Jaworski

Jaworski h. Jelita, vel Saryusz-Jaworski, przydomku Saryusz, z Jawory w ziemi przemyskiej, tej samej co i Jaworscy Sasowie (Bon.).

Wojciech i Jan, dziedzice części Turki i Jawory, przenieśli się w połowie XVI wieku w sieradzkie, gdzie nabyli Lutosławice. Z tych braci, Jan był dziedzicem części Lutosławic, Szyszek i Luboni (Gr. Piotrk.). Jaworscy herbu Jelita udowodnili swoje pochodzenie szlacheckie w Galicji, w sądach ziemskich czchowskim i bieckim, oraz grodzkim oświęcimskim 1782 r. Z nich: Józef, skarbnik bracławski, 1716 r. dziedzic zamku Jeżów, Moronia, Koczanki, Wilczysk, części Wojnarowej i Bobowy z przyległościami. 

Genealogia
(osób: 40)

Władysław Leopold Jaworski

(1865-1930)

 

• IGNACY Józef Saryusz-Jelita-Jaworski (1 II 1854-po 1890), s. Józefa i Anieli Zarzyckiej, c. k. urzędnik austriackich kolei państwowych; zamieszkały Przemyśl ok. 1880, Kraków 1890; ur. Wiedeń (Bon.; Urus.; Sp. Krak. 1890; MK Wiedeń: St. Margarethen); ż. Stanisława Seweryna Górska h. Nałęcz (7 XI 1851-po 1890), c. Jana i Emilii Cybulskiej; ur. Stojanice; dzieci: Józef, Jan.

• TEODORA Jaworska (ok. 1820-po 1850), c. Juliana i 1ż. Tekli Jagniątkowskiej (Bon.); m. (1844 Korytnica) Ignacy Adolf Zabielski, Zabilski (ok. 1810-po 1850); ślub w parafii Korytnica, obecnie gmina Korytnica, pow. Węgrów, woj. mazowieckie (MK Korytnica).

 
Źródła: Bon. t. 8/347-349; Urus. t. 6/34.


Jaworski h. Kościesza, w woj. sandomierskim i na Mazowszu, skąd przenieśli się na Litwę. Pisali się z Jaworza, wyszli więc prawdopodobnie ze wsi tej nazwy, położonej w dawnym powiecie pilzneńskim (Bon.). 

Obecnie są to dwie wsie, Jaworze Dolne i J. Górne, w gminie Pilzno, powiat Dębica, woj. podkarpackie. Wawrzyniec, Wacław i Paszko, bracia, byli dziedzicami na Jaworzu 1409 r. Andrzej z Jaworza, komornik graniczny sandomierski 1426. Mikołaj Jaworski z Jaworza, nazwany 1478 r. podsędkiem grodzkim sanockim, jest 1481 r. asesorem sądowym w Sanoku. 

Jaworscy herbu Kościesza podpisali elekcje z woj. sandomierskim 1648, 1669 r., z woj. lubelskim i ziemią wieluńską 1669 r., z woj. płockim, ziemią dobrzyńską, warszawską i woj. krakowskim 1697 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. 

• MAGDALENA Marta Benigna Jaworska (1838-1882), c. Gabriela i 2ż. Katarzyny Wyszomirskiej (Wyszomierskiej); ur. Kuligów, parafia Dąbrówka, obecnie gmina Dąbrówka, pow. Wołomin, woj. mazowieckie, chrz. 1838, zm. Dąbrowa, parafia Kołbiel, pow. Otwock, lat 43 (MK Dąbrówka, Kołbiel); 1m. NI. Kuligowski (ok. 1830-p. 1876); 2m. (1876 Kołbiel) Teodor Czarnowski (ok. 1830-po 1882), s. Antoniego i Julianny Zdziechowskiej, właściciel dóbr we wsi Dąbrowa, parafia Kołbiel; ślub w parafii Kołbiel, pow. Otwock, miejscowości: Kołbiel, Sępochów (MK Kołbiel).

• WIKTOR Jaworski (1831-po 1898), s. Gabriela i 1ż. Eleonory Wyszomirskiej (Wyszomierskiej), prawd. właściciel dóbr we wsi Kuligów, parafia Dąbrówka, obecnie gmina Dąbrówka, pow. Wołomin, woj. mazowieckie; zamieszkały Borzęcin 1874, obecnie pow. Warszawa Zachodnia (MK Borzęcin); jego brat został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1855 r. z herbem Kościesza (Urus.; Szl. Król.); ur. Rybienko, parafia i powiat Wyszków, woj. mazowieckie, chrz. parafia Dąbrówka 1831 (MK Wyszków, Dąbrówka); 1ż. (1853 Dąbrówka) Aleksandra Wypyska (ok. 1835-1892), c. Adama i Teofili Grabowieckiej; zm. Kuligów, parafia Dąbrówka, lat 57; ślub w parafii Dąbrówka, pow. Wołomin (MK Dąbrówka); dzieci: Julianna, Marianna, Józefa, Wincenty; 2ż. (1895 Dąbrówka) Marianna Zachaj (ok. 1850-po 1898), c. Józefa i Anny Kokosza; ślub w parafii Dąbrówka, pow. Wołomin, miejscowość: Kuligów (MK Dąbrówka); dzieci: Stefania, Michalina.

