Otrzymali indygenat w Rzeczypospolitej w 1685 r. (Con. V. f. 729). Wcześniej jednak, ci sami zapewne pisani Schroeter, jako patrycjusze miasta Elbląga, uzyskali szlachectwo w XVI wieku od króla Zygmunta Starego. Szretterowie udowodnili szlachectwo w Królestwie Polskim w 1825 r. z herbem Lubicz, chociaż w Niemczech posiadali swój herb własny. W większości byli wyznania ewangelickiego. Jedna linia posiadała tytuł baronowski pruski lub rosyjski. Z nich: 1 kasztelan 1718 — 1726.
Genealogia
(osób: 72)
Jakub Szretter
(1771-1842)
• PIOTR Szretter vel Szreyter, Szreytter h. Lubicz (ok. 1770-po 1800), właściciel dóbr Łomżyca, parafia Łomża, pow. Łomża, obecnie woj. podlaskie, ok. 1800-1807 (MK Łomża, Drozdowo); zamieszkały w dawnym woj. augustowskim ok. 1800 (Spis szlachty Król. Polskiego 1851; Szlachta herbowa woj. augustowskiego w I połowie XIX w. Augustowska gubernialna deputacja szlachecka); ż. (1793 Piątnica) Wiktoria Tyszka (ok. 1770-po 1800); ślub w parafii Piątnica, obecnie woj. podlaskie (MK Piątnica); dzieci: Paweł, Antoni, Ignacy, Hipolit, Anna, Ewa.
Źródła: Bon. t.7/8, t.12/184; Bork. Sp. 385, 449; Kon. 291-292; Sz. Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952; PSB t. 36/5; Żern. t.2/324, 428; T. Żychliński, Biskupi, Senatorowie i Dygnitarze Polscy, Poznań 1886 (Złota Księga Szlachty Polskiej t.15-17).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz