Zakrzewski

Zakrzewski h. Bogoria, vel Bogorya-Zakrzewski, Zakrzowski, pisali się z Zakrzewa in. Zakrzowa, notowani w aktach w województwie krakowskim 1451. 

Gniazdem rodowym Bogoriów jest wieś tejże nazwy (Bogoria), w parafii Skotniki, pow. Sandomierz. Zakrzewscy mogli wziąć nazwisko od wsi Zakrzów koło Klimontowa, chociaż w XV wieku wieś ta należy już do Toporczyków z Ossolina Ossolińskich (Dług.). 

Mikołaj z Zakrzewia, kasztelan wiślicki 1451. Jan z Zakrzowa, sędzia ziemski krakowski 1496 (Nies.). Po tym Janie, sędzim ziemskim krakowskim, zmarłym bezpotomnie, majątek odziedziczył brat jego Jakub. Syn Jakuba, Wawrzyniec sprzedał swoje części w Potoku, Gorzkowie i Czystej Dembinie, i nabył dobra Kijany w Krakowskiem. Tego z kolei wnuk Stanisław, syn Piotra, był dziedzicem na Klimontowie i Kijanach. 

Za czasów Niesieckiego mieli być Zakrzewscy tego herbu także w woj. płockim. Kilku z nich wymienia Krasicki w uzupełnieniach do Herbarza Niesieckiego. Józef Zakrzewski, sędzia grodzki płocki 1778. Józef, podczaszy sierpski. Jan, komornik ciechanowski. 

Zakrzewscy herbu Bogoria zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. 

Genealogia
(osób: 43)
 

• MIKOŁAJ Bogorya-Zakrzewski, Zakrzowski h. Bogoria (1727-1787), s. Jana Antoniego i Anny Zabawskiej, podstarości siewierski, miecznik bydgoski 1771; protektor bractwa św. Anny w parafii Chruszczobród, pow. Zawiercie, obecnie woj. śląskie, 1778; dziedzic części dóbr Chruszczobród 1777, dziedzic dóbr Mierzejowice; zm. Chruszczobród, lat 60 (Bon.; MK Chruszczobród); 1ż. Rozalia Kińska (ok. 1730-ok. 1770); 2ż. (ok. 1770) Anna Bontani h. wł. (ok. 1750-po 1788), c. Michała i Zofii Jasińskiej, promotorka bractwa św. Anny w Chruszczobrodzie 1776; 2v. żona (ok. 1788) Andrzeja Grabowskiego; dzieci: Tekla, Kordula.
 

• TEKLA Zakrzewska h. Bogoria (ok. 1775-po 1828), c. Mikołaja i 2ż. Anny Bontani (Bon.; Nies.); m. (ok. 1795) Józef Siekierski (ok. 1771-13 VII 1828), s. Szymona i Julianny Choderowicz; zm. Warszawa (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Julianna Julia Siekierska (ok. 1803-1 I 1835), wyszła za Hieronima Kalińskiego h. Topór (30 IX 1792-17 II 1860), s. Franciszka i Zofii Turskiej, audytora generalnego wojsk polskich 1830 r., dziedzica wsi Grabowczyk, pow. Hrubieszów, obecnie woj. lubelskie (PSB; Urus.).
 

Źródła: Bork. Sp. 525; Nies. t.10/32-33; Szl. Król.; Żern. t.2/555.

Zakrzewski h. Brochwicz, vel Drywa-Zakrzewski, rodzina pomorska, wywodząca się od rodu Drywów. Gniazdem ich jest Zakrzewo i Zakrzewko, parafia Strzepcz (SGKP), obecnie woj. pomorskie, powiat Wejherowo, gmina Linia. Jedna gałąź mieszkała w Wielkopolsce. Używali przydomku Drywa, czasem chyba też Drzywa. 

• EWA Drywa-Zakrzewska h. Brochwicz (ok. 1745-po 1780), c. Jana i Konstancji Konojadzkiej; m. (9 II 1766 Wysocko) Nikodem Wyssogota-Zakrzewski h. Wyskota (1741-5 X 1792), s. Tadeusza i Kunegundy Złotnickiej h. Nowina, kasztelan santocki; szambelan królewski 1766, łowczy poznański 1776, kasztelan santocki ok. 1784, kawaler Orderu Św. Stanisława; komisarz cywilno-wojskowy powiatu kościańskiego i ziemi wschowskiej 1790; właściciel dóbr Rakoniewice, Parzenczewo i Polski Preistad, zastawny posesor dóbr Granowo in. Gronowo w pow. kościańskim; 1766 spisuje z żoną Ewą Zakrzewską dożywocie; 1789 kwituje Hiacynta Wyssogotę-Zakrzewskiego, brata swego rodzonego, z 62. 500 złp. ceny ½ Woli Książęcej i folwarku Zawodzie, pustki Ślebicz i holendrów Wyssogotowo i Nowy Ślebicz w pow. kaliskim 16 VII jemu sprzedanych; 1789 zapisuje córkom swym Wiktorii i Krystynie Zakrzewskim po 100. 000 złp. posagu; zm. Rakoniewice, poch. 9 X 1792 Grodzisk, u OO. Bernardynów (AGZ Kalisz, Kościan, Poznań; MK Wysocko, Łekno, Grodzisk: Bernardyni); ślub w parafii Wysocko, miejscowość Gorzyce, świadkowie na ślubie: Stanisław Zakrzewski, podkomorzy wendeński i Rafał Skarbek-Kozietulski (MK Wysocko); dzieci: Wiktoria, Krystyna, Nepomucena, Tekla, Faustyn, Augustyn – Zakrzewscy.

• JAN Drywa-Zakrzewski h. Brochwicz (ok. 1710-po 1745), skarbnik czerniechowski (AGZ Kalisz, Kościan, Poznań; MK Wysocko); ż. (ok. 1735) Konstancja Konojadzka h. Prawdzic (ok. 1715-po 1745); dzieci: Ewa.

Źródła: Dw. Teki; Krzep. Pom.; SGKP t.14/320; Żern. t.2/555.


Zakrzewski h. Doliwa, na Mazowszu, w ziemi wiskiej 1710. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Źródła: Bork. Sp. 525; Szl. Król.; Żern. t.2/555.


Zakrzewski h. Dołęga, na Mazowszu. Mają się wywodzić ze wsi Zakrzewo w dawnym woj. płockim, powiecie bielskim, parafia Bielsk (Bil.). Według nowszych opracowań dziedziczyli na Zakrzewie Wielkim, w parafii Łysakowo, powiat Ciechanów. 

Zakrzewscy herbu Dołęga zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Genealogia
(osób: 79)
 

• IDZI Zakrzewski h. Dołęga (1799-po 1882), s. Teodora i Rozalii Krośnickiej, właściciel dóbr Łęg Folwark, parafia Łęg, pow. Mława, woj. mazowieckie (MK Łęg); ż. (ok. 1810) Marianna Morawska h. Dąbrowa (ok. 1790-po 1815), c. Franciszka i Joanny Szczepankowskiej; w aktach także: Mórawska, Murawska; dzieci: Eleonora (Leonora), Leon, Teodozja.
 

• TEODOZJA Zakrzewska h. Dołęga (16 VIII 1834-po 1869), c. Idziego i Marianny Morawskiej; ur. Łęg Folwark, parafia Łęg, pow. Mława, woj. mazowieckie, chrz. 1834 (MK Łęg); m. (20 I 1856 Łęg) Teodor Kalkstein h. wł. in. Koss odm. (ok. 1830-po 1869), s. Franciszka i Urszuli NN., właściciel dóbr ziemskich Młyńska, parafia Świedziebnia, pow. Brodnica, obecnie woj. kujawsko-pomorskie (MK Świedziebnia); w aktach także: Kalksteyn, Kalksztein; ślub w parafii Łęg, miejscowość: Łęg (MK Łęg); dzieci: Mikołaj, Maria (ur. 1856, bliźnięta), Wacław, Konstancja – Kalksteinowie.
 

Źródła: Bil. 208; Bork. Sp. 525; Żern. t.2/555.
 

Zakrzewski h. Felden (von Felden), stara rodzina w Prusach Zachodnich, właściwe jej nazwisko von Felden; z niej 1 wojewoda 1481 — 1499.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.


