Piniński

Piniński h. Jastrzębiec (in. Boleścic), rodzina kujawska, wzięła nazwisko od wsi Pinino w ziemi dobrzyńskiej, pow. rypińskim. Właścicielami tej wsi byli w 1379 – Mikołaj, Stanisław, Jakub, Jaśko, Magdalena i Jadwiga. Z czasem rozdzielili się na gałąź galicyjską, mazowiecką i podolską.
Początkowo mało zamożni, dopiero w XVIII stuleciu niektórzy z nich, osiedliwszy się na Rusi Czerwonej i Wołyniu, zgromadzili tam znaczniejsze majątki. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski austriacki w Galicji 1 XII 1778 i 25 I 1781. Z nich: Andrzej z Pinina, sędzia dobrzyński 1379. Adrian z Pinina, sędzia ziemski dobrzyński 1381. Jan z Pinina w 1518. Stanisław, starosta grodzki pilzneński 1749-1778, hrabia galicyjski 25 I 1781.
Niektórzy z Pinińskich, dziedziczący w pow. inowrocławskim, używali w XVIII i XIX wieku – herbu Ślepowron.
Genealogia
(osób: 141)

• FELIKS Piniński (ok. 1730-1795), s. Józefa i Kunegundy Nałęcz, podstoli latyczowski; komornik graniczny dobrzyński, skarbnik owrucki, sędzia grodzki lubelski, łowczy, następnie cześnik 1774, wreszcie podstoli latyczowski, poseł na sejm, deputat na trybunały; ż. Teresa Dzierżek h. Nieczuja (ok. 1740-ok. 1790), c. Wojciecha, podstolego latyczowskiego i Barbary Dunin-Wąsowicz; dzieci: Wincenty, Władysław, Wojciech, Urszula, Zofia. 

• JULIA Maria hr. Pinińska (3 V 1885-3 VII 1975), c. Stanisława i Marii Drohojowskiej; ur. w Wiedniu, zm. Warszawa; m. (30 VIII 1919 Lwów) Władysław Maurycy hr. Wolański (30 IX 1886-po 1940), s. Władysława Krzysztofa i Anny Natalii Dzieduszyckiej h. Sas; ur. Rzepińce, deportowany w 1940 do Kijowa w Rosji Sowieckiej; dzieci: Anna, Stanisław, Teresa, Jerzy – Wolańscy.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/303-306, t.2/235-238; Bork. Gen. 444-446, 761; Nies.; Urus. t.14/16-20.