Poczobut

Poczobut h. Zdarbożec (in. Pogonia, Pogoń IV, Bożezdarz), vel Poczobutt, Poczobot, Poczobod, Poczobód, Poczobut-Kundzicz, Poczobut-Odlanicki, Poczobutowicz, drobna szlachta w W. Ks. Litewskim, wywodząca się z bojarów ruskich. 

Połczyński

Bończa

Bończa odm.

vel Janta III

Połczyński h. Bończa (odm.), vel Janta-Połczyński, Polczyński, Półczyński, Pułczyński, rodzina pomorska, z przydomkiem Janta. 

Pudłowski

Kościesza odm.

Pudłowski h. Kościesza (odm.), wymienia ich Paprocki 1584 r. Pisali się z Mokszan (Mokrzan). 

Proszkowski

Proszkowski h. Łada, vel Prószkowski, Pruszkowski, gniazdem tej rodziny wieś Proszki, w pow. zambrowskim, od której też w XV stuleciu pisali się „Proszek de Proszki”. Licznie już wówczas rozrodzeni, należeli przeważnie do szlachty zagrodowej. Jedna ich linia przeniosła się w XVII wieku do Małopolski.

Pucek

Pucek h. Godziemba, vel Puczek, w dawnym woj. łęczyckim, pisali się z Pęcławic. Rodzina znana Paprockiemu w 1584 r.

Polanowski

Polanowski h. Pobóg, vel Polanoski, według Niesieckiego nazwisko wzięli od wsi Polanowice, na Kujawach, lecz pisali się z Polanówki, w woj. lubelskim. W XVI i XVII wieku osiedli na Rusi Czerwonej, Podolu i Ukrainie.

Pruszkowski

herb Odrowąż

herb Ogończyk

Pruszkowski h. Odrowąż, oraz h. Ogończyk, vel Pruszkoski, Prószkowski, Proszkowski etc., jak pisze Uruski: "gniazdem tej rodziny jest woj. sieradzkie, skąd wyszedłszy, założyli w ziemi łomżyńskiej wieś Pruszki, tak od swego nazwiska nazwaną" (Urus.).

Przybyłowski

Przybyłowski h. Grzymała, Grzymała odm. (in. Grzymała IV), oraz h. Jelita, vel Przebyłowski, Przebołowski, m.in. w Wielkopolsce, w pow. ostrzeszowskim, i na Litwie, w pow. kowieńskim.

Pstrągowski

Pstrągowski h. Jasieńczyk (in. Jasiona), vel Pstrągoski, Pstrąg, rodzina mazowiecka, drobna szlachta w ziemi łomżyńskiej, notowana w aktach od 1443 r. Niektórzy z nich, aż do najnowszych czasów, pozostali przy swoim pierwotnym nazwisku Pstrąg (Pstrang, Pstrank, Pstrąng).

Porczyński

Porczyński h. Jastrzębiec, rzadko Porczeński, Porciński, zaś błędnie Perczyński, nazwisko wzięli od wsi Porczyny, w parafii Bałdrzychów, obecnie gmina i powiat Poddębice, woj. łódzkie. 

Przanowski

Przanowski h. Nowina, vel Przonowski, stara rodzina sieradzka, wywodząca się ze wsi Przanowice in. Przonowice w woj. łęczyckim, parafia Brzeziny. 

Przeczeń

Przeczeń h. Korab, rodzina sieradzka, której gniazdowym majątkiem jest wieś Przecznie w dawnym pow. szadkowskim. Dziedziczyli tam na początku XVII stulecia. 

Przeciszewski

Przeciszewski h. Grzymała, vel Przeciszeski, Przeciszowski, nazwisko wzięli od wsi Przeciszewo niedaleko Płocka, gmina i parafia Staroźreby, którą posiadali już w początkach XIV stulecia. Mają pochodzić od Domaratów i używają przydomku Domarat vel Domarad. 

Potworowski

Potworowski h. Dębno, rodzina małopolska, gałąź Sienieńskich, której gniazdem jest wieś Potworów w pow. radomskim.

