Biesiekierski

Biesiekierski h. Pomian, vel Besiekierski, rodzina senatorska w woj. inowrocławskim i łęczyckim. Pochodzą od Sokołowskich tegoż herbu, a nazwisko Biesiekierski ustaliło się dopiero na przełomie XVI i XVII stulecia.
Jeszcze w XVI wieku dziedzice Biesiekier zwali się Sokołowskimi z Biesiekier, a dziedzice Wrzący – Sokołowskimi z Wrzący, i wspólnie posiadali inne włości, jak np. Grabów. Byli właścicielami starostwa rogozińskiego 1576 r. i pisali się wówczas Sokołowskimi z Biesiekier. Wieś Biesiekiery in. Besiekiery leżała wówczas w woj. łęczyckim, parafii Grabów. Biesiekierscy podpisali elekcje Augusta II w 1697 r. i Stanisława Augusta w 1764 r. z woj. łęczyckim. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1837-1838, w guberni wileńskiej 1860, kowieńskiej 1861. Chociaż, według dawnych herbarzy i opracowań, mieli się pisać „z Biesiekier”, to jednak znani w XVIII wieku Pomianowie używali przydomku „z Biesiekierza”. Z Biesiekierza w parafii Gieczno, w tymże woj. łęczyckim, pisali się Biesiekierscy herbu Topór (in. Pałuki). Z nich: 1 kasztelan 1778 — 1818.
Genealogia
(osób: 62)

• FERDYNAND Erazm Biesiekierski z Biesiekierza (1794-1852), s. Antoniego i 2ż. Anny Dąmbskiej, sędzia pokoju powiatu łęczyckiego, radca Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, „mąż zacny i w obywatelstwie poważany”; dziedzic dóbr Wichrowice i Skibice, oraz Czałpin 1837; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Pomian; ur. Ludzisko (Bon.; Urus.; Sęcz.; Kur. Warsz.); ż. (1820 Lisewo) Tekla Teresa Kraszewska h. Jastrzębiec (ok. 1800-1850), c. Jana, generała wojsk polskich, prezesa trybunału cywilnego departamentu bydgoskiego, i Anny Poleskiej; ślub w parafii Lisewo Kościelne, dawny pow. Inowrocław, W. Ks. Poznańskie (PSB; MK Lisewo); dzieci: Włodzimierz, Jan.

• JÓZEFA Biesiekierska z Biesiekierza (ok. 1780-po 1817), c. Antoniego i 1ż. Anieli Zboińskiej; ur. prawd. Płowce, pow. radziejowski (Sęcz.); m. Maksymilian Franciszek Rafał Celiński z Celin h. Zaremba (ok. 1780-po 1817), s. Krzysztofa i Katarzyny Kozietulskiej h. Abdank; dzieci: Aniela (1816-1898), Antoni (1817-po 1856) – Celińscy.
 
Źródła: Bon. t.1/260-261; Dw. Teki; Kos. t.1/11; Nies.; Urus. t.1/209-210.


Biesiekierski h. Topór (in. Pałuka), wzięli nazwisko od wsi Biesiekierza w woj. łęczyckim, parafii Gieczno. Dziedziczyli na Biesiekierzu, której to nazwy było wsi trzy: Biesiekierz, Biesiekierz Rudny i Biesiekierz Nawojów. Oprócz tych trzech wsi posiadali m. in. Gorzewo (1576) i Kemblin (1576-1649). Andrzej z Biesiekierza występuje na sądach w Łęczycy 1398 r. Antoni z Biesiekierza, syn Jana, podkomorzego inowrocławskiego, brał przydomek Starża, a jeden z Biesiekierzy nazywał się Nawojowym, jako świadectwo ich pochodzenia od Nawoja Toporczyka. Z woj. brzeskim kujawskim podpisali elekcję Augusta II, a z woj. inowrocławskim elekcję Stanisława Augusta. 

Źródła: Bon. t.1/261-262.
 

Biesiekierscy różni. Ponieważ oba domy B-skich zamieszkiwały przeważnie jedno województwo, zachodzi trudność w rozróżnieniu osób występujących w aktach. Część z nich podpisała elekcję Stanisława Augusta z woj. sieradzkim, nie podając herbu. W 2 połowie XVIII w. są notowani także na Kresach Rzeczypospolitej - w Czerniechowskiem.
 
Źródła: Bon. t.1/262.