Tarło

Tarło h. Topór (in. Starża) vel Zaklika-Tarło, stara i magnacka do połowy XVIII stulecia rodzina małopolska, w województwie sandomierskim i lubelskim.
Stanowią gałąź średniowiecznego rodu rycerskiego Starżów-Toporczyków, a bezpośrednio wywodzą się od rodu Zaklików herbu Topór. Nazwisko ich powstało od przydomku Tarło danego Ottonowi Zaklice na przełomie XIII i XIV wieku. Tarłowie używali tytułu hrabiów (comes) i pisali się z Czekarzewic i Tęczyna. Gniazdem rodu była wieś Czekarzewice (in. Szczekarzewice, Szczekarzowice) Dolne i Górne w dawnym pow. iłżeckim, parafia Tarłów, gdzie Zaklikowie-Tarłowie byli właścicielami w latach 1351-1578. Tarłowie byli założycielami miasta Tarłowa. Jedna linia, pisząca się w XVIII i XIX wieku z Podhajec, używała dziedzicznego tytułu hrabiowskiego. Do innych siedzib tego rodu należały: m. in. Laszki Murowane k/ Chyrowa w zachodniej części pow. samborskiego, Sambor, Dębowiec k/ Jasła, Samoklęski, Potok k/ Krosna. Z tej rodziny: 1 arcybiskup lwowski, 4 biskupów, 9 wojewodów, 1 minister i 9 kasztelanów 1553 — 1758.
Genealogia
(osób: 131)

• ADAM Florian hr. Tarło z Podhajec (ok. 1798-1876), s. Floriana i Konstancji Wojczyńskiej, właściciel ziemski w Krakowskiem ok. 1830; ur. Piekoszów w Kieleckiem (Girtler, Pamiętniki); ż. (ok. 1830) Marianna Rudnicka (ok. 1810-po 1834), c. Ignacego i NN.; dzieci: Elżbieta, Teodor, Kazimierz.

• EWA Tarło (ok. 1735-po 1779), c. Adama i Salomei Mierzejewskiej; m. (ok. 1755) Stefan Florian Dembowski h. Jelita (1728-1802), s. Antoniego Sebastiana i Salomei Zuzanny Rupniewskiej h. Szreniawa, kasztelan czechowski 1774-1795, starosta płocki i tymbarski; dzieci: Antonina (1757-1792), Florian, Mikołaj, Józefa (ok. 1760-1819), Ludwika (ok. 1760-1830), Eleonora (ok. 1760-1837), Sebastian (1762-1835), Stanisław (ur. 1763), Teodor (1766-1824), Ignacy (ur. 1769) – Dembowscy.

Źródła: Dw. Gen.; Dw. Teki; Kos. t. 1, t. 2/580-585, t. 3/519-520; Nies. t.9/9-24, Krzep. Mał.