Ligowski

Ligowski h. Jastrzębiec (oraz h. Lubicz), vel Ligoski, Likowski, błędnie: Ligocki, Ligotski, rodzina licznie rozrodzona, wywodząca się z ziemi dobrzyńskiej, ze wsi Ligowo (Wielkie albo Stare) i Małe (Ligówko albo Ligówko Borne), w parafii Ligowo, dawny pow. Lipno, obecnie pow. Sierpc. Mieli przydomki Brzuszko (Brzusko) vel Brzuszek, Czech, Giza, Grzan vel Krzan, Noskowicz, Perca, Perzyk, Pika, Rżysko, Wróbel i Znojek.

Ligęza

Ligęza h. Półkozic, vel Ligenza, Ligienza, Ligięza, Ligęzicz, stara rodzina osiedlona na Mazowszu i w Małopolsce, pisała się z Bobrku. Od nich pochodzą m. in. Chmielowscy, Kurdwanowscy, Lipińscy, Lipniccy,
Marszewscy, Niewiarowscy i Rzeszowscy. W epoce piastowskiej używali

Linowski

Linowski h. Pomian, nazwisko biorą od wsi Linowiec, w powiecie Gniezno, a pisali się z Piotrowic, pow. Pyzdry. Mikołaj, dziedzic Linowca 1369 r. (KWP.). Balcer Linowski, dziedzic części Piotrowic 1578 r., a Stanisław - Linowca 1580 r. (Paw.).

Lipiński

Lipiński h. Brodzic, vel Lipieński, na Mazowszu, pisali się z Lipin Wagan i Bratów w ziemi nurskiej, powiecie kamieńczykowskim czyli kamienieckim-mazowieckim (Bon.). Obecnie Kamieńczyk jest wsią w pow. Wyszków.

Lipski

Lipski h. Drużyna (in. Szreniawa bez krzyża), stara rodzina małopolska, jednego pochodzenia z Lubomirskimi; z niej: 1 wojewoda 1376. 

Lubieniecki

Lubieniecki h. Rola, rodzina kujawska, pisała się niegdyś z Lubieńca. Gniazdem rodu jest Lubieniec w dawnym powiecie przedeckim (Przedecz).

Lutomierski

Lutomierski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), vel Lutomirski, rodzina sieradzka, pisali się z Chełmicy. Nazwisko wzięli od miasteczka Lutomiersko (obecnie Lutomiersk), w dawnym pow. szadkowskim. 

Lubomirski

herb Drużyna

(książęcy)
 

Lubomirski h. Drużyna (in. Szreniawa bez krzyża) vel Lubomierski, magnacka rodzina małopolska, pisząca się z Wiśnicza i Jarosławia, której gniazdem jest Lubomierz w dawnym powiecie szczyrzyckim, parafia Łapanów. Dziedziczyli tam od czasów Długosza do 1581 r.
Ród Drużynów jest odłamem rodu Śreniawitów. Z tego, że przy nowym zawołaniu zachował pierwotny znak herbowy rodu, można przypuszczać, że rozdział na te dwa rody, tj. przejście jednej drużyny Śreniawitów z nad rzeki Śreniawy w powiecie proszowskim nad Stradomkę i dopływ jej nazwany potem Śreniawą w pow. szczyrzyckim, miało miejsce w bardzo odległych, może nawet w pogańskich czasach. Lubomirscy są jednego pochodzenia m. in. z Lipskimi i Łapanowskimi h. Drużyna. Wśród dość licznych włości Drużynów Lubomierz jako gniazdowy majątek występuje dopiero w połowie XV wieku, a pierwszą wzmiankę o nim spotykamy w aktach krakowskich z 1398. Za protoplastę Lubomirskich uważany jest Andrzej z Boczowa, występujący w dokumentach i aktach w latach 1361-1382 (Bon.). 
Od XVI wieku byli właścicielami m. in. dóbr Wiśnicz w pow. bocheńskim, Jarosław w woj. ruskim, Łańcut, Rzeszów, Przeworsk, Dubno, Dubrowna. Z czasem rozdzielili się na pięć głównych linii rodowych: wiśnicką, łańcucką, przeworską, rzeszowską i janowiecką. Najbardziej rozrodzona była linia przeworska, która dzieliła się na trzy gałęzie: dubrowieńsko-kruszyńską, równieńsko-przeworską i dubieńską. Liczni przedstawiciele tej linii żyją do dziś.
Lubomirscy otrzymali dziedziczny tytuł hrabiowski Świętego Państwa Rzymskiego (S.I.R.) w 1597, z przydomkiem „na Wiśniczu i Jarosławiu”, a następnie również dziedziczny tytuł książęcy S.I.R. 1647. Dewizy rodowe: "Nil conscinere sibi" (łac. Miej czyste sumienie) i "Patriam versus" (Zwróceni ku Ojczyźnie). Z nich: 2 kasztelanów krakowskich, 7 wojewodów, 2 hetmanów, 5 ministrów i 4 kasztelanów w latach 1592 — 1831.
Genealogia
(osób: 260)

• HELENA ks. Lubomirska (6 I 1783-po 1820), c. Józefa i Ludwiki Sosnowskiej; m. (p. 1820) Stanisław hr. Wandalin-Mniszech z Wielkich Kończyc h. wł. (ok. 1782-27 I 1860), s. Józefa i Marianny Ossolińskiej h. Topór, ziemianin, kawaler maltański, szambelan austriackiego dworu cesarskiego, wielki sokolnik galicyjski; dziedzic dóbr Ulanów i Chyrów (Bork.); 2v. żonaty (p. 1828) z Anną Mathes (ok. 1800-po 1828); dzieci: Aleksander Mniszech (ur. 29 I 1820). 

