Kulikowski

Kulikowski h. Drogomir, vel Szaciło-Kulikowski, Kuligowski, Kulikoski, starodawna rodzina wielkopolska, osiedlona na Podlasiu. 

Część wsi Szaciły w ziemi bielskiej nazwali Kulikówka in. Kulikówka-Szaciły. Marcin, Łukasz, Feliks, Mikołaj i Jakub, synowie Bohdana Kulikowskiego, dziedzice Sacił (Szacił) Kulikówki 1580 r., a Wojciech i Andrzej, współdziedzice tejże wsi i Żendzina 1595 r. (Wyr. Lub.). 

Kulikowscy podpisali elekcje 1669 r. z ziemią bielską, wiską, warszawską i sandomierską, 1674 r. z ziemią wiską, 1697 r. z ziemią łomżyńską. Podpisali 1763 r. manifest szlachty litewskiej. W pow. grodzieńskim była okolica szlachecka Kuliki, zamieszkała jeszcze 1765 roku przez szlachtę Kulikowskich (Bon.). 

Kulikowscy i Kuligowscy herbu Drogomir zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, w guberni wołyńskiej 1802, 1828 i 1835, w wileńskiej 1820, na Podolu 1843. Z nich: 1 kasztelan 1413.

Genealogia
(osób: 110)

• BARTŁOMIEJ Kulikowski (1767-po 1835), s. Andrzeja i Zofii Morozowicz; zamieszkały w parafii Cudnów, pow. Żytomierz, Wołyń; wraz z dziećmi i wnukami, wylegitymował się ze szlachectwa w guberni wołyńskiej 1802, 1828 i 1835 r. (Bon.); ż. (ok. 1795) Franciszka Mroczkowska (ok. 1775-po 1800); dzieci: Wojciech, Józef.

• SALOMEA Matylda Kulikowska (1842-21 VIII 1912), c. Onufrego i Anieli Kmita; ur. Cieśle, parafia Bęczkowice, obecnie gmina Łęki Szlacheckie, pow. Piotrków Trybunalski, woj. łódzkie, zm. lat 70 (Bon.); m. (10 II 1863 Bęczkowice) Teodor Leopold Karol Jelnicki h. Nowina (1834-1902), s. Karola i Florentyny Dytman; ślub w parafii Bęczkowice, miejscowość: Cieśle (MK Bęczkowice); dzieci: Zdzisław Ambroży (ur. 1866 par. Drużbice, uwagi: z bliźniąt), Władysław Franciszek (ur. 1866 par. Drużbice, uwagi: z bliźniąt), Kazimierz (ur. 1868, chrz. 1877?), Jadwiga Franciszka (ur. 1871 par. Drużbice), Zygmunt Teodor (1873-1963), Stefan Antoni (ur. 1875) – Jelniccy.

Źródła: Bon. t. 13/150-153; Kos. t. 1; Nies.; Sęcz.; Szl. Król.; Urus.