Umiński

Umiński h. Cholewa vel Umieński, rodzina mazowiecka, pisała się z Uminina in. Umienina. Ich wsią gniazdową jest Umienino k/ Płocka, parafia Proboszczewice, które z czasem uległo podziałowi na części, m. in. Umienino-Łubki, Umienino-Nagietki i Umienino-Żelazki (SGKP).
Notowani w aktach w ziemi chełmińskiej 1550 (Nies.). Umińscy mają być jednego pochodzenia z Kitnowskimi z Kitnowa i Kitnówki w Prusach (Żern.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 2 kasztelanów 1722 — 1744. – Stanisław Umiński (zm. p. 1730), kasztelan krzywiński. – Andrzej z Uminina Umiński, kasztelan słoński ok. 1740.
Genealogia
(osób: 64)

 gen. Jan Nepomucen Umiński

(1778-1851)

• HILARY Umiński (ok. 1730-1792), s. Antoniego i Teresy Rogalińskiej, starosta bielski; właściciel dóbr Czeluścin w ówczesnym pow. gostyńskim 1778 (WSB); ż. (4 VII 1767 Biechowo) Franciszka Ryszewska (ok. 1750-po 1784); dzieci: Marianna, Róża, Maksymilian, Jan, Teresa, Katarzyna.

• ROZALIA Teresa Marianna Katarzyna Umińska (20 VIII 1729-po 1784), c. Andrzeja i Apolinary Niemojewskiej, chorążyna bydgoska, wdowa w 1784; ur. Pieranie (MK Pieranie); m. (p. 1743) Michał Słubicki (ok. 1710-p. 1784), chorąży bydgoski; dzieci: Apolinara Justyna Słubicka (ur. 1743 Sobiesiernie, par. Pieranie) (MK Pieranie).

Źródła: Bork. Sp. 476; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; SGKP t.12/798; Stup. t.3/161; Żern. t.2/476; Żych.; Wikipedia: 1.