Budzyński

Budzyński h. Dąbrowa, vel Budziński, Budzeński, na Mazowszu. Wyszli ze wsi Budzyno in. Budzino w pow. makowskim, parafia Maków Mazowiecki.

Bujakiewicz

Bujakiewicz h. Isiora, vel Bojakiewicz, na Litwie. Jan, sędzia ziemski słonimski 1764. Byli właścicielami dóbr Trzebienie (Trzebinie) Stare w parafii Chlewo, pow. Sieradz, obecnie woj. łódzkie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Celiński

Celiński h. Abdank (in. Habdank), na Podlasiu. Potomkowie Jana, wiceregenta grodzkiego łukowskiego 1713, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Abdank (Bon.).

Cętkowski

Cętkowski h. Pobóg, vel Centkowski, Cetkowski, Czetkowski, pisali się z Radzinka i Cętków (de Radzinko et Cętki), w ziemi dobrzyńskiej, dzisiaj Cetki, gmina i powiat Rypin, woj. kujawsko-pomorskie.

Chludziński

Chludziński h. Cholewa odm. (in. Cholewa II), vel Chludzieński, na Mazowszu i Podlasiu, dom licznie rozrodzony, w XV i XVI wieku w powiatach łomżyńskim, ostrołęckim i wiskim, szlachta przeważnie zagrodowa.

Chmielewski

Chmielewski h. Gozdawa, vel Chmieleski, Chmielowski, według Uruskiego, szlachta przeważnie zagrodowa, nazwisko wzięli od wsi Chmielewo w powiecie łomżyńskim, w parafii i gminie Miastkowo.

Cholewicki

Cholewicki h. Cholewa, vel Holewicki, nazwisko wzięli prawdopodobnie od wsi Cholewy w ziemi nurskiej, parafia Nur, pow. Ostrów Mazowiecka, woj. mazowieckie.

Chromiński

Chromiński h. Lubicz, vel Chromieński, dom licznie rozrodzony w powiecie łukowskim; pisali się „na Chromnie”. Ich gniazdem jest wieś Chromna w parafii Zbuczyn, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie. 

Chrostowski

Chrostowski h. Ostoja, vel Chróstowski, Chrustowski, licznie rozrodzona szlachta zagrodowa w ziemi wiskiej i łomżyńskiej, a była i w woj. krakowskim, które według Uruskiego może być ich rodzinnym gniazdem

Chudzyński

Chudzyński h. Cholewa, vel Chudziński, Chudzeński, Chudzieński, pisali się z Chudzyna w woj. płockim, w parafii Zagroba, obecnie gmina Drobin.

Ciągliński

Ciągliński h. Prus I (in. Turzyna, Turzyma), na Mazowszu, Podlasiu i w woj. lubelskim. Franciszek i żona jego Teresa z Janiszewskich, otrzymali konsens królewski w 1746 r., na wykupienie sołtystwa w Ogonowicach ze starostwa opoczyńskiego, z rąk Małachowskiego. Józef, zastawny posesor Tołstego, w powiecie winnickim ok. 1770. Marcin, wiceregent łukowski 1780. Marcin i Mikołaj, posiadacze wójtostwa w Bobrownikach ok. 1784. Franciszek, podstoli wendeński 1784. Potomkowie tego ostatniego, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Ciborowski

Ciborowski h. Kościesza, rzadko Czyborowski, może też Tyborowski, na północnym Mazowszu, w ziemi wiskiej i łomżyńskiej, przeważnie drobna szlachta. Nazwisko wywodzi się od imienia własnego Czcibor, występującego także w wersjach Cibor, Ścibor.

Cichocki

Cichocki h. Nałęcz, vel Ciechocki, rzadko Czychocki, Cichoski, Cichowski, według Paprockiego na Podgórzu 1584 r. Z czasem rozeszli się po całym kraju.

Cieszyński

Cieszyński h. Jastrzębiec, vel Czeszyński, Ciesiński, na Podlasiu, później m. in. na Litwie i w Wielkopolsce. 