Zakrzewski h. Gryf, vel Jaxa-Zakrzewski, odgałęzienie rodu Jaksów. Pisali się z Wielkiego Zakrzewa, w Małopolsce, pow. Książ (Nies.). Byli w woj. krakowskim 1444; osiedleni na Wołyniu i w ziemi gostyńskiej. 

Jan Zakrzewski, marszałek szlachty powiatu taraszczańskiego, w guberni kijowskiej 1807 r. (SGKP t.12/163). 

Zakrzewscy herbu Gryf zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 minister a zarazem kasztelan w latach 1444 — 1450.
 

• WOJCIECH Zakrzewski h. Gryf (ok. 1790-po 1836); zamieszkały w 1827 r. Opalin, pow. Włodzimierz Wołyński (MK Opalin); jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1843 z herbem Gryf (Szl. Król.); ż. (ok. 1820) Eleonora Skarzyńska h. Bończa (ok. 1800-po 1836); dzieci: Józef, Grzegorz, Tomasz, Kazimierz.
 

Źródła: Bork. Sp. 525; Kos. t. 1; Nies. t. 10/34; SGKP t. 12/163; Szl. Król.; Żern. t. 2/556.


Zakrzewski h. Jastrzębiec, vel Zakrzowski, stara rodzina małopolska, pisząca się z Wielkiego Zakrzewia. 

Pochodzą od Jakuba Jastrzębca z Raciborowic, kasztelana sandomierskiego. Ich gniazdem jest wieś Zakrzów w pow. radomskim. Do rodu Jastrzębców należał Zakrzówek, dawniej Zakrzowiec, jak również nieistniejąca już wieś Zakrzów (Wielki Zakrzów), w parafii Odechów, pow. Radom. W połowie XV wieku wieś „Zakrzowyecz”, w parafii „Odanchow”, należała do Marcina h. Jastrzębiec. W 1569 r. Stanisław i Wojciech Zakrzowscy płacą tu od 3 łanów każdy (Paw.).

W Galicji posiadali Kruczyce w pow. samborskim, oraz Wiktorów w pow. stanisławowskim. Według Wittyga gniazdem Zakrzewskich Jastrzębców-Boleściców, a także Pobożan, Szeligów i Trzasków, jest Zakrzewo w pow. mławskim (Rpis Wittyga). Z nich: 5 senatorów.

Genealogia
(osób: 40)
 

• ADOLF Stanisław Zakrzewski z Wielkiego Zakrzewia h. Jastrzębiec (ok. 1820-po 1860), s. Ignacego i Antoniny Dunin-Borkowskiej, ziemianin, właściciel dóbr Wiktorów w pow. stanisławowskim, oraz Kruczyc w pow. samborskim, członek stanów galicyjskich, prezes rady powiatowej stanisławowskiej (Bork.); 1ż. Anna Bogusz h. Półkozic (ok. 1820-ok. 1850); dzieci: Natalia; 2ż. Helena Michalina Puzewicz h. Lubicz; według Żychlińskiego: Helena Michalina z kniaziów Juryewiczów herbu Lubicz; dzieci: Mścisław, Izydora, Stanisława, Michalina.

 
• IZYDORA Ignacja Zakrzewska h. Jastrzębiec (ok. 1860-po 1882), c. Adolfa i 2ż. Heleny Puzewicz (Bork.); m. Jan Maniewski h. Odrowąż (ok. 1860-po 1882).

 
Źródła: Bil. 208; Bork. Rocz. t.1/590; Bork. Sp.; SGKP t.14/324; Żern. t.2.


Zakrzewski h. Jelita, vel Saryusz-Zakrzewski, Jelita-Z., Zakrzowski, rodzina małopolska, jednego pochodzenia z Mokrskimi. 

Wywodzą się od Peregryna z Węgleszyna h. Jelita, starosty wielkopolskiego i podkomo- rzego sandomierskiego. Ów Peregryn był wnukiem kasztelana sandomierskiego Piotra Mokrskiego. 

Gniazdem rodzinnym Zakrzewskich tego herbu jest wieś Zakrzów, w parafii Węgleszyn, obecnie gmina Oksa, pow. Jędrzejów, woj. świętokrzyskie. Jedna gałąź osiedliła się w Wielkopolsce.
 

• NEPOMUCEN Saryusz-Zakrzewski h. Jelita (ok. 1750-po 1787), s. Celestyna i Franciszki Mieszkowskiej, sędzic ziemski kaliski; ma w 1787 r. sprawę z Kokowskim, podwojewodzim sieradzkim o dziedziczenie Kłoniszewa i Zaborowa, do której to sprawy mianuje plenipotentem Jana Nepomucena Kwiatkowskiego, burgrabiego ostrzeszowskiego (AGZ Poznań).
 

• PRAKSEDA Agnieszka Zakrzewska h. Jelita (ok. 1829-po 1851), c. Tomasza i Teresy Kłobukowskiej (Kłobuchowskiej); m. (1851 Dobra) Aleksander Paweł Lenczewski, Lenczowski h. Strzemię (ok. 1806-po 1851), s. Wincentego i Jadwigi Kamińskiej, posesor wsi Gozdów, parafia Koźle, obecnie pow. Zgierz, woj. łódzkie (MK Koźle); wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Strzemię (Bon.; Urus.; Szl. Król.); 1v. żonaty (1842 Koźle) z Anielą Rzodkiewicz (ok. 1820-p. 1851), c. Ignacego i Teresy Kurzewskiej, ślub w parafii Koźle, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Gozdów (MK Koźle); ślub w parafii Dobra, obecnie gmina Stryków, pow. Zgierz, woj. łódzkie, miejscowość: Zelgoszcz, uwagi: on wdowiec, lat 45, ona panna, lat 22 (MK Dobra); dzieci: Filomena, córka NI. – Lenczewscy.

 
Źródła: Bork. Sp. 525; Dw. Teki; Krzep. Młp.; Nies. t.10/34; Żern. t.2/556.


Zakrzewski h. Kościesza, na Mazowszu, podobno mieli wyjść ze wsi Zakrzewo w parafii Łysakowo, pow. Ciechanów. Niesiecki notuje ich w ziemi czerskiej, wiskiej i płockiej. Szymon Zakrzewski, podstarości, później podsędek wiski, na sejmie 1683 r. mianowany komisarzem do sprawy granicy z Prusami (Const.). Zakrzewscy herbu Kościesza zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Źródła: Bork. Sp. 525; Nies. t.10/34; Żern. t.2/556.


Zakrzewski h. Lubicz, ich gniazdo rodzinne stanowią zapewne wsie Zakrzów i Zakrzówek, w parafii Żelechów, leżące w ziemi stężyckiej, obecnie pow. Garwolin (Krzep.). 

Według Niesieckiego, mają się wywodzić z woj. sandomierskiego, „pierwszy się przeniósł do Księstwa Litewskiego Stanisław Zakrzewski, i osiadł w oszmiańskim powiecie, syn jego Mikołaj był komornikiem ziemskim oszmiańskim” (Nies.). W XVII wieku notowani w aktach pow. oszmiańskiego, w woj. wileńskim (Kojał.). 

Mateusz, sędzia grodzki a potem ziemski wileński 1656. Kazimierz, pisarz ziemski oszmiański. Andrzej (Jędrzej), łowczy wileński 1674. Jacek skarbnik piński. 

Zakrzewscy tego herbu zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni radomskiej i lubelskiej.
 

• MAKSYMILIAN Józef Zakrzewski h. Lubicz (ok. 1810-po 1843), s. Franciszka i Julianny Krasowskiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Lubicz, zapisany do ksiąg szlachty guberni radomskiej, oddział sandomierski (Szl. Król.; Sęcz.).
 

Źródła: Bork. Sp. 525; Krzep. Mał. 125; Nies. t.10/34; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2/556. 


Zakrzewski h. Ogończyk, vel Zboży-Zakrzewski, Zbożny-Z., na Kujawach, w Wielkopolsce i w Krakowskiem. 

Wedle Niesieckiego „piszą się z Zboży, która wieś jest w województwie płockiem, skąd też niegdy kwitnął dom Zboskich, luboć niektórzy Zakrzewscy już nie Zboży, ale Zbożny przydomek sobie kładą, które słowo u Polaków jednoż znaczy co pobożny” (Nies.). 

Zakrzewscy używali nazwy Zboży, jako przydomku, także na pamiątkę pochodzenia od tej rodziny (Pap.). „Z Płockiego potem wyniósłszy się, osiedli w województwie kujawskim, z których jeden pod rokiem 1560 swoim przemysłem doszedł zdrady, którą knował Wójcik niejaki, Zygmuntowi Augustowi Królowi, u którego dworzaninem był ten Zakrzewski, jako świadczy Górnicki” (Nies.). 

Nazwisko wzięli Zakrzewscy zapewne od Zakrzewa w ziemi kujawskiej. Są jednego pochodzenia z Radojewskimi vel Radujewskimi i Dobrosołowskimi. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 3 kasztelanów w latach 1560 — 1704. 

Genealogia
(osób: 30)
 

• JÓZEF Zboży-Zakrzewski h. Ogończyk (ok. 1760-po 1794), s. Józefa i Franciszki Zboińskiej; ur. Modliborzyce, parafia Parchanie, pow. Inowrocław, obecnie woj. kujawsko-pomorskie (MK Parchanie); ż. (1794 Piotrków Kujawski) Petronela Petronella Bogatko h. Pomian (ok. 1770-po 1799), c. Kazimierza i Domiceli Głębockiej h. Doliwa; ślub w parafii Piotrków Kujawski, pow. Radziejów, obecnie woj. kujawsko-pomorskie; dzieci: Józefa, Franciszka, Adam.
 

• JÓZEFA Marianna Zboży-Zakrzewska h. Ogończyk (1795-1839), c. Józefa i Petroneli Bogatko; ur. Modliborzyce, pow. Inowrocław, obecnie woj. kujawsko-pomorskie, zm. Poznań, lat 44; 1m. Józef hr. Wolski h. Rola (1752-1821); tytuł hrabiowski nadany 1798; 2m. Andrzej Wierzbiński h. Nałęcz (ok. 1790-po 1831), s. Macieja i Karoliny Nieżychowskiej h. Pomian; dzieci: Wanda (1825-1913), za Włodzimierzem Brezą h. wł., Jadwiga Marianna (1826-1885), 1v. za Wincentym Arnese, 2v. za Tytusem Brezą, Stanisław (ur. 1830), Władysław (1831-1888), żoanty z Felicją Koszutską h. Leszczyc – Wierzbińscy.

 
Źródła: Bork. Sp. 525; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies. t.10/34-35; Pap.; Żern. t.2/556.


Zakrzewski h. Pomian, vel Zakrzeski, na Kujawach i w Wielkopolsce (Nies.), na Litwie, w woj. witebskim 1674 (Kojał. MS). Są odgałęzieniem Chebdów herbu Pomian – jednego pochodzenia z Lubomęskimi vel Lubomyskimi ze wsi Lubomęskie, obecnie Lubomyśle, powiat Konin, parafia i gmina Ślesin. 

Nazwisko wzięli pewnie od Zakrzewa koło wsi Góra zwanej Lednica w pow. gnieźnieńskim, starodawnego dziedzictwa Chebdów. Stanisław Lubomyski z Góry u Zakrzewa miał 1469 r. termin przeciwko rodzeństwu z Wilczyny (Dw. Teki; AGZ Gniezno). 

Zakrzewscy herbu Pomian zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

W uzupełnieniach Krasickiego do Herbarza Niesieckiego błędnie wymienia się pod Zakrzewskimi herbu Pomian m. in. senatora, kasztelana lędzkiego w latach 1757 — 1778, i kilku innych jeszcze urzędników ziemskich i dostojników kościelnych w Wieklopolsce. Ów kasztelan, Antoni Wyssogota-Zakrzewski, podobnie jak inni, byli w rzeczywistości herbu Wyskota. Spośród pozostałych – Ignacy, starosta radziejowski 1788 r., należał do Zakrzewskich herbu Ogończyk. Z kolei w nowszych opracowaniach do Pomianów zalicza się Zakrzewskich z przydomkiem Zboży, a ci należeli do herbu Ogończyk. 