 Stanisław Herakliusz Lubomirski

(1642-1702)

• STANISŁAW Herakliusz ks. Lubomirski (1642-1702), s. Jerzego i 1ż. Konstancji Ligęzianki, pisarz, działacz polityczny, marszałek wielki koronny; podstoli koronny 1669, marszałek nadworny koronny 1673, marszałek wielki koronny 1676-1702, starosta spiski; właściciel dóbr Czerniaków i Ujazdów k/ Warszawy od 1683 (Bon.; Dw.; Sarn.); 1ż. (1669) Zofia Opalińska h. Łodzia (1642-p. 1676); dzieci: Elżbieta (Izabela); 2ż. (1676) Elżbieta Denhoff h. wł. (ok. 1650-1702); dzieci: Teodor, Franciszek, Józef.
 
Źródła: Bon. t.15/56-78; Bork. Rocz. t.1/118-124, t.2/20-26; Bork. Gen. 35-48; Dw. Gen.; Dw. Teki; Kos. t.1/419-437, t.2/329-333, t.3/224-228, t.4/264-269, t.5/248-255; Krzep. Młp.; Nies.; Urus.; Żych. t.1/419-437, t.2/329-333, t.3/224-228, t.4/264-269, t.5/248-255; T. Lenczewski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce, t. I, Warszawa 1995-1996; Wikipedia.

Limanowski

Limanowski h. Alemani (in. Alemanni), na Litwie, w pow. kowieńskim. Zostali zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r.; wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w 1855 r. Posiadali majątek Dąbrowo w gub. kowieńskiej w 1882 r. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wymienia folwark Limanowce nad rz. Dzisienką, w pow. dzisieńskim (Dzisna) 1866 r.
Genealogia
(osób: 67)

Bolesław Limanowski 
(1835-1935) 

• BOLESŁAW Limanowski (18 X 1835-1 II 1935), s. Wincentego i Katarzyny Wysłouch, historyk, socjolog, publicysta, polityk, ps. Janko Pokań; teoretyk i działacz pol. ruchu socjalist. w kraju i za granicą, współtwórca PPS; senator z listy PPS 1922-1935; badacz i popularyzator historii demokracji i socjalizmu pol., autor pamiętników 1835-1919; członek korporacji akad. Konwent Polonia; aresztowany przez władze ros. za organizowanie patriotycznych demonstracji w Wilnie V 1861, zesłany do gub. archangielskiej; w l. 1870–1877 działał we Lwowie jako publicysta socjalistyczny; w latach 1878-1911 na emigracji w Szwajcarii i Francji; ur. w Podgórzu (Podgórz) w Łatgalii, Polskie Inflanty, zm. w Warszawie, poch. na Cm. Powązkowskim, aleja zasłużonych; 1ż. (1874) Wincentyna Szarska (ok. 1840-1885), nauczycielka; dzieci: Mieczysław, Zygmunt, Witold; 2ż. (1887) Maria Goniewska (ok. 1860-1906); dzieci: Stanisław. 

• JADWIGA Limanowska (15 X 1894-po 1913), c. Franciszka Rafała i Julii Rusak; chrz. w parafii św. Jana w Wilnie 6 XI 1894, rodzice chrzestni: Mikołaj Jakutowicz i Malwina Kalinowska (MK Wilno – św. Jan); m. (1913 Wilno, Wszystkich Swiętych) Wacław Wierzbicki (ok. 1890-po 1913).

Źródła: 1) PSB t.17/340; 2) Urus. t.9/51; 3) SGKP t.5/233; 4) Cm. Powązkowski, Monografia; 5) Bolesław Limanowski, Pamiętniki 1835-1870, W-wa 1957.