Cwalina

Godziemba

 

Pniejnia

 

Cwalina h. Godziemba, vel Czwalina, później także Cwaliński, na Mazowszu i w Prusach Wschodnich, gdzie Michał Cwalina nabył 1474 r. piętnaście włók w powiecie piskim, na których powstała wieś Cwalina. Tenże Michał otrzymał od Krzyżaków 52 włók i młyn w Strzelnikach, w powiecie ryńskim, stąd powstały Cwaliny Strzelniki. Pierwotnym ich gniazdem są zapewne Cwaliny Duże i Małe, w parafiii i gminie Mały Płock, pow. Kolno, obecnie woj. podlaskie, wspominane w dokumentach w 1440 r. (Gloger). W tymże powiecie są także Cwaliny w parafii Dobrzyjałowo (SGKP). Jan, starosta lubaczowski 1413. Andrzej 1461, Falenta 1471, Walenty, syn Andrzeja Jędora, 1578 r., Maciej, syn Wawrzyńca, 1584 r. i wielu innych wzmiankowanych w aktach łomżyńskich. Piotr, syn Macieja, dziedzic dóbr Cwaliny, w pow. wiskim 1575 r. (Paw.). Cwalinowie podpisali elekcję 1632 r. z ziemią łomżyńską. Kętrzyński daje im herb Powała, zaś Kapica-Milewski pisze, iż byli herbu Pniejnia i że herb ten dawniej nazywano na Mazowszu Cwalina, bowiem Karwowscy, od których pochodzą Grądzcy i Olszyńscy, używali go pod nazwą Cwalina lub Cwaliny. Tymczasem, przedstawiciele tego rodu wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Godziemba.

Cygański

Cygański h. Prus I (in. Turzyna), według Uruskiego, mają pochodzić od Olszewskich vel Olszowskich herbu Prus, z których jeden, odziedziczywszy majątek Cygany w pow. łęczyckim, parafia Nowe, od niego wziął nazwisko (Urus.).

Cywiński

Cywiński h. Puchała, vel Puchała-Cywiński, Cywieński, Ciwiński, Czywiński, Czywieński, dom licznie rozrodzony, pochodzący z Cywin (Cywiny), wsi nazywanej niegdyś także Cywin lub Cywino, w dawnym woj. płockim, obecnie pow. Płońsk, gmina Baboszewo. 

Już za czasów Paprockiego Cywińscy zaliczali się do licznie rozrodzonej szlachty zagrodowej. Według Uruskiego, ich właściwym gniazdem jest Cywino w Wielkopolsce, skąd jak się zdaje w XIV wieku przenieśli się na Mazowsze i założyli w woj. płockim kilka osad z tą nazwą. W okresie XVI-XVIII w. było tych wsi siedem, tj. Cywin Wojski, C. Górny, C. Warksy, C. Orzełki, C. Krajkowice, C. Dynguny i C. Małynie (Bon.). 

W XIX wieku Cywiny, w parafii Gralewo, stanowią okolicę szlachecką, w obrębie której leżą wsie Cywiny Dynguny, C. Górne, C. Krajki, C. Litwiny i C. Wojskie, liczące łącznie w 1827 roku 286 mieszkańców (SGKP). Niektórzy przenieśli się na Litwę, inni na Ruś Czerwoną. Jedna linia, dziedzicząca we wsi Cywiny Dynguny, nosiła przydomek Stopiak. 

Z nich: Bartłomiej Cywiński, dworzanin Zygmunta Augusta. Józef, superintendent ceł wielkopolskich, wojski poznański 1739, podczaszy 1748. Jan Franciszek, regent kancelarii mniejszej koronnej 1760. Tomasz, podczaszy chełmiński 1767. Jan, oboźny inflancki 1781. Jan, biskup wileński 1842. 

Rozproszeni po całym kraju, Cywińscy podpisali elekcje 1669 r. z woj. poznańskim, 1697 r. z woj. płockim, sieradzkim, z ziemią nurską, woj. nowogrodzkim, 1764 r. z ziemią warszawską i woj. nowogrodzkim. 

Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądach ziemskich lwowskim 1782, czchowskim 1783, w Wydziale Stanów we Lwowie 1841 i 1842, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1812.

