Korytko

Korytko h. Jelita, później również Korytkowski, rodzina małopolska, pisząca się z Podhorzec (Pohorzec), jej wsią gniazdową jest Koryto w dawnym pow. wiślickim, parafia Czarnocin. Dziedziczyli na niej jeszcze w 1579 roku, później większość z nich osiedliła się na Rusi Czerwonej. 

Ich protoplastą jest Stanisław z Koryta, piszący się Koryckim, a kilka razy z Korytnicy, z czego można by wnosić, że był synem Pietrasza z Korytnicy, kasztelana małogoskiego 1373. Długosz wymienia Mikołaja Korytko w „Liber beneficiorum” w 1427. Stanisław i Marcin Korytkowie fundowali kościół rzymsko-katolicki i parafię w Rychcicach w 1434. 

Z nich: 1 senator 1578 — 1590. — Paweł (zm. 1590), kasztelan przemyski 1578. Korytkowie byli właścicielami m. in. dóbr Koniuszki, Łowczyce, Tuligłowy, Podhorce (Pohorce) i Sulaty w ziemi przemyskiej. 

Genealogia
(osób: 171)
 
• SABINA Maria Korytko h. Jelita (13 VIII 1856-2 XII 1922), c. Seweryna i Joanny Oczosalskiej; zm. Toruń; m. (24 II 1881) Antoni Walewski h. Kolumna (ok. 1850-po 1881, s. Stefana Józefa i Marianny Staszewskiej h. Szeliga.

• SEWERYN Jan Duklan Korytko z Pohorzec h. Jelita (30 XI 1816-1902), s. Stanisława i Rudolfiny Rubczyńskiej, członek Stanów galicyjskich, właściciel dóbr Suchodół, Trojanówka i Bednarówka w pow. husiatyńskim, wiceprezes rady powiatowej tamże; zm. w Rukomyszy; ż. (1846 Suchodół k/ Husiatyna) Joanna Oczosalska h. Paprzyca (ok. 1820-2 II 1859), c. Ksawerego Ignacego i Ludwiki Kamienieckiej h. Pilawa; dzieci: Aniela (Maria), Franciszek, Sabina.

Źródła: Bon. t. 11/203-208; Bork. Rocz. t. 1/491-492, t.2/519-520; Krzep. Małop.; Żych. t. 2/108-113.