Genealogia
(osób: 40)
 

• ELŻBIETA Katarzyna Zakrzewska h. Pomian, voto Kuczborska (ok. 1795-1870), c. Jana i Joanny Mikorskiej; ur. Potrzasków, parafia Suserz, obecnie pow. Gostynin, woj. mazowieckie, zm. Węglewice, parafia Witonia, obecnie woj. łódzkie (MK Suserz, Witonia); m. (1815 Suserz) Stanisław Leon Kuczborski h. Ogończyk (ok. 1780-1828), s. Ignacego i Zofii Dembowskiej, dziedzic dóbr Węglewice, parafia Witonia, posesor wsi Kamieniec, parafia Żychlin, pow. Kutno, obecnie woj. łódzkie, 1820-1821; zm. Węglewice, poch. Witonia (MK Witonia, Żychlin; SGKP t.13/673); ślub w parafii Suserz, miejscowość: Potrzasków (MK Suserz); dzieci: Salomea Florentyna (ur. 16 XI 1820), ur. Kamieniec, parafia Żychlin, chrz. 1821 (MK Żychlin), Alfons Ignacy Wawrzyniec (ur. 1824), ur. Romartów, parafia Witonia (MK Witonia) – Kuczborscy.

 
• WINCENTY Walenty Ignacy Zakrzewski h. Pomian (11 VII 1844-12 IV 1918), s. Walentego i Marianny Piaszczyńskiej, historyk, profesor Uniw. Jagielloń- skiego, członek Akad. Umiejętności, poseł na sejm krajowy Galicji; ur. Dobrzyków, zm. Kraków, lat 73, poch. Cm. Rakowicki, kw. 46, gr. rodz. (Cm. Rak.; Spis ludn. Krakowa); ż. (27 VII 1873 Żychlin) Anna Róża Orzechowska h. Oksza (27 IX 1854-19 V 1934), c. Ignacego i Julii Grabskiej h. Pomian; ur. Raków, parafia Żychlin, pow. Kutno, obecnie woj. łódzkie, zm. lat 79 (MK Żychlin); ślub w parafii Żychlin, miejscowość: Raków (MK Żychlin); dzieci: Stanisław, Tadeusz.

 
Źródła: Bork. Sp. 525; Kos. t.1; Nies. t.10/35-36; Żern. t.2/556.


Zakrzewski h. Trzaska (in. Lubiewa), vel Trzaska-Zakrzewski, Zakrzowski, rodzina mazowiecka, ze wsi Zakrzew in. Zakrzów, w dawnym woj. rawskim (Pap.), później także w ziemi łomżyńskiej. 

Są odgałęzieniem Lubiewskich vel Lubiejewskich herbu Trzaska. Ich gniazdem rodzinnym jest zapewne wieś Zakrzew, dawniej zwana też Zakrzewo, w parafii Biała Rawska, powiat Rawa Mazowiecka. W roku 1579 mieszka tu drobna szlachta, nie mająca kmieci; w ośmiu działach mają 3½ łana (Paw. Maz. 184). 

Jedna gałąź Zakrzewskich osiadła w Wielkopolsce, gdzie posiadała m. in. dobra Żabno. Według Kapicy już w pierwszej połowie XV wieku dziedziczą na Zakrzewie w ziemi łomżyńskiej. 

Zakrzewscy i Zakrzowscy tego herbu zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. 

Genealogia
(osób: 72)
 

• KSAWERY Faustyn Ignacy Zakrzewski h. Trzaska (15 II 1876-18 XI 1915), s. Tomasza i Zofii Lossow, lekarz wenerolog, działacz społeczny i polityczny, prezes Sokoła w Poznaniu 1905; ur. Wełna k/ Gniezna, zm. Poznanń, poch. tamże (WSB); ż. (19 VIII 1905 Paryż) Janina Klotylda Dygat (1873-1941), c. Ludwika i Marii Konstancji Tekli Mazurkiewicz, nauczycielka francuskiego, tłumaczka, działaczka społeczna; ciotka pisarza Stanisława Dygata; dzieci: Janusz, Halina, Zbigniew.

prof. Zbigniew Zakrzewski

(1912-1992)

• MARIA Zakrzewska h. Trzaska, voto Podoska (1870-1957), c. Jana i Jadwigi Madejskiej; m. (1898) Roman Podoski h. Junosza (15 VIII 1873-23 XI 1954), s. Józefa i Cecylii Krasickiej h. Rogala, inżynier elektryk, pionier elektryfikacji polskich kolei, profesor Politechniki Warszawskiej, współzałożyciel Stow. Elektryków Polskich; ur. Dąbrowińce k/ Lwowa, zm. Zielonka, lat 81 (PSB t.27/179); dzieci: Jan, Marta – Podoscy.

