok. 1870) NI. Domański (ok. 1840-po 1870); 2m. (28 II 1887 Rypin) Władysław Izydor Kurzątkowski h. Brodzic (1842-14 IV 1913), s. Izydora, geometry w Królestwie Polskim, i Marii Kowalskiej; zm. Rypin, obecnie pow. Rypin, woj. kujawsko-pomorskie, lat 71 (MK Rypin); dzieci: Edward, Antoni – Kurzątkowscy.
Źródła: Bil. 188-190; Bork. Sp. 467; Dw. Teki; Nies.; Pap.
Trzciński h. Rawicz,
vel Prandota-Trzciński, Trzcieński, stara rodzina mazowiecka, przydomku
Prandota, pisali się z Trzciany. Wymienia ich Paprocki w Herbarzu 1584
r. Wywodzą się ze wsi Trzciana (Trzcianna) w woj. rawskim, parafia Stara Rawa, gdzie
występują w aktach od 1506 r. Różne gałęzie tej rodziny przeniosły się
na Ruś, do Wielkopolski i do Prus. Po rozbiorze przyjęli poddaństwo
pruskie 1772 r. Zostali wylegity-mowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r. z
przydomkiem Prandota, jak również w Królestwie Polskim w latach
1836-1861. Z nich: 3 wojewodów i 6 kasztelanów 1394 — 1763.Według Żernickiego, jedna linia mieszkająca w Prusach nazywała się von Rohr Trzciński i Trziński (Trzyński), lecz są to Trzcińscy vel Trzcieńscy herbu Leliwa odm.
Niektórzy Trzcińscy herbu Pobóg (jak np. syn Grzegorza i Marianny Prandota-Trzcińskiej herbu Rawicz) – wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie z przydomkiem Prandota, lecz z herbem Pobóg.
Genealogia
(osób: 305)
• KRYSTYNA Trzcińska (ok. 1660-po 1690), c. Maksymiliana i Anny Kostka; m. (ok. 1680) Kacper Aleksander Nieborowski (ok. 1660-po 1690), podczaszy gostyński, założyciel Nieborowa.
Tadeusz Prandota-Trzciński
(1746-1799)
Źródła: Bon. t.9/216; Bork. Sp. 467; Dw. Teki; Kos. t.1; Krzep. Pom. 120; Nies.; Pap.; Żern. t.2/461.
Trzciński h. Ślepowron,
ze wsi Trzcinki i Trzcinnik w powiecie łukowskim i urzędowskim, woj.
lubelskim, 1584 (Pap.), 1632 (Nies.). Pisali się „Trzcińskimi na
Trzcinniku”, niektórzy używali przydomków: Jakus i Zawrzykraj. Kacper
Trzciński, syn Jana, podkomorzego sochaczew- skiego, dziedzic dóbr Wola
Pękoszewska (pow. Skierniewice, gm. Kowiesy) w 1641 r. Andrzej
Maksymilian Trzciński, łowczy ziemi sochaczewskiej, dziedzic na
Tymienicy i Torowie (pow. Zgierz, gm. Ozorków) w 1661 r. Jedna gałąź
osiedliła się w Wielkopolsce. Trzcińscy herbu Ślepowron zostali
wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1783 r. oraz w Królestwie
Polskim w latach 1836-1862. Genealogia
(osób: 43)
• JÓZEF Trzciński h. Ślepowron (19 I 1861-16 III 1918), s. Walentego i Antoniny Ziemlińskiej, lekarz, działacz społeczny w Wielkopolsce; zm. lat 57 (PSB); 1ż. (ok. 1885) Władysława Degórska (ok. 1860-20 XI 1903); zm. Kępno, lat 43, poch. tamże (Dz. Pozn.; MK Kępno); dzieci: Maria, Lucyna; 2ż. (ok. 1904) Helena Ulatowska h. Jastrzębiec (1 IV 1870-14 III 1947), c. Władysława Edmunda Stanisława i Wandy Chełmickiej h. Nałęcz; zm. lat 76; dzieci: Władysław.
• MARIA Trzcińska (22 III 1889-po 1909), c. Józefa i 1ż. Władysławy Degórskiej; zamieszkała Kępno, pow. Kępno, obecnie woj. wielkopolskie; ur. Oborniki, parafia i powiat Oborniki (MK Oborniki); m. (28 V 1909 Kępno) Ludwik Milewski (26 VII 1869-po 1909), s. Antoniego i Antoniny Sikorskiej, farmaceuta; zamieszkały Sieraków; ur. Krotoszyn, parafia i powiat Krotoszyn; ślub w parafii Kępno (MK Kępno).
Źródła: Bork. Sp. 467; Duńcz.; Dw. Teki; Nies. t.9/128-130; Pap.; Szl. Król.; Żern. t.2/461.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz