Gnatowski h. Łada, vel Gnatoski, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona, w ziemi zakroczymskiej. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Poszczególne gałęzie tej rodziny osiedliły się m.in. w Wielkopolsce, w W. Ks. Litewskim i na Wołyniu. Jedna gałąź, osiadła na Ukrainie, miała posiadać tytuł hrabiowski.
Golański h. Jastrzębiec, m.in. w Wielkopolsce, na Mazowszu, w Prusach i na Wołyniu. Pisali się z Golanki w woj. sieradzkim.
Gołaski h. Jastrzębiec, vel Goławski, Gołowski, licznie rozrodzona rodzina podlaska, ze wsi Gołaszyn, w ziemi łukowskiej, w parafii Łuków.
Glinojecki h. Prus II, rodzina mazowiecka, której majątkiem gniazdowym jest wieś parafialna, a obecnie także siedziba gminy – Glinojeck, w pow. ciechanowskim.
Gnoiński h. Warnia, vel Gnojeński, Gnojnicki, rodzina małopolska, pisała się „z Gnojnika”. Są jednego pochodzenia z Lekszyckimi.
Gorzkowski h. Tarnawa, majątkiem gniazdowym tej małopolskiej rodziny jest wieś parafialna Gorzków, w ziemi chemskiej, obecnie w woj. lubelskim, pow. Krasnystaw.
Goździkowski h. Łabędź, vel Dunin-Goździkowski, Gościkowski, stara rodzina małopolska, gałąź rycerskiego rodu Łabędziów.
Gąsiorowski h. Ślepowron, (później także herbu Korwin),
licznie rozrodzeni, m. in. na Mazowszu, w Wielkopolsce i na Podlasiu,
pisali się z Mieroszowic. Metryka koronna wymienia w aktach grodu
pyzdrskiego (miasto Pyzdry, w Wielkopolsce) już w 1399 r. Jana z
Gąsiorowa.
Glinka h. Trzaska
(in. Biała, Lubiewa), rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona i zamożna,
zamieszkała w północnym Mazowszu, a szczególniej w ziemi wiskiej, z
której nawet cały powiat posiadała prawem zastawu na 20,000 ówczesnych
złotych aż do 1511 r., kiedy go wykupiła Anna księżna mazowiecka,
zastawiwszy na ten cel swoje klejnoty (Urus.).
Głębocki h. Doliwa,
vel Głembocki, Głęmbocki, nazwisko pisane dawniej także Głambocki, w Wielkopolsce i na Kujawach, następnie rozproszyli się po wszystkich stronach Rzeczypospolitej. Jedna linia przesiedliła się na Wołyń i Podole.
Godlewski h. Gozdawa,
vel Godleski, na Mazowszu i Podlasiu, pisali się z Godlewa. Jedna z najbardziej rozrodzonych rodzin szlacheckich w Rzeczypospolitej.
Gosiewski h. Ślepowron (oraz h. Korwin),
vel Korwin-Gosiewski, Gąsiewski, Gosieski, bardzo rozrodzona i prawie wyłącznie
drobna szlachta mazowiecka.
Gostkowski h. Gozdawa,
pisali się z Witoszewa w ziemi łomżyńskiej, które posiadali w XVI i
XVII stuleciu. Jan, dziedzic dóbr Witoszewo 1562 r. i Janusz Jarand
1535, a jego brat Stanisław 1560, Mikołaj, dziedzic dóbr Witoszewo i
Strzeszewo 1617, wzmiankowani w aktach łomżyńskich. 
Gostomski h. Nałęcz, licznie rozrodzona rodzina w Wielkopolsce, na Mazowszu i na Pomorzu, wywodząca się od wielkopolskiego rodu Nałęczów, jednego pochodzenia z Szamotulskimi i Ostrorogami, jak również z Leżeńskimi z Leżenic, którzy pisali się także z Gostomi, i Nowodworskimi z Nowego Dworu. 
Gołuchowski h. Leliwa, rodzina
malopolska, której gniazdem jest wieś Gołuchów in. Gołuchów Wielki w
dawnym powiecie wiślickim, parafia Kije. Wymieniani są w aktach jako
właściciele tych dóbr w latach 1415-1579. Od nich pochodzą rodziny
Szczepieckich i Rożwieńskich z Rożwienicy in. Rozdwienicy w ziemi
przemyskiej. Boniecki w swoim Herbarzu wysuwa przypuszczenie, iż
protoplastą i założycielem gniazda rodu, które od jego nazwiska nazwano
Gołuchowem, może być żyjący w XIII wieku Gołuch. Był on podkomorzym
księżnej Bolesławowej 1266, a jego urząd nazywał się „Maij” (?!). Jest
również prawdopodobne, że do tego domu należał Wacław, syn Żegoty z
Gołuchowa. W 1364 otrzymał on Dmitrowice w ziemi lwowskiej, a przecież
Gołuchowscy i w późniejszych czasach posiadali dobra w województwie
ruskim. Dymitrów k/ Baranowa Sandomierskiego, który był dziedzictwem
Leliwitów w XV wieku, mógł być założony przez jednego z potomków tegoż
Wacława. Jedna linia Gołuchowskich otrzymała 17 VI 1783, od cesarza
Józefa, austriacki tytuł hrabiowski z odmianą w herbie. 
Golejewski h. Kościesza, vel Golejowski, rodzina
mazowiecka, pisząca się z Golejewa na Mazowszu. Jej wsią gniazdową jest
jak się zdaje Golejewo in. Golejowo w powiecie bielskim, woj. płockim,
chociaż jest i Golejewo w powiecie kruszwickim, które należało do
Golejewskich jeszcze w 1566 (Bon.; Paw.). Golejewscy rozdzielili się na
kilka gałęzi, z których jedna osiedliła się na Rusi Czerwonej, inna na
Litwie. Przedstawiciele gałęzi czeronoruskiej zostali wylegitymowani ze
szlachectwa w ziemi halickiej i lwowskiej 1782 (Szl. Gal.). Jedna linia
otrzymała w Galicji 8 II 1783, od cesarza Józefa II, dziedziczny
austriacki tytuł hrabiowski, z dodatkiem herbowym, lecz wygasła po
mieczu 28 X 1893.Gorzeński h. Nałęcz, vel Ostroróg-Gorzeński, Gorzyński, Górzeński, Górzyński, Gurzyński, rodzina wielkopolska, pisząca się z Gorzenia (de Gorzeń, Gorzyń)
k/ Międzychodu w pow. szamotulskim, a czasem z Gniewosz h. Kościesza
(in. Strzegomia), rodzina małopolska, pisała się z Dalewic i Ćmielowa, a
inna linia z Wnorowa. 
