Fabiański

Fabiański, vel Fabjański, Fabijański, Fabiński, Pabiański, Pabjański etc., w Wielkopolsce, później także na Mazowszu i w innych regionach kraju. 

Filipkowski

Filipkowski h. Pobóg, na Mazowszu i Podlasiu, wyszli ze ze wsi Filipki Duże (Wielkie) i Małe, a później także Filipki Łowczewo, w ziemi łomżyńskiej. 

Frankowski

herb Prus I

herb Ślepowron

Frankowski h. Prus I oraz h. Ślepowron, na Podlasiu, w ziemi bielskiej, pisali się „z Jagniątek”. Według Kapicy, byli dawniej zwani Frankami (Frank). 

Fredro

Fredro h. Bończa, rodzina małopolska, pisząca się Pleszowic w ziemi lwowskiej.

Firlej

Firlej h. Lewart, vel Firley, stara magnacka rodzina małopolska, z której linia senatorska wygasła w 1737 r. Pisali się z Dąbrowicy k/ Lublina (później wieś ta nazywała się Dąbrowa) i z Krwat. 

Falęcki

Falęcki h. Leszczyc, vel Falencki, Fałęcki, Chwalęcki, stara rodzina mazowiecka, dziedziczyła na Falętach (Chwalętach), Falęcinku i Milanówku, w pow. warszawskim, Falęcinie (Chwalęcinie), Przełomie, Sikutach i Kurczowej Wsi, w pow. grójeckim.

Fihauser

Fihauser h. własnego vel Fihauzer, rodzina niemiecka, przybyła do Polski w II połowie XVI wieku, osiadła w Krakowie, gdzie jeden z nich był ławnikiem w 1585 r. Używała dawniej także nazwiska von Engelke lub von Vieheuser, i pisała się z Mijaczowa (Miaczowa, na Mijaczowie). W 1626 r. otrzymali potwierdzenie szlachectwa od Ferdynanda II, z herbem opisanym poniżej. Wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim czchowskim w 1782 r., a lwowskim w 1837 r. W XIX wieku byli właścicielami dóbr Januszkowice w Galicji, w pow. jasielskim, Bruśnik i Ciężkowice w pow. grybowskim, Makowiska w pow. krośnieńskim.
Herb — na tarczy czterodzielnej, w polach czarnych pierwszym i czwartym, na pniu czerwonym złota kuropatwa, ze skrzydłami wzniesionymi do lotu, w złotych drugim i trzecim, trzy czerwone gałki w trójkąt, dwie w górze, jedna pod nimi; w szczycie hełmu, pomiędzy dwoma rogami bawolimi, z których prawy u góry złoty, u dołu czarny, lewy w połowie górnej czerwony, w dolnej złoty, takaż kuropatwa na pniu jak na tarczy; labry z prawej strony tarczy złoto-czerwone, z lewej złoto-czarne.
Genealogia
(osób: 57)

 Ludwik Fihauser

(1767-1819)

• JÓZEFA Fihauser z Mijaczowa (6 V 1869-25 VII 1950), c. Konrada i Eugenii hr. Stadnickiej; ur. w Klikuszowej, zm. w Zakopanem; m. (11 VI 1895 Klikuszowa) Karol Ludwik Dąmbski z Dąbia h. Godziemba (ok. 1860-po 1900), s. Rudolfa i Emilii Byszewskiej; dzieci: Konrad, Ludwik, Bronisław, Roman, Emilia, Maria – Dąmbscy.

• KONSTANTY Fihauser z Mijaczowa (9 III 1801-19 I 1880), s. Ludwika i Salomei Wyszkowskiej, właściciel dóbr Bruśnik, oraz Januszkowice w pow. jasielskim; 1ż. Julianna bar. Konopka (ok. 1800-1836), zm. w Bruśniku; dzieci: Florentyna, Karolina, Ludwika, Konrad; 2ż. Marianna Pilińska (ok. 1810-26 XII 1855); dzieci: Stanisław.

Źródła: Bon. t. 5/276-277; Bork. Rocz. t. 1/463-464.

Fedorowicz

Fedorowicz h. Oginiec (in. Brama) vel Fiedorowicz, Federowicz, Fiederowicz, rodzina ruska, albo też kilka rodzin, mających wywodzić się od książąt Kozielskich, szczepu Ruryka. W 1802 r. deputacja wywodowa szlachecka gubernii mińskiej, a w 1822 r. Heroldia Cesarstwa Rosyjskiego, na podstawie licznych dokumentów urzędowych, uznała ich wspólne pochodzenie z książęcymi domami Ogińskich i Puzynów, i przyznała im prawo pisania się z przydomkiem „z Kozielska na Szczonowie” (Kos.). W XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w gubernii mińskiej, w Królewstwie Polskim i w Galicji – wszyscy z herbem Oginiec. Niektórzy z nich, nie wiadomo dlaczego, zaczęli przybierać od ok. 1746 przydomek Jackowski i z tym przydomkiem wylegitymowali się ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w XVIII wieku. Przydomek ów mógłby świadczyć o tym, że są wspólnego pochodzenia, lub też wywodzą się w linii prostej od Jana (Iwana) Fedorowicza-Jackowskiego, zwanego Fedoreńką, pułkownika Chmielnickiego, nobilitowanego na sejmie 1661. Inni używali przydomku Dałło. Fedorowiczowie byli właścicielami m. in. dóbr Żerebki Szlacheckie i Hałuszczyńce w Galicji, w pow. skałackim, Czerniechowce, Okno, Touste, Jabłonowszczyzna i Werniaki, Wołczkowce w pow. zborowskim, Klebanówka w pow. zbaraskim. Inni wylegitymowali się w XIX w. z herbami Gozdawa, Przegonia i Radwan (Wierzbna).
Genealogia
(osób: 294)

• ANTONI Jackowski-Fedorowicz (1806-1881), s. Andrzeja i Rozalii Hryniewicz, właściciel dóbr Hałuszczyńce w pow. skałackim, w Galicji; ż. (ok. 1840) Julia Dzierżykraj-Morawska h. Nałęcz (ok. 1824-po 1865), c. Czesława i Amelii Lipczyńskiej; dzieci: Joanna, Stanisław, Juliusz, Maria, Leopold, Amelia, Aleksander, Jadwiga.