Pusłowski

Pusłowski h. własnego (in. Szeliga odm.) vel Mongud-Pusłowski, Pousłowski, Posłowski, Puzłowski, Pusławski, Pouslejski, rodzina litewska z przydomkiem Mongud, wzięła nazwisko od swej posiadłości w pow. upickim, zwanej Pole Pouslejskie, nazwaną Pusłowiem w XVI stuleciu. Jedna linia otrzymała 4 VI 1869 tytuł hrabiowski rzymski od papieża Piusa IX, oraz tytuł hrabiowski papieski od tegoż papieża 1871. Pusłowscy byli właścicielami m. in. dóbr Gaj (Dworzec), Pieski, Mokrów, Niwy Duże, Sowin, Szydłowice, Hoszczew, Dziewiątkowice, Kossów in. Mereczowszczyzna, Szulaki, Mariampol, Synkowicze, Beczna, Chomsk, Ukropna, Sucha, Kuczkuryszki, Puksztany, Rekanciszki, Żyżmory, Wieloń, Bejzagora, Tauroginy, Wiżuny, Lipniszki, Geranony, Dworzyszcza, Trokiele, Świsłocza, Zarubicze, Kwasówka, Kużyliczyn, Zapole, Dobrawola, Eleonorowo n/ Niemnem, Pasieczna i Telechany w powiatach oszmiańskim i słonimskim, a także przedmieścia Antokol w Wilnie, Sienna, oraz połowy Chmielowa w Król. Polskim.
Znaczna część Pusłowskich z niewiadomego powodu przeszła do herbu Ciołek. Z tym herbem zostali wylegitymowani ze szlachectwa i zapisani do ksiąg szlachty gubernii kowieńskiej w końcu XVIII stulecia.

Płocki

Płocki h. Prawdzic, gałąź rodziny Szczawińskich herbu Prawdzic, osiedlona w woj. krakowskim, od dóbr Płoki wzięła nazwisko Płocki (Urus.).

Podoski

Podoski h. Junosza (odm.), błędnie Podowski, stara rodzina mazo- wiecka, jedna z głównych gałęzi rodu Junoszów. Jej gniazdem jest wieś parafialna Podosie w północnym Mazowszu, w dawnym powiecie przasnyskim, od której w XV wieku wzięła nazwisko. Obecnie są to Nowy i Stary Podoś koło Makowa Mazowieckiego, w parafii Płoniawy. Dersław, dziedzic dóbr Podosie, i Piotr są notowani w aktach łomżyńskich w latach 1421-1426 r. W XVI stuleciu niektórzy z nich przesiedlili się w inne strony kraju, głównie do Małopolski. Z licznych linii tej rodziny, najwięcej zyskała na znaczeniu i majątkach linia pochodząca od Andrzeja, kasztelana słońskiego. Przedstawiciele tej linii często tytułowali się hrabiami na Podosiu in. Podosiach, jednak tytuł ten nie został im urzędowo przyznany. Z początkiem XIX stulecia rodzina znacznie podupadła, głównie przez przejście jej majątków po kądzieli w inne domy (Urus.). Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Niektórzy używali herbu Junosza z odmianą, niektóre linie miały przydomki – Grammatyka i Kalm (Żern.). Z nich: 1 arcybiskup prymas, 3 wojewodów i 7 kasztelanów 1440 — 1796.
Odmiana herbu — w koronie nad hełmem pół męża, trzymającego w ręku ptaka z rozpostartymi do lotu skrzydłami.
Genealogia
(osób: 132)

 abp Gabriel Jan Podoski

(1719-1777)

• ALEKSANDRA Alina Podoska (ok. 1820-25 III 1846), c. Michała i NI. Lewald-Jezierskiej; m. (ok. 1840) Aleksander Konstanty Julian ks. Giedrojć (1 V 1805-16 IV 1844), s. Romualda i Karoliny Anny Borzymowskiej, nadzwyczajny radca stanu Królestwa Polskiego 1841, wicereferendarz 2 klasy kancelarii Sekretariatu Stanu Królestwa Polskiego, szambelan cesarza rosyjskiego; kawaler rosyjskiego Orderu Św. Stanisława 4 klasy; według innych źródeł ur. 5 VIII 1805, zm. Warszawa (Bork.); dzieci: Romuald ks. Giedrojć (1842-1899).

