Wysocki

Wysocki h. Dryja, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od wsi Wysokie, w pow. konińskim. Pisali się przeważnie z Budzisławia, w pow. kaliskim.

Posiadała majątki ziemskie w Wielkopolsce i na Kujawach. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Z nich: 4 kasztelanów w latach 1568 — 1720.

Genealogia
(osób: 61)
 

• APOLINARA Wysocka z Budzisławia h. Dryja (ok. 1680-po 1724), c. Stanisława i Marianny Kołudzkiej, wspólnie z mężem dziedziczka wsi Janiszewo w pow. konińskim 1724 (AGZ Konin); 1m. (p. 1712) Adam Makowiecki (ok. 1680-1712/14), s. Jerzego i Konstancji Niemojewskiej; 2m. (ok. 1714) Józef Radoliński (ok. 1680-po 1724).
 

• MICHAŁ Wysocki z Budzisławia h. Dryja (ok. 1690-po 1727), s. Jakuba i 1ż. Heleny Gumowskiej, kasztelanic bydgoski, podstoli ziemski gostyński 1727; dziedzic wsi Ochle Wielkie, Ochle Małe i Dzierzna w pow. konińskim 1724, sprzedaje te dobra w 1727 podskarbiemu Przebendowskiemu (AGZ Konin, Kalisz); ż. (p. 1727) Wiktoria Prusimska (ok. 1700-po 1727), c. Krzysztofa i Teresy Golińskiej.
 

Źródła: Bork. Sp. 518; Dw. Teki; Kos. t. 1; Nies. t. 9/459-460; Pap.; Żern. t. 2/545.


Wysocki h. Godziemba, w Łęczyckiem, pisali się z Dąmbia (Dąbia). Są jednego pochodzenia z Dąmbskimi, Lubrańskimi, Węglińskimi. oraz zapewne z Kobyłeckimi z Kobyłek. 

Licznie rozrodzeni, używali dla rozróżnienia przydomków jak np. Wanglerz (Wąglerz), Woyszkiewicz, itd. Notowani w aktach łęczyckich od 1424 r. Wymienia ich Paprocki w Herbarzu 1584 r. Gniazdem rodu jest wieś Wysoka, w pow. kutnowskim, w parafii Nowe. 

Wysoccy herbu Godziemba zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Część rodziny przeniosła się na Litwę, do powiatu orszańskiego. Z nich: Konstanty, cześnik winnicki 1763. Antoni, archidiakon gnieźnieński, kantor kujawski p. 1763. 

Genealogia
(osób: 122)
 

• ELŻBIETA Wysocka h. Godziemba (ok. 1710-po 1727), c. Michała i Marianny Ostrowickiej (Zap. Tryb. Piotrk.); m. (24 XI 1727) Józef Mokronowski (ok. 1700-po 1727), chorążyc rawski.
 

• PIOTR Godziemba-Wysocki h. Godziemba (ok. 1670-po 1719), s. Jana i Heleny Wrzeszcz, burgrabia ziemski kowalski 1713 (AGZ Konin); dziedzic dóbr Godziemby w pow. łęczyckim; zapisuje w 1696 r. żonie Katarzynie Cieleckiej posag 4. 000 złp. na ½ dóbr Godziemby (AGZ Poznań); 1ż. (ok. 1696) Katarzyna Zaremba z Cielczy Cielecka (ok. 1680-1713/19), c. Mikołaja i Konstancji Skąpskiej; 2ż. (p. 1719) Konstancja Świętosławska h. Rola (ok. 1680-po 1719), c. Tomasza i Anny Orłowskiej; 1v. wdowa po Władysławie Suchockim.
 

Źródła: Bork. Sp. 518; Dw. Teki; Nies. t. 9/460; Pap.; SGKP t. 15 cz. 2/706; Żern. t. 2/545.


Wysocki h. Lubicz, w woj. lubelskim. Byli w 1843 r. właścicielami dóbr Czartowiec, w parafii Horodło, pow. Hrubieszów. 

Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni lubelskiej.
 

• STANISŁAW Faustyn Wysocki h. Lubicz (16 VII 1789-po 1843), s. Sebastiana i Anny Tołczyńskiej, dziedzic dóbr Czartowiec, w parafii Horodło, pow. Hrubieszów, ówczesna gubernia lubelska 1843; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Lubicz, zapisany do ksiąg szlachty guberni lubelskiej (Szl. Król.; Sęcz.).
 

Źródła: Bork. Sp. 518; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t. 2/545.


Wysocki h. Odrowąż vel Odrowąż-Wysocki, Wisocki, Wyszocki, rodzina małopolska, odgałęzienie rodu Odrowążów. Pisali się z Kurzan i są jednego pochodzenia z Kurzańskimi, a także Konieckimi, Egrodzyńskimi i Połęckimi. 

Nazwisko wzięli od wsi Wysoka w pow. koneckim, dawnym woj. sandomierskim. Notowani w aktach krakowskich 1336 r. Wymienia ich również Długosz w Liber Beneficiorum 1460 r. 

Jedna gałąź przeniosła się na Ruś Czerwoną. Byli właścicielami dóbr Wysokie, w woj. ruskim. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie Kongresowym w XIX wieku. 

Źródła: Bork. Rocz. t. 2/569; Bork. Sp. 500, 518; Dług. Lib. Ben. t. 1/326; Nies. t. 9/460-461; Żern. t. 2/545.
 

Wysocki h. Ogończyk, pisali się z Wysokiego, nazwisko utworzyli od wsi Wysokie w powiecie konińskim. 

Tomisław z Wysokiego (de Wyssoki) herbu Ogończyk w roku 1382 podpisał konfederację szlachty wielkopolskiej (Nies.). W XVIII wieku są notowani w aktach chełmińskich. Po pierwszym rozbiorze przyjęli poddaństwo pruskie 1772. 

Wysoccy herbu Ogończyk zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Z nich: Franciszek, kanonik kujawski, tytularny biskup hipoński, deputat na Trybunał koronny 1714. 

Genealogia
(osób: 28)
 

• FRANCISZKA Aniela Wysocka h. Ogończyk (ok. 1833-18 I 1888), c. Jana Nepomucena i Ludwiki Kratzer; m. (24 IV 1855 Dulsk) Teofil Wawrzyniec Kaczorowski h. Jelita (1830-2 IV 1889), s. Józefa i Agnieszki Sztein, lekarz internista, radca zdrowia, prezes wydziału lekarskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, działacz niepodległościowy, powstaniec 1863 r.; praktykował w Golubiu, obecnie miasto Golub-Dobrzyń; po powstaniu przeprowadził się do Poznania; ur. Ostaszewo k/ Torunia, zm. Poznań (PSB t. 11 s. 389; WSB; PTPN; Bon.; Żychl.); ślub w parafii Dulsk, obecnie pow. golubsko-dobrzyński (MK Dulsk); dzieci: Zofia v. Teofila Zofia Stanisława Kaczorowska (ur. 1856 Golub), żona poety Adama Asnyka.
 

• STANISŁAW Marcin Wysocki h. Ogończyk (ok. 1800-po 1834), s. Kazimierza i Katarzyny Lesieckiej; ż. (13 VIII 1825 Warszawa) Justyna Karolina Ring (ok. 1798-11 III 1834), c. Antoniego i Karoliny Samin; zm. Warszawa (MK Warszawa: ASC Cyrkuł II, Nawiedzenia NMP); dzieci: Stanisław.
 

Źródła: Bork. Sp. 518; Nies. t. 9/461-462; Pap.; Szl. Król.; Żern. t. 2/545.