Glinojecki

Glinojecki h. Prus II, rodzina mazowiecka, której majątkiem gniazdowym jest wieś parafialna, a obecnie także siedziba gminy – Glinojeck, w pow. ciechanowskim.

Gnoiński

Gnoiński h. Warnia, vel Gnojeński, Gnojnicki, rodzina małopolska, pisała się „z Gnojnika”. Są jednego pochodzenia z Lekszyckimi. 

Gorzkowski

Gorzkowski h. Tarnawa, majątkiem gniazdowym tej małopolskiej rodziny jest wieś parafialna Gorzków, w ziemi chemskiej, obecnie w woj. lubelskim, pow. Krasnystaw.

Goździkowski

Goździkowski h. Łabędź, vel Dunin-Goździkowski, Gościkowski, stara rodzina małopolska, gałąź rycerskiego rodu Łabędziów. Nazwisko wzięli od wsi Goździków, zwanej też niegdyś Gościków, w parafii Smogorzów, dawny pow. radomski, obecnie powiat Przysucha, gmina Gielniów. Włodek z Goździkowa, cześnik brzeski 1414, dzieli się 1440 r. z bratem i bratankiem dobrami Goździków, Stoczki i Sady (Perp. Radom.). Andrzej Goździkowski, pisarz skarbu królewskiego 1426, starosta radomski 1437-1439. Synowie starosty zwali się Łabędziami, a potomkowie ich już stale Goździkowskimi. Są notowani w aktach jako właściciele Goździkowa w latach 1508-1569. Niektórzy w XVI i XVII  wieku przenieśli się na Wołyń i na Litwę. Są w pow. krzemienieckim 1583, i żytomierskim 1618. Aleksander Michał, stolnik nowogrodzki 1702. Inny Aleksander, miecznik nowogrodzki 1746. Goździkowscy pisali się z woj. sandomierskim na elekcje Jana III Sobieskiego 1674 r. i Stanisława Augusta 1764 r. 
Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Jan, wnuk Aleksandra, dziedzica Czarnotoż, czyli Drozdo- wszczyzny, w woj. brzeskim litewskim 1736 r., dowiódł szlachectwa 1799 r. przed Deputacją Wywodową wileńską. Z nich: 1 kasztelan — 1660.
Są jednego pochodzenia m. in. z Modliszewskimi vel Modliszowskimi, z Modliszewic, parafia Końskie, Suligostowskimi vel Sulgostowskimi z Sulgostowa, parafia Klwów, Przystałowskimi z Przystałowic, parafia Klwów, Konińskimi vel Kunińskimi z Konina (dziś Kunin, parafia Nowa Słupia).

Gąsiorowski

Gąsiorowski h. Ślepowron, (później także herbu Korwin), licznie rozrodzeni, m. in. na Mazowszu, w Wielkopolsce i na Podlasiu, pisali się z Mieroszowic. Metryka koronna wymienia w aktach grodu pyzdrskiego (miasto Pyzdry, w Wielkopolsce) już w 1399 r. Jana z Gąsiorowa. 

Glinka

Glinka h. Trzaska  (in. Biała, Lubiewa), rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona i zamożna, zamieszkała w północnym Mazowszu, a szczególniej w ziemi wiskiej, z której nawet cały powiat posiadała prawem zastawu na 20,000 ówczesnych złotych aż do 1511 r., kiedy go wykupiła Anna księżna mazowiecka, zastawiwszy na ten cel swoje klejnoty (Urus.). 

Głębocki

Głębocki h. Doliwa, vel Głembocki, Głęmbocki, nazwisko pisane dawniej także Głambocki, w Wielkopolsce i na Kujawach, następnie rozproszyli się po wszystkich stronach Rzeczypospolitej. Jedna linia przesiedliła się na Wołyń i Podole. 

Godlewski

Godlewski h. Gozdawa, vel Godleski, na Mazowszu i Podlasiu, pisali się z Godlewa. Jedna z najbardziej rozrodzonych rodzin szlacheckich w Rzeczypospolitej. 

Górski

Górski h. Bożawola, w ziemi gostyńskiej; z nich 1 biskup 1810—1818.

Gosiewski

Gosiewski h. Ślepowron (oraz h. Korwin), vel Korwin-Gosiewski, Gąsiewski, Gosieski, bardzo rozrodzona i prawie wyłącznie drobna szlachta mazowiecka. 

Gostkowski

Gostkowski h. Gozdawa, pisali się z Witoszewa w ziemi łomżyńskiej, które posiadali w XVI i XVII stuleciu. Jan, dziedzic dóbr Witoszewo 1562 r. i Janusz Jarand 1535, a jego brat Stanisław 1560, Mikołaj, dziedzic dóbr Witoszewo i Strzeszewo 1617, wzmiankowani w aktach łomżyńskich.

Gostomski

Gostomski h. Nałęcz, licznie rozrodzona rodzina w Wielkopolsce, na Mazowszu i na Pomorzu, wywodząca się od wielkopolskiego rodu Nałęczów, jednego pochodzenia z Szamotulskimi i Ostrorogami, jak również z Leżeńskimi z Leżenic, którzy pisali się także z Gostomi, i Nowodworskimi z Nowego Dworu.