• OLGA Józefa Celina Jackowska-Fedorowicz (1874-23 IX 1901), c. Tadeusza i Julii Pankratiew; zm. Berlin; m. (8 II 1899) Władysław Józef Maciej hr. Tyszkiewicz-Łohojski h. Leliwa (1899-1966), s. Marcelego Adama i Marii Anny Krąkowskiej h. Trąby.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/461-463, t.2/460-462; Kos. t.2/119-123; Żych. t.4/89-102.

Fornalski

Fornalski h. własnego (in. Orlica odmienna, albo Pół Orła z odmianą), v. Fornelski, rodzina wywodząca się ze wsi Fornelów k/ Stanisławowa. Na początku XIX stulecia przeniosła się w okolice Kunowa n/ Kamienną. Otrzymali potwierdzenie szlachectwa w sądzie ziemskim radomskim w 1800 i 1822 r. Najstarsza gałąź nabyła około 1889 roku niewielki majątek ziemski Narożniki na granicy parafii Sienno i Bałtów. Obecnie członkowie rodziny zamieszkują Ostrowiec Świętokrzyski oraz Lublin.
Herb — tarcza dwudzielna w słup, w polu prawym czerwonym, orzeł srebrny w koronie złotej, w lewym polu srebrnym złota litera V obramowana czarną obwódką; nad hełmem trzy pióra strusie, labry czerwono-srebrne.
Genealogia
(osób: 79)
 
• EMILIA Eleonora Fornalska (1 XI 1848-po 1875), c. Franciszka i Marianny Czerwińskiej; ur. Kunów; m. (8 XI 1865 Kunów) Antoni Kłosiński h. Lubicz (4 V 1840-2 V 1879), s. Jana i Marianny Strużyckiej; ur. Kunów, zm. tamże; dzieci: Jan (ur. 1868), Robert (ur. 1873), Teodor (ur. 1875), Tadeusz (ur. 1875) – Kłosińscy.

• FRANCISZEK Kacper Fornalski (1806-17 VII 1850), s. Franciszka i Julianny Konaszewskiej, absolwent korpusu kadetów w Kaliszu i szkoły podchorążych piechoty w Warszawie, adiutant gen. P. Szembeka w 2. pułku strzelców, oficer Wojska Polskiego z czasów powstania listopadowego, podporucznik 23. pułku piechoty liniowej; po powstaniu pracował jako geometra i projektant; ur. Pilica, zm. Kunów k/ Ostrowca Św.; ż. (1834) Marianna Czerwińska (ur. 17 X 1811), c. Władysława i Agaty Strąkiewicz; ur. Kunów; dzieci: Marianna, Agata, Helena, Józefa, Eleonora, Ludwika, Kazimierz.

Źródła: Informacje rodziny; Ziemia Kunowska nr 1 i 2/2006, 3/2007; Verbum Nobile 16/2007; 17/2008, s. 76.

Fankidejski

Fankidejski vel Fankideyski, Fankidej, Fankidey, Fankidy, Fan Kidey, van Kidey (van Kidden?), von Kidey, rodzina pomorska, w woj. gdańskim. Nazwisko pochodzi od holenderskiego van Kiedey lub van Kidden, które uległo spolszczeniu. Ich przodkowie, jako fachowcy od melioracji, zostali sprowadzeni na Żuławy. Później osiedlili się głównie w okolicy Skórcza (Lipia Góra, Barłóżno, Wielbrandowo, itd.).
Obecnie Fankidejscy zamieszkują w Polsce w 15 różnych powiatach i miastach. Najwięcej osób z tym nazwiskiem mieszka w Starogardzie Gdańskim, Chojnicach, Wyszkowie, Poznaniu, Kaliszu, Grudziądzu i Świeciu. Z nich: Jakub Fankidejski (1844-1883), ksiądz, historyk regionalny.
Genealogia
(osób: 115)
 
• JAN Fankidejski (18 XI 1866-7 VI 1934), ur. Wielbrandowo, zm. Barłóżno; ż. (22 XI 1892 Barłóżno) Katarzyna Gęcza (24 IX 1859-23 I 1925), c. Mikołaja i Anny Franciszki Kozłowskiej; ur. Barłóżno, zm. tamże; 1v. żona (8 II 1881 Barłożno) Józefa Wojciechowskiego, 2v. (31 VII 1888 Barłóżno) Jana Komorowskiego; dzieci: Maksymilian, Jan, Wanda.

• MONIKA Fankidejska (10 IV 1868-5 VIII 1950), c. Tomasza i Franciszki Rejskiej; ur. Skórcz, zm. tamże; m. (22 XI 1887 Skórcz) Julian Rezmer (31 XII 1855-9 IX 1939), s. Józefa i Marianny Ćwiklińskiej; ur. Skórcz, zm. tamże; dzieci: Marianna, Piotr, Julian, Aleksandra, Paulina, Matylda, Józef, Angela – Rezmerowie.

Źródła: J. St. Bystroń, Dzieje obyczajów w dawnej Polsce; Moi krewni online; Strona rodziny Ćwiklińskich online.