Skibniewski

Skibniewski h. Ślepowron, vel Korwin-Skibniewski, rodzina podlaska ze Skibniewa, pisała się ze wsi Skibniew-Kurcze (Kurzce), S.-Podawce i S.-Sągale w pow. sokołowskim, niegdyś węgrowskim. 

W 1476 r. jako dziedzic tej wsi jest wymieniany Nicolaus de Scubnyewo (tzw. Kodeks Mazowiecki). Najstarsze źródła pisane mówią o założeniu w Skibniewie-Podawcach parafii katolickiej w 1477 r. Dawniej wieś ta miała się nazywać Skubniewo albo Skupniewo.

Jedna gałąź rodziny Skibniewskich przeniosła się na Podole, druga na Ruś Czerwoną. Niektórzy używali przydomków, takich jak Kostka, Kurzec, Plichta i na Misiówce. W XIX wieku posiadali m. in. Wołkowce, Porzecze Nowe i Dunajowice na Podolu, Miłosna w dawnym Król. Polskim, Balice w pow. mościskim. 

Część Skibniewskich wylegitymowała się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Jastrzębiec.

Genealogia
(osób: 126)

• MARIANNA ze Skibniewa-Kurzec Skibniewska h. Ślepowron (ok. 1720-po 1750), c. Tomasza i Heleny Konstancji Kuczewskiej; m. Baltazar Podgórski h. Belina (ok. 1710-po 1750), właściciel wsi Podgórze w ziemi nurskiej. 

 

Henryk Skibniewski
(1842-1895)
 

 

• WIKTOR Mikołaj ze Skibniewa-Kurzec Skibniewski h. Ślepowron (9 IX 1787-28 II 1859), s. Andrzeja i Karoliny Bielowskiej, ziemianin, prezes sądów granicznych pow. płoskirowskiego; właściciel majątków Wołkowce, Andrejkowce, Rajkowce, Oleksiniec Podleśny, Słobódka Oleksiniecka, Porzecze Nowe i klucza dunajowickiego (Dunajowice) na Podolu; ur. w Wołkowcach na Podolu, zm. w Porzeczu Nowym, poch. w Gródku; ż. (p. 1830) Antonina Zaleska (1800-1853), c. Antoniego, szambelana królewskiego, i NN.; dzieci: Karolina, Ludomir, Bronisław, Jan Przemysław, Mścisław (Mieczysław), Wiktor, Henryk, Maria.

Źródła: Bork. Rocz. t. 1/594-595, t. 2/695; Archiwum rodzinne Skibniewskich, Kraków 1912.