Gołuchowski

Gołuchowski h. Leliwa, rodzina malopolska, której gniazdem jest wieś Gołuchów in. Gołuchów Wielki w dawnym powiecie wiślickim, parafia Kije. Wymieniani są w aktach jako właściciele tych dóbr w latach 1415-1579. Od nich pochodzą rodziny Szczepieckich i Rożwieńskich z Rożwienicy in. Rozdwienicy w ziemi przemyskiej. Boniecki w swoim Herbarzu wysuwa przypuszczenie, iż protoplastą i założycielem gniazda rodu, które od jego nazwiska nazwano Gołuchowem, może być żyjący w XIII wieku Gołuch. Był on podkomorzym księżnej Bolesławowej 1266, a jego urząd nazywał się „Maij” (?!). Jest również prawdopodobne, że do tego domu należał Wacław, syn Żegoty z Gołuchowa. W 1364 otrzymał on Dmitrowice w ziemi lwowskiej, a przecież Gołuchowscy i w późniejszych czasach posiadali dobra w województwie ruskim. Dymitrów k/ Baranowa Sandomierskiego, który był dziedzictwem Leliwitów w XV wieku, mógł być założony przez jednego z potomków tegoż Wacława. Jedna linia Gołuchowskich otrzymała 17 VI 1783, od cesarza Józefa, austriacki tytuł hrabiowski z odmianą w herbie. 

Golejewski

Golejewski h. Kościesza, vel Golejowski, rodzina mazowiecka, pisząca się z Golejewa na Mazowszu. Jej wsią gniazdową jest jak się zdaje Golejewo in. Golejowo w powiecie bielskim, woj. płockim, chociaż jest i Golejewo w powiecie kruszwickim, które należało do Golejewskich jeszcze w 1566 (Bon.; Paw.). Golejewscy rozdzielili się na kilka gałęzi, z których jedna osiedliła się na Rusi Czerwonej, inna na Litwie. Przedstawiciele gałęzi czeronoruskiej zostali wylegitymowani ze szlachectwa w ziemi halickiej i lwowskiej 1782 (Szl. Gal.). Jedna linia otrzymała w Galicji 8 II 1783, od cesarza Józefa II, dziedziczny austriacki tytuł hrabiowski, z dodatkiem herbowym, lecz wygasła po mieczu 28 X 1893.
Z tego rodu: Racibor (Nadborz) z Golejewa (zm. 1481), był w Płocku kanclerzem księcia Władysława mazowieckiego i ruskiego 1454. Adam, poseł na sejm 1678. Jan, mówca sejmowy, deputat na Trybunał koronny 1765, poseł 1768. hr. Jan, starosta grodzki halicki 1783. Maria Felicja z hr. Golejewskich Czarkowska (zm. 14 X 1893), działaczka społeczna, filantropka, fundatorka licznych stypendiów dla rzemieślników itd., założycielka ordynacji wysuckiej; zm. w Paryżu.

Gorzeński

Gorzeński h. Nałęcz, vel Ostroróg-Gorzeński, Gorzyński, Górzeński, Górzyński, Gurzyński, rodzina wielkopolska, pisząca się z Gorzenia (de Gorzeń, Gorzyń) k/ Międzychodu w pow. szamotulskim, a czasem z

Gorajski

Gorajski h. Korczak (in. Wręby), vel Gorayski, stara rodzina czerwo- noruska, pisząca się z Goraja w Lubelskiem. Są jednego pochodzenia z Lipskimi i Czuryłami herbu Korczak. Nazwisko biorą od dóbr Goraj w

Gniewosz

Gniewosz h. Kościesza (in. Strzegomia), rodzina małopolska, pisała się z Dalewic i Ćmielowa, a inna linia z Wnorowa.

Giżycki

Giżycki h. Gozdawa, stara rodzina mazowiecka, której protoplastą jest Krystyn z Giżyc, wojewoda płocki. Gniazdem rodu mają być Giżyce w pow. gostyńskim, lecz sami Giżyccy również założyli kilka wsi o tej nazwie w różnych częściach kraju, m. in. w pow. lubelskim, parafia Kock (Krzep. Mał.).

Gajewski

Gajewski h. Ostoja, vel Gajowski, rodzina wielkopolska, pisząca się z Błociszewa i będąca jednego pochodzenia z Błociszewskimi, którzy na odwrót pisali się z Gajewa, i Lubiatowskimi.

Gadomski

Gadomski h. Rola, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, pisząca się „na Gadomcach”. Jej wsią gniazdową jest Gadomiec in. Gadom w ziemi ciechanowskiej, dawnym pow. przasnyskim, parafii Krzynowłoga Wielka. Dziedziczyli tam już w 1574. Z czasem rozgałęzili się na Litwie i w województwach ruskich, w których pod koniec XVIII i na początku XIX stulecia posiadali znaczne majątki. Jedna ich linia miała używać tytułu baronów. Z tej rodziny: 1 senator, wojewoda 1787 — 1796. — Stanisław Kostka, wojewoda łęczycki 1787-1796, marszałek izby poselskiej 1786.