Zbyszyński

Pobóg

Ślepowron

Zbyszyński h. Pobóg, oraz h. Ślepowron, na Mazowszu, pisali się ze Zbyszyna. Pobogowie Zbyszyńscy używali przydomku Maskotka.

Zienkowicz

herb Leliwa odm.
(Zienkowicz)

Zienkowicz h. Leliwa (odm.), także h. Siekierz i h. Siestrzeniec (Siestrzeńcewicz), vel Zieńkowicz, Zenkowicz, Zienkiewicz, Zinkiewicz, Ziemkowicz, Ziemkiewicz etc., rodzina bojarów litewsko-ruskich, w woj. wileńskim, mających przydomek Zmajło, a od dóbr – Cichiński vel Cichyński (z Cichińca) i Peretruski. 

Zbyszewski

Zbyszewski h. Topór (in. Pałuka), vel Starża-Zbyszewski, Zbyżewski, w Wielkopolsce, wyszli ze wsi Zbyszewice w dawnym pow. kcyńskim, pisali się z Łukowa.

Zdrodowski

Prus I

Prus III

Zdrodowski h. Prus III (oraz h. Prus I), vel Zdrodoski, drobna szlachta na Podlasiu, licznie rozrodzona. 

Zdziechowski

Zdziechowski h. Rawicz, vel Ursyn-Zdziechowski, Zdzichowski, Zdzy- chowski, Zdziechoski, rodzina małopolska, pisząca się ze Zdziechowa, wymieniona już przez Długosza w 1460, następnie w Źródłach dziejowych w latach 1508 i 1569. Pisani w XV-wiecznych aktach jako Szdzechowsky

Zdzieszyński

Zdzieszyński h. Pobóg, vel Zdziesiński, bardzo rzadko Zdzieszeński, wywodzą się ze wsi Zdzieszyn, w parafii Mszczonów, dawny powiat Błonie, obecnie pow. Żyrardów, woj. mazowieckie.

Zdzitowiecki

Zdzitowiecki h. własnego, na Litwie 1541 (Metr. Lit. 31). Wywodzą się ze wsi Zdzitowiec w dawnym woj. brzeskim litewskim, gmina Siechnowicze, powiat Kobryń (Kojał.).

Zembrzuski

Zembrzuski h. Doliwa, vel Zębrzuski, Zęmbrzuski, Zembruski, Zęmbruski, Zębruski, na Mazowszu, rodzina drobnoszlachecka, licznie rozrodzona. 

Zglenicki

Zglenicki h. Prus II (oraz h. Prus III), vel Zglennicki, Zglinicki, Zgliniecki, Zgliński, w dawnym województwie płockim i w ziemi dobrzyńskiej. Wymienia ich Paprocki 1584 r. 

Zgorzelski

Zgorzelski h. Krzywda, w ziemi warszawskiej. Wyszli ze wsi Zgorzały in. Zgorzele, w ziemi płockiej, pow. bielskim.

Zieleniewski

Zieleniewski h. Dołęga, vel Zielenieski, pisali się z Zieleniewa w ziemi łęczyckiej 1697 (Con.). 

Zieleźnicki

Zieleźnicki h. Ślepowron, vel Żeleźnicki, Zieleznicki, Zielaźnicki, Żelaźnicki, przydomku Kabot in. Kabat, pisali się z Zieleźnic. Nie ma obecnie na Mazowszu wsi tej nazwy. Jest Żeleźnia, w powiecie ciechanowskim, w gminie i parafii Glinojeck.

Zielonka

Zielonka h. Jastrzębiec (odm.), rodzina małopolska, skąd przeniosła 
się do innych województw. Pisali się „z Zielonek”, a ich gniazdem jest zapewne wieś Zielonki in. Zielonka, położona w obecnym woj.

Zimnoch

Zimnoch h. Bończa, na Podlasiu. Ich gniazdem rodzinnym jest ta sama wieś Zimnochy w ziemi bielskiej, z której wywodzą się Zimnochowie herbu Ślepowron. W XIX wieku dobra te stanowiły okolicę szlachecką, złożoną ze wsi Zimnochy Rzeki, Z. Ścisły (Susły?) i Z. Świechy. Obecnie

Ziółkowski

Ziółkowski h. Korczak, vel Ziołkowski, Ziołkoski, rodzina małopolska, w woj. krakowskim 1500 (Pap.), w woj. lubelskim 1574 (Nies.), następnie także w innych województwach.

Znamierowski

Znamierowski h. Gryf, vel Znamirowski, na Podlasiu, Wołyniu, ziemi nurskiej 1697, warszawskiej 1798, w pow. lidzkim w I połowie XIX wieku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Są także Znamirowscy herbu Rawicz oraz nobilitowani w 1775 roku – Znamirowscy nieznanego herbu (Con.).

Zrzelski

Zrzelski h. Ogończyk, vel Zrzylski, Żelski?, na Kujawach, w ziemi dobrzyńskiej, w Wielkopolsce; pisali się ze Zrzelska.

Zubowski

Zubowski h. Prawdzic, vel Żubowski, na Mazowszu, na Litwie, w pow. orszańskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Zubrzycki

herb Pomian

herb Wieniawa

Zubrzycki h. Wieniawa, vel Żubrzycki, Żubrycki, Zubrycki, na Rusi i Podolu. Wyszli zdaje się z Zubrzyka koło Krynicy. Są zapewne gałęzią Zubrzyckich herbu Pomian, przydomku Pomianowicz, wylegitymowanych ze szlachectwa w ziemi przemyskiej 1782 roku (Szl. Gal.). 

Zugajewicz

Zugajewicz h. Żuk, vel Żugajewicz, Zugaiewicz, pierwotnie Zugaj lub Żugaj. Z nich: Stanisław, nadrachmistrz Komisji rządowej przychodów i skarbu, otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1845 z racji posiadania Orderu Św. Stanisława 3 klasy.