Liskowacki

Liskowacki h. Sas, rodzina czerwonoruska, wyszła ze wsi Liskowate w ziemi przemyskiej. Dymitr i bratankowie jego, Michał i Jan, otrzymali w 1633 r. od króla Władysława IV przywilej na popostwo w Liskowatem. Jedna linia rodu używała przydomku Michałowięta, na pamiątkę pochodzenia od Michała żyjącego ok. 1600 r. Liskowaccy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądach grodzkim i ziemskim przemyskim, oraz grodzkim halickim w 1782, w Stanach galicyjskich we Lwowie 1834. Jeden z nich, Jan zwany Janeczko, wziął to przezwisko za nazwisko rodowe i dał początek żyjącej w Galicji rodzinie Janeczków (Bon.).
W XIX stuleciu byli m. in. właścicielami i dzierżawcami dóbr Głębokie i Czerniatyn w pow. horodeńskim.
Genealogia
(osób: 41)

• PIOTR Liskowacki Michałowię (1830-p. 1883), s. Józefa i Katarzyny Kołodyńskiej, ziemianin, właściciel dóbr Głębokie w pow. horodeńskim; razem z braćmi wylegitymowany ze szlachectwa w Stanach galicyjskich we Lwowie 1834; jego metryka w parafii w Korostowicach (Bork.; MK Korostowice); ż. Malwina Ostrowska (ok. 1860-po 1883), dziedziczka dóbr Głębokie (Bon.; Bork.); dzieci: Józef, Kazimierz, Teodor.

• RYSZARD Liskowacki (12 VII 1932-16 XII 2006), pisarz, dramaturg, poeta, dziennikarz i publicysta; od 1954 roku związany ze Szczecinem; znany m. in. z powieści dla młodzieży "Wodzu, wyspa jest twoja" (Wikipedia).

Źródła: Bon. t.14/362-364; Bork. Rocz. t.1/509, t.2/549; Wikipedia.

Lilpop

Lilpop, rodzina pochodzenia austriackiego, wywodząca się z Grazu, w Styrii. 

Lisowski

Lisowski h. Lubicz, z Wielkiego i Małego Lisowa, dziś Lisewo, w powiecie bielskim, ziemi płockiej. Stanisław Młaj z Lisowa ma sprawę ze Stanisławem, Janem i Zygmuntem, synami Andrzeja Młaja z Lisowa 1530-1540. Niektórzy z nich dziedziczyli także w sąsiednim Głuchowie i przyjęli nazwisko Głuchowskich (Bon.). Z tej rodziny: Zygmunt (1880-1955), prawnik, profesor prawa rzymskiego Uniwersytetu Poznańskiego, rektor tamże w latach 1923-1924.
Genealogia
(osób: 20)

• JÓZEFA Lisowska (ok. 1850-1894), c. Franciszka i Antoniny Serednickiej; m. Albin Dobiecki (ok. 1850-po 1880), z Uhrynia.

• WŁADYSŁAW Lisowski (18 XII 1841-po 1905), s. Kajetana i Marceliny Czeczel Nowosieleckiej, doktor prawa, adwokat w Krakowie; patron kościoła parafialnego w Brzesku 1897-1905; ur. prawd. Nisko, ówczesna Galicja, zm. Kraków; ż. (p. 1879 Kniażyce) Michalina Czeczel Nowosielecka h. wł. (23 IX 1857-po 1890), c. Zenona i Anieli Tyskiej; ur. Kniażyce, Galicja; dzieci: Ewelina, Zygmunt, Maria, Władysław.

Źródła: Bon. t.14/374-375; Nies.; Urus.; Wikipedia.

Lossow

Lossow h. własnego (in. Ryś odm.), vel von Lossow, Lossau, Loss, Lossa, Losa, gniazdem rodu są dobra Lossow na południe od Frankfurtu n/ Odrą, w Marchii Wschodniej. Jedna linia osiedliła się na Śląsku i w Wielkopolsce. Nazwisko to na terenie Polski w XVII i XVIII wieku pisane przeważnie „Lossa”. Lossowowie są najprawdopodobniej pochodzenia słowiańskiego. Większość z nich była wyznania ewangelickiego.
Herb — na tarczy lewo ukośnie ściętej, w polu górnym srebrnym, dolnym czerwonym ryś złoty (Ostr. nr 1845).
Genealogia
(osób: 53)

• KONSTANTY Lossow (1784-1839), s. Zygmunta i Joanny de Luck, dziedzic Belęcina, Gryżyny, Leśniewa itd.; ż. Matylda ze Skrzypny Twardowska h. Ogończyk (ok. 1790-po 1816); dzieci: Józef, Apolinary, Wilhelm.

• TEOFILA Lossow (ok. 1840-po 1870), c. Apolinarego i Seweryny Twardowskiej; m. Wojciech Wyssogota Zakrzewski h. Wyskota (1837-13 XI 1901), s. Kaliksta i Seweryny Lipskiej (Bieczyńskiej), ziemianin, właściciel dóbr Rudniczyska, Kosieczyno i Chlastawa (Dz. Pozn.); dzieci: Kazimierz, Kalikst, Zygmunt – Zakrzewscy.

Źródła: Bon. t.15/11-12; Dw. Gen.; Dw. Teki; Nies.; Urus.; Mały Herbarz Adama Kromera.

Lisiecki

Lisiecki h. Dryja, vel Lisicki, rodzina wielkopolska, pisząca się z Liśca. Wzięła nazwisko od wsi Lisiec Mały (Mniejszy) w powiecie konińskim. 

Lityński

Lityński h. Sas, szeroko rozrodzona rodzina czerwonoruska, wyszła ze wsi Lityń in. Letyń w ziemi przemyskiej, powiecie drohobyckim (Bon.).