Horain

Horain h. Szreniawa (in. Śreniawa) vel de Horain, Horajn, Horaim, rodzina rusko-litewska na Wołyniu i w woj. wileńskim. W odległych czasach musiały do nich należeć dobra Horainowszczyzna w pow. nowogrodzkim (Bon.).
Iwan Horain, dworzanin królewski w 1541 (Metr. Lit.). Ławryn Horain, ziemianin z powiatu krzemienieckiego 1564 (AGZ Łuck). Pisali się z woj. wileńskim na obiór Stanisława Augusta 1764. Niektórzy przybierali przydomki od swoich dóbr, jak np. Horainowie Połońscy, Horainowie Radowiccy. Z nich: 1 biskup i 1 wojewoda 1710 — 1775.
Genealogia
(osób: 58)

Julian Florian Horain

(1821-1883)

• JAN Nepomucen Horain (1760-1819), s. Jana i 3ż. Moniki Zielińskiej, szambelan Stanisława Augusta 1786, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej 1794, członek Rządu Tymczasowego w Warszawie, członek Rady Zastępczej Tymczasowej w Wydziale Wojskowym, potem zastępca w Radzie Najwyższej i jej pełnomocnik; zm. Mokrylas, par. Wąsewo, woj. mazowieckie (Bon.; Kil. Pam.; MK Wąsewo); 1ż. (4 VI 1789 Warszawa, św. Andrzej) Antonina Januszewska (ok. 1770-ok. 1798); w aktach także: Janiszewska; 2ż. (20 VI 1799 Glinojeck) Kunegunda Zielińska h. Świnka (ok. 1780-po 1804), c. Ignacego, podkomorzego nurskiego, i Agnieszki Tuchołka h. Korzbok; dzieci: Tadeusz, Michał, Emilia. 

• JOANNA Horain, Harainówna (27 XII 1769-1839), c. Michała i Konstancji Czechowicz-Lachowickiej, kanoniczka warszawska; znana ze swych cnót i moralności w całej Warszawie, spokrewniona z pierwszymi w Litwie domami; zm. w dobrach Aleksandra Wolskiego Bieninie w pow. nowogródzkim gub. grodzieńskiej, poch. w dobrach hrabianek Tyzenhauzówien w kościele Bernardynów; inf. z Wilna 11 XII 1839 (Kur. Warsz. 5/1840).

Źródła: Bon. t.7/331-334; Kos. t.1; Nies.; Urus.