Genealogia
(osób: 113)

• ANTONI Ignacy Cywiński h. Puchała (1744-po 1795), s. Tomasza i Kunegundy Poniatowskiej, dziedzic części wsi Cywiny, parafia Gralewo, gmina Baboszewo, pow. Płońsk (MK Gralewo); jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Puchała (Bon.; Urus.; Szl. Król.); ur. Pieścirogi, parafia Nasielsk, obecnie pow. Nowy Dwór Mazowiecki, woj. mazowieckie, chrz. 1744, uwagi: stan Generosos (MK Nasielsk); ż. (1794 Gralewo) Józefa Dramińska (ok. 1760-po 1795); ślub w parafii Gralewo (MK Gralewo); dzieci: Szymon.

• MAŁGORZATA Cywińska h. Puchała (1742-po 1774), c. Tomasza i Kunegundy Poniatowskiej; ur. Pieścirogi, parafia Nasielsk, pow. Nowy Dwór Mazowiecki, woj. mazowieckie, chrz. 1742, uwagi: stan Generosos (MK Nasielsk); m. (1765 Nasielsk) Franciszek Aleksander Maszkowski (ok.1735-po 1774); ślub w parafii Nasielsk, miejscowość: Pieścirogi, uwagi: Magnificus, kawaler, panna (MK Nasielsk).

Źródła: Bon. t. 3/244-246; Dw. Teki; Nies.; SGKP t. 1/726; Szl. Król.; Urus. t. 2/343-344.

Czachorowski

Czachorowski h. Abdank (in. Habdank), vel Czacharowski, Ciachorowski, Ciacharowski, nazwisko wzięli od wsi Czachorowo w dawnym woj. płockim, pow. Sierpc, parafia i gmina Gozdowo.

Czajewski

Czajewski h. Świnka, vel Czajowski, na Litwie. Wyszli być może z tych samych Czajowic w Krakowskiem, z których pochodzą Czajowscy herbu Leliwa. Władysław 1629 r. w pow. kowieńskim. Krzysztof, ciwun Małych Dyrwian, podpisał w 1674 r. elekcję Jana III, a Michał, miecznik i rotmistrz kowieński, obiór Augusta II w roku 1697. Czajewscy herbu Świnka zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Czapliński

Czapliński h. Drogosław, dawni heraldycy wyprowadzają ich ze wsi Czaplin w ziemi czerskiej, w parafii Sobików, obecnie powiat Piaseczno, gmina Góra Kalwaria. Obok nich być może dziedziczyli w tej wsi także Szeligowie. Jakub Szeliga z Czaplina otrzymał 1476 r. dla dóbr swoich w ziemi czerskiej, wraz z innymi ziemianami, różne wolności od ks. mazowieckiego Konrada. Czaplińscy herbu Drogosław podpisali elekcje: 1648 r. z woj. krakowskim, 1669 r. z ziemią przemyską, 1697 r. z woj. lubelskim, 1764 r. z powiatem orszańskim. Jerzy, otrzymał 1547 r. wieś nieosiadłą Łodyżyńce w powiecie latyczowskim. Jan, komornik graniczny czerski 1609. Rafał, burgrabia łucki 1648. W 1650 r. są w woj. kijowskim, gdzie procesują Sanguszków o zabór gruntów (Akta Kijow.). W I połowie XIX wieku notowani w pow. lidzkim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herbarze wymieniają ponadto Czaplińskich nobilitowanych w XVI i XVII wieku z herbami Drzewica i Drogosław odmienny, oraz Czaplińskich herbu Drogomir, wylegitymowanych ze szlachectwa w XIX wieku. Są także Czaplińscy pochodzący ze wsi Czaple, o których wspominają wyroki lubelskie z 1581 r. (Wyr. Lub.). Ci ostatni wyszli zapewne ze wsi Czaple w parafii Korytnica, pow. Węgrów.

Czarnowski

Grabie odm.

Czarnowski h. Grabie (odm.), vel Grabia-Czarnowski, Ciarnowski, pochodzą z Czarnowa nad Bugiem, w ziemi nurskiej, parafia Dąbrówka. Obecnie wieś Czarnów leży w pow. Wołomin, woj. mazowieckim.