 
Źródła: Bork. Sp. 525; Dw. Gen.; Dw. Teki; Kap. 474 nr 612; Nies. t.10/36; Pap.; SGKP t.14/315.


Zakrzewski h. Wyskota (in. Wyssogota), vel Wyskota-Zakrzewski, Wyssogota-Zakrzewski, rodzina wielkopolska, wywodząca się od średniowiecznego rodu Wyskotów, o którym kroniki wspominają już w XIII wieku. 

Z tego rodu: Jan Wyskota był kasztelanem krzywińskim 1347, a Sobiesław opatem lubińskim 1376 (Kos.). Nazwisko Wyskota stało się później przydomkiem i nazwą herbu kilku rodzin wielkopolskich, m. in. Bendorskich, Golińskich, Kawieckich i Zakrzewskich. 

Zakrzewscy pisali się z Zakrzewa i Kawcza w Poznańskiem, lecz ich pierwotnym gniazdem jest Zakrzewo pod Rawiczem. Protoplastą rodu jest Paszko (Paweł) Wyskota, łowczy kaliski 1391, właściciel Graboszewa, Kórnika, Żytowiecka, Łowęcic, Bruczkowa i innych w Poznańskiem. 

Z nich 8 kasztelanów w latach 1732 — 1796, m. in. Mikołaj, kasztelan śremski 1661. Andrzej (ok. 1660-1738), kasztelan santocki. Andrzej (ok. 1710-1788), kasztelan kaliski.

Genealogia
(osób: 481)
 

• BRONISŁAWA Zakrzewska (1828-1905), c. Tadeusza i Florentyny Kossakowskiej; m. (ok. 1850) Ludwik Bartłomiej Busse (1820-1886), s. Leopolda i Marianny Dąbrowskiej; dzieci: Bolesław (1857-1918), Jadwiga (ur. ok. 1860), Tadeusz (ok. 1860-1922), Wanda (ur. ok. 1860), Władysława (1860-po 1884), Zygmunt (ur. ok. 1860), Maria Anna (ur. ok. 1860), Mieczysław (ur. ok. 1860), Sabina (1864-1915) – Busse.

Ignacy Wyssogota-Zakrzewski
(1745-1802)

 

• IGNACY Wyssogota-Zakrzewski (1745-15 II 1802), s. Izydora i Izabelli Radomickiej, działacz polityczny, zwolennik reform i obrońca miast na Sejmie Wielkim, chorąży poznański, prezydent Warszawy; podczaszy poznański 1786-1787, stolnik poznański 1787-1790, poseł poznański na Sejm Czteroletni 1790, chorąży poznański 9 XII 1790-1795; przyjął obywatelstwo miejskie Warszawy, współzałożyciel Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej 1791, pierwszy prezydent Warszawy 1791-1792, odznaczony Orderem Orła Białego 1792 i Orderem Świętego Stanisława 1792, usunięty ze stanowiska przez Targowicę, ponownie wybrany 17 IV 1794, podczas insurekcji kościuszkowskiej kierownik wydziału żywności, przewodniczący Rady Zastępczej Tymczasowej, następnie członek Rady Najwyższej Narodowej, po upadku powstania aresztowany, więziony w Petersburgu, aż do śmierci carycy Katarzyny II, tj. 17 XI 1796; po uwolnieniu osiadł w swoim majątku w Żelechowie; ur. Białcz, zm. Żelechów, poch. tamże (Wikipedia; Kiliński, Pamiętniki); ż. Konstancja Wyssogota Zakrzewska (ok. 1760-12 VI 1840), c. Antoniego i 2ż. Anny Bielińskiej; dzieci: Marianna, Marek, Izabela (I), Izabela (II), Franciszka, Agnieszka, Tadeusz. 
 

Źródła: Dw. Gen.; Dw. Teki; Kos. t. 2/662-675; Nies. t. 10/36; SGKP t. 14/319; Żych. t. 1/347-359, t. 2/351-354.