Kulwieć

Kulwieć h. własnego (in. Hipocentaurus, Ginwił i Łabędź) vel Kulwiec, rodzina bojarów litewskich, w powiecie oszmiańskim. Właściwym ich herbem jest Łabędź, ale wskutek mylnej tradycji o wspólności rodu z Ginwiłami i Giedrojciami, połączyli na tarczy herby tych dwóch rodzin ze swoim Łabędziem. Według dawnych heraldyków, mieli wywodzić się od Bubejty, księcia Gedroickiego w 1399, syna Ginwiłła, od którego mieli też brać przydomek Ginwił. W drugiej połowie XVI stulecia zarzucili tytuł książęcy. Z nich: Jan Kulwieć, generał major wojsk litewskich 1794.
Genealogia
(osób: 78)
 
• JAN Kulwieć (1 V 1902-IV 1940), s. Wacława i Marii Mszczonowskiej, urzędnik Banku Rolnego w Warszawie, oficer Wojska Polskiego, porucznik rezerwy, uczestnik wojny 1920, więzień Kozielska; absolwent SPRArt. w Grudziądzu, mianowany podporucznikiem 1 I 1929 z przydziałem do 1 dywizjonu pociągów pancernych; odznaczony medalami 1918-1921 i 10-lecia; ur. Warszawa, zamordowany przez rosyjskie NKWD w Katyniu (Katyń. Księga cmentarna, cz. 2). 

• TEODOZJA Kulwieć (ok. 1885-po 1908), c. Ksawerego i Józefy Żabińskiej; zamieszkała w Warszawie; m. (1908 Warszawa) Franciszek Górski (ok. 1880-po 1908), s. Michała i Katarzyny NN.; ślub w parafii Nawiedzenia NMP (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); dzieci: Eugeniusz Antoni Górski (ur. 1908 Warszawa). 

Źródła: Bon. t.13/160-161; Bork. Rocz. t.1/503-504, t.2/538-539; Kos. t.1.