• MIKOŁAJ Jan Podoski (1676-1762), s. Andrzeja i 2ż. Ewy Szydłowskiej, wojewoda płocki; dziedzic dóbr Rusinowo k/ Rypina (PSB t. 17 s. 283; MK Rypin); 1ż. (ok. 1704) Marianna Rokitnicka vel Rokietnicka h. Prawdzic (ok. 1683-1731/37), c. Jana Stanisława, chorążego dobrzyńskiego, starosty dobrzyńskiego i rypińskiego, i Teofili vel Bogumiły Dąmbskiej z Lubrańca h. Godziemba; 1v. wdowa po Dionizym Ossolińskim, stolniku nurskim; dzieci: Teofila, Wiktoria, Urszula, Ewa, Katarzyna, Salomea, Józef, Tymoteusz, Gabriel, Franciszek, Michał, Ignacy, Jan; 2ż. (1737) Teofila Wapowska h. Nieczuja (ok. 1680-1742), c. Konstantego, stolnika koronnego i NN.; 1v. wdowa po Hrehorym Kopciu, generale wojsk litewskich, 2v. Mikołaju Rosnowskim, chorążym przemyskim, i 3v. Franciszku Załuskim, woj. płockim; utonęła ona w czasie przeprawy przez Wisłę w końcu 1742 r.; w jej to domu, zapewne więc i w domu Podoskiego, wychowywał się we wczesnym dzieciństwie chrześniak Teofili i jej trzeciego męża, oddany tam na jakiś czas przez rodziców Ignacy Krasicki.

Źródła: Bork. Sp. 325; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.14/151-156; Żern. t.2/215; Wikipedia; 1.

Pogorzelski

Pogorzelski h. Krzywda, na Mazowszu i Podlasiu, zapewne gałąź rodziny Beydo, jednego pochodzenia z Rzewuskimi. Wzięli nazwisko od wsi Pogorzel in. Pogorzele w ziemi nurskiej. Obecnie wieś Pogorzel znajduje się w pow. Sokołów Podlaski, parafii Skibniew. Już Paprocki w 1584 r. nazywa ich domem starodawnym. W 1528 r. wystawili na przegląd wojskowy do Drohiczyna poczet trzech konnych żołnierzy z pachołkami, zaś w 1580 r. z dóbr dziedzicznych Pogorzel pod Skibniewem – zapisanych jako „Pohoreł” – w imieniu swoim i innych tzw. cześników odprowadzał podatek niejaki Jan Pogorzelski przydomku Dzieciak (Jabł.). Jedna gałąź Pogorzelskich osiedliła się na Litwie. Niektórzy od swego dziedzictwa wsi Chmielowo nazywali się Chmielewskimi (Akta Łomżyńskie, Nurskie i Wąsoskie). Pogorzelscy byli posłami na sejm i elektorami królewskimi 1632, 1648, 1669, 1674 r. z ziemi nurskiej, 1632, 1648, 1697, 1733 r. z woj. podlaskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim i Cesarstwie Rosyjskim w latach 1836-1861. 
Genealogia 
(osób: 106)

• JULIANNA vel Julia Cecylia Pogorzelska h. Krzywda (22 XI 1828-po 1854), c. Władysława i Anny Rybińskiej; ur. Pyzdry; m. (1854 Warszawa) Józef Antoni Czosnowski h. Pierzchała (1821-1876), s. Walentego i Katarzyny Szyprowskiej (Szypowskiej?) (Kur. Warsz.; MK Warszawa: św. Andrzej); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Władysława Blandyna (ur. 2 VI 1855 Warszawa), Anna Józefa (ok. 1860-po 1886), wyszła za Bolesława Plichtę – Czosnowskie.

• TOMASZ Pogorzelski h. Krzywda (27 XII 1796-4 VIII 1862), s. Krzysztofa i Marianny Słomkowskiej, urzędnik w mennicy warszawskiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Krzywda (Urus.; Sp. Szl.); ur. Warszawa, zm. tamże, lat 65 (MK Warszawa: św. Aleksander); ż. (23 I 1820 Warszawa) Tekla Stachurska (ok. 1800-po 1820), c. Jana i Magdaleny Pałuckiej; ślub w parafii św. Andrzeja (MK Warszawa: św. Andrzej, Cyrkuł VII).

Źródła: Bon.; Jabł.; Nejm.; Nies.; Pap.; SGKP t.8/505; Szl. Król.; Urus. t.14/164-167.

Pogorzelski h. Wczele, w Wielkopolsce; z nich 2 kasztelanów 1638 — 1660.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Poletyło

Poletyło h. Trzywdar, vel Poletyłło, rodzina podlaska, przeważnie zagrodowa szlachta, której gniazdem jest wieś Poletyły k/ Brańska w ziemi bielskiej.

Popławski

Popławski h. Drzewica, vel Drzewica-Popławski, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Popławy in. Popławy Olszowiec w pow. opoczyńskim, gminie Janków, parafii Sławno.