Źródła: Bon. t.8/349-351; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.6/34-35.


Jaworski h. Sas, rodzina pochodzenia wołoskiego na Rusi Czerwonej, licznie rozrodzona, pisała się z Jawory i Turki w ziemi przemyskiej. Wańcza, Wołoszyn i synowie jego, otrzymali 1431 r. od Władysława Jagiełły pustkowie nad rzeką Stryjem położone, Turka nazwane. Nadanie to potwierdzili ich potomkom - Władysław Warneńczyk 1444 r., Zygmunt I w 1519 r., wreszcie Zygmunt August 1550 r. Na pustkowiu tym, oprócz Turki, powstały także wsie Ilnik i Jawora, od nich to wzięły nazwiska rody Tureckich, Ilnickich i Jaworskich, wspólnie się od owego Wańczy wywodzących. Celem rozróżnienia się między sobą, przybierali Jaworscy najrozmaitsze przydomki, m. in. Balowicz, Bobronicz, Cybowicz, Czerwakowicz, Czerwakowicz-Chuda, Dubik, Fajewicz, Gołdycz, Gołdycz-Leniewicz i Gołdycz-Worończak, Horoszkiewicz, Ihnatowicz v. Ihna- ciewicz, Jusypowicz v. Osypowicz, Kosaczewicz, Liskowicz v. Łyskowicz, Martycz, Mirejowicz v. Miryowicz, Ostrasiewicz v. Ostraszewicz, Perkowicz v. Pyrkiewicz, Petraszewicz v. Pietrasiewicz, Piskiewicz v. Piszkowicz, Romanowicz, Szustejowicz i Zubowicz. W czasach porozbiorowych w samej Galicji wschodniej legitymowało się 419 osób. Wielu z nich nie miało dokładnej świadomości swego pochodzenia, skoro jedni legitymowali się ze szlachectwa z h. Sas, a bliscy ich krewni, tego samego przydomku, nawet rodzono-stryjeczni, lecz w innej zamieszkali miejscowości, już herbu nazwać nie umieli, lub dorywczo podawali inny (Bon.). Jaworscy byli elektorami 1669 r. z ziemi przemyskiej, 1697 z woj. ruskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądach halickim, lwowskim 1782, w Galicji zachodniej 1804, w Stanach galicyjskich 1832, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, na Podolu i Wołyniu 1842-1892. Z nich: Józef, radca nadworny austriacki i Gabriel, otrzymali w r. 1779 baronowski, a w 1782 hrabiowski tytuł austriacki, z odmianą w herbie.
Genealogia
(osób: 89)

 Apolinary Jaworski

(1825-1904)

• JADWIGA Joanna Jaworska (ok. 1870-po 1913), c. Rudolfa i Jadwigi Kosińskiej; ur. Warszawa; m. (1913 Warszawa) Andrzej Szymański (ok. 1870-po 1913), s. Józefa i Michaliny Ozimińskiej; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander).

• RUDOLF Wojciech Antoni Jaworski (22 IV 1832-po 1870), s. Jana Bartłomieja i Pelagii Ewy Kosińskiej, ziemianin, właściciel dóbr ziemskich we wsi Drozdówka (Drozdówko), ówczesna gubernia warszawska, prawd. parafia Siennica, obecnie pow. Mińsk Mazowiecki, woj. mazowieckie; służył w armii carskiej ok. 1855; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1855 r. z herbem Sas; ur. Warszawa, chrz. 1832 (Urus.; Szl. Król.; MK Warszawa: św. Jan); ż. (22 V 1862 Warszawa) Jadwiga Kosińska (ok. 1835-po 1870), c. Teodora i Aleksandry Jasińskiej, dziedziców dóbr Żelków z przyległościami, parafia i gmina Skórzec, ówczesna gubernia lubelska, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie; ur. Żelków (MK Skórzec); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Jadwiga, Bronisława.

Źródła: Bon. t.8/351-375; Kos. t.1; Szl. Król.; Urus. t.6/35-41; Wikipedia: 1.