Walknowski

Walknowski h. Wieruszowa (in. Wierusz) vel Wierusz-Walknowski, Walknoski, Walchnowski, Waliknowski, Walichnowski etc., przydomków Wernisz i Wierusz, stara rodzina w Sieradzkiem. Nazwisko wzięli od wsi parafialnej Walknowy (Waliknowy, Walichnowy) w powiecie wieluńskim, gminie Sokolniki, gdzie na początku XVI wieku mieszka częściowa szlachta Wieruszowie, mająca 24 łany osiadłe (SGKP). Ich przodkiem był Bieniasz czyli Benedykt Wierusz (zm. 1409), sędzia ziemski wieluński 1400 r., dziedzic na Wieruszowie, Kowalu, Niemojowie, Walknowie, Osieku i Praszce; w roku 1401 fundował klasztor Paulinów i kościół w Wieruszowie; poległ pod Malborkiem w walce z Krzyżakami. Syn jego Władysław, dziedzic Walknowy, jest protoplastą Walknowskich, którzy są jednego pochodzenia z Kowalskimi i Niemojewskimi. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 
Z nich: 1 kasztelan 1703 — 1709.
Genealogia
(osób: 109)

• ANIELA Wierusz-Walknowska (ok. 1760-po 1794), c. Franciszka i Marianny Zbijewskiej; 1m. (8 IV 1782 Psary) Feliks (Felicjan) Wierusz Niemojewski (ok. 1740-1794), s. Antoniego i 2ż. Eufrozyny Podoskiej, podczaszy wieluński; łowczy ostrzeszowski 1767, cześnik wieluński 1769, poseł na sejm 1773, podczaszy wieluński 1779; właściciel dóbr Słupia k/ Kępna w pow. kaliskim ok. 1784, oraz majątku Marchwacz w ziemi wieluńskiej; według innych źródeł zm. 1790 (PSB; MK Słupia k/ Kępna); 1v. żonaty (1762) z Wiktorią Siemianowską h. Grzymała (ok. 1740-po 1763); dzieci: Wincenty, Bonawentura, Norbert, Gabriel, Teodozja – Niemojewscy; 2m. (20 VI1794 Słupia) Kacper Bieńkowski (ok. 1750-po 1794).

• FELIKS Józef Stanisław Wierusz-Walknowski (20 XI 1832-po 1867), s. Michała i Franciszki Łukomskiej; ur. Piotrkowice, pow. Pyzdry; ż. (13 VI 1867 Lubasz) Emilia vel Maria Emilia Marta Swinarska h. Poraj (1839-1873), c. Emila i Felicji Kurcewskiej, dziedziców Czarnkowa i Dębego; 1v. żona (28 IX 1862 Lubasz) Teodora Suchorskiego h. Jastrzębiec (1836-1863), s. Stanisława i Emilii Niemojewskiej, ziemianina, powstańca 1863 r., dziedzica dóbr Smaszkowo par. Błaszki w Król. Polskim 1862, który poległ w bitwie pod Kluskami (Nejm.; MK Błaszki).

Źródła: Bork. Sp. 479; Dw. Teki; Kos. t.1; Nejm.; PSB; SGKP t.12/910; Stup. t.3/165.