Biesiekierski h. Pomian, vel Besiekierski, rodzina senatorska w woj. inowrocławskim i łęczyckim. Pochodzą od Sokołowskich tegoż herbu, a nazwisko Biesiekierski ustaliło się dopiero na przełomie XVI i XVII stulecia.
Jeszcze w XVI wieku dziedzice Biesiekier zwali się Sokołowskimi z Biesiekier, a dziedzice Wrzący – Sokołowskimi z Wrzący, i wspólnie posiadali inne włości, jak np. Grabów. Byli właścicielami starostwa rogozińskiego 1576 r. i pisali się wówczas Sokołowskimi z Biesiekier. Wieś Biesiekiery in. Besiekiery leżała wówczas w woj. łęczyckim, parafii Grabów.
Biesiekierscy podpisali elekcje Augusta II w 1697 r. i Stanisława Augusta w 1764 r. z woj. łęczyckim. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1837-1838, w guberni wileńskiej 1860, kowieńskiej 1861.
Chociaż, według dawnych herbarzy i opracowań, mieli się pisać „z Biesiekier”, to jednak znani w XVIII wieku Pomianowie używali przydomku „z Biesiekierza”. Z Biesiekierza w parafii Gieczno, w tymże woj. łęczyckim, pisali się Biesiekierscy herbu Topór (in. Pałuki). Z nich: 1 kasztelan 1778 — 1818.
Genealogia(osób: 80)
• FERDYNAND Erazm Biesiekierski z Biesiekierza h. Pomian (1794-1852), s. Antoniego i 2ż. Anny Dąmbskiej h. Godziemba, sędzia pokoju powiatu łęczyckiego, radca Tow. Kredytowego Ziemskiego, „mąż zacny i w obywatelstwie poważany”; dziedzic dóbr Wichrowice i Skibice, oraz Czołpin 1837; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. z herbem Pomian; ur. Ludzisko (Bon.; Urus.; Sęcz.; Kur. Warsz.); ż. (1820 Lisewo) Tekla Teresa Kraszewska h. Jastrzębiec (ok. 1800-1850), c. Jana, generała wojsk polskich, prezesa trybunału cywilnego departamentu bydgoskiego, i Anny Poleskiej; ślub w parafii Lisewo Kościelne, dawny pow. Inowrocław, W. Ks. Poznańskie (PSB; MK Lisewo); dzieci: Włodzimierz, Jan.
• JÓZEFA Biesiekierska z Biesiekierza h. Pomian (ok. 1780-po 1817), c. Antoniego i 1ż. Anieli Zboińskiej h. Ogończyk; ur. prawd. Płowce, pow. radziejowski (Sęcz.); m. Maksymilian Franciszek Rafał Celiński z Celin h. Zaremba (ok. 1780-po 1817), s. Krzysztofa i Katarzyny Kozietulskiej h. Abdank; dzieci: Aniela (1816-1898), Antoni (1817-po 1856) – Celińscy.
Źródła: Bon. t. 1/260-261; Dw. Teki; Kos. t. 1/11; Nies.; Urus. t. 1/209-210.
Biesiekierski h. Topór (in. Pałuka), wzięli nazwisko od wsi Biesiekierza w woj. łęczyckim, parafii Gieczno.
Dziedziczyli na Biesiekierzu, której to nazwy było wsi trzy: Biesiekierz, Biesiekierz Rudny i Biesiekierz Nawojów. Oprócz tych trzech wsi posiadali m. in. Gorzewo (1576) i Kemblin (1576-1649).
Andrzej z Biesiekierza występuje na sądach w Łęczycy 1398 r. Antoni z Biesiekierza, syn Jana, podkomorzego inowrocławskiego, brał przydomek Starża, a jeden z Biesiekierzy nazywał się Nawojowym, jako świadectwo ich pochodzenia od Nawoja Toporczyka.
Z woj. brzeskim kujawskim podpisali elekcję Augusta II, a z woj. inowrocławskim elekcję Stanisława Augusta.
Biesiekierscy różni. Ponieważ oba domy B-skich zamieszkiwały przeważnie jedno województwo, zachodzi trudność w rozróżnieniu osób występujących w aktach. Część z nich podpisała elekcję Stanisława Augusta z woj. sieradzkim, nie podając herbu. W 2 połowie XVIII w. są notowani także na Kresach Rzeczypospolitej - w Czerniechowskiem.
Źródła: Bon. t. 1/262.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz