Morawski

Morawski h. Dąbrowa, vel Mórawski, Murawski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, pisała się z Wielkiej Morawy. Jej gniazdem rodowym jest wieś Morawy in. Murawy w dawnym pow. przasnyskim, parafia Krzynowłoga Mała.
W wyniku działów rodzinnych, majątek ten uległ rodrobnieniu i składał się z części nazwanych Morawy-Kalisze, Kącany, Śliwki i Wielkie. Morawscy rozróżniali się różnymi przydomkami, takimi jak Bieniek, Daczek, Kania, Nabilny, Pigut, Pluskwa, itd. Często myleni byli z Morawskimi vel Murawskimi herbu Ślepowron z Muraw w parafii Ciemniewko, pow. ciechanowski (Koss.). Spośród wielu gałęzi tego rodu, jedna przeniosła się na Podlasie, a inne do woj. lubelskiego, w Sieradzkie i na Ruś Czerwoną. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 89)

• FRANCISZKA Konstancja Morawska (1803-po 1830), c. Jana i Salomei Klimaszewskiej; ur. prawd. Choszczewo w Sieradzkiem (Nejm.); m. (1826 Kalisz) Stanisław Klemens Porębiński (ok. 1800-po 1830), s. Ignacego i NN., kontroler handlu z Wielunia.

• IGNACY Feliks Morawski (1744-1790), s. Michała i Katarzyny Mirowickiej, generał-lejtnant wojsk litewskich, poseł na sejmy, marszałek Trybunału litewskiego 1768 i 1783, pisarz wielki litewski 1781-1785; wychowany na dworze Radziwiłłów w Nieświeżu; swoją dzielnością w konfederacji barskiej pozyskał względy i rękę Teofili ks. Radziwiłł (PSB); ż. (VI 1764) Teofila Konstancja ks. Radziwiłł h. Trąby odm. (3 IX 1738-1818), c. Michała Kazimierza, wojewody wileńskiego i 1ż. Urszuli Franciszki ks. Wiśniowieckiej; ur. Nieśwież; 2v. żona Jana Tadeusza Rozwadowskiego, rotmistrza kawalerii narodowej wojsk litewskich; dzieci: Katarzyna, Karol, Duklana.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/516-517, t.2/573; Nies.; Urus. t.11/253-255.


Morawski h. Korab, rodzina sieradzka, pisała się z Morawek. Gniazdem rodu jest zapewne wieś Morawki w pow. kaliskim, skąd przenieśli się w różne strony kraju. Jan z Morawek cytowany w aktach sieradzkich 1398 (AGZ Sieradz). Morawscy podpisali elekcje 1697, 1733 i 1764 r. z woj. sieradzkim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1839. Z nich: Michał, komornik graniczny czerniechowski 1744. Kazimierz, burgrabia krakowski 1732. Walenty, subdelegat grodzki sieradzki 1763, regent grodzki wieluński 1785.
Genealogia
(osób: 69)

• ANTONI Morawski (ok. 1700-po 1768), s. Jana i Marianny Madalińskiej, dziedzic wsi Zawady w pow. sieradzkim 1736; w imieniu swoim i żony Marianny Przeradzkiej, kwituje teścia z 5. 000 zł jej posagu 1736 (Urus.; AGZ Kalisz); ż. (p. 1736) Marianna Przeradzka (ok. 1710-po 1736), c. Macieja i Katarzyny Zielonackiej; dzieci: Józefa, Bogumił, Józef, Konstancja, Joanna, Justyna, Julianna, Roch.

• KONSTANCJA Morawska, (1794-1852), c. Michała i Teresy Podczaskiej, dziedziczka Dąbrówki sieradzkiej (Urus.; Nejm.); m. (1815) Stanisław Parczewski (ok. 1790-1828), s. Fabiana i Agnieszki Sczanieckiej, dziedzic dóbr Dąbrowa.

Źródła: Dw. Teki; Nies.; Urus. t.11/256.


Morawski h. Nałęcz vel Dzierżykraj-Morawski, rodzina wielkopolska, przydomku Dzierżykraj, pisząca się z Chomęcic, biorąca nazwisko od wsi Morawsko w pow. poznańskim. Według dawnych genealogów mieli się pisać z Człopy i wywodzić od istniejącej w czasach piastowskich rodziny Dzierżykrajów z Człopy (Kos.). Wedle Herbarza Uruskiego, Mikołaj z Czarnkowa, podczaszy kaliski 1398, podkomorzy poznański 1415, zaślubił Katarzynę, bogatą dziedziczkę z Morawska, właścicielkę Chomęcic i Chomiąży, i z niej miał syna Bartłomieja, który pierwotnie pisał się Chomęckim, a nabywszy w 1452 resztę Morawska, nazwał się Morawskim, co przyjęli i jego sukcesorowie (Urus.). Podważa tę opinię prof. Dworzaczek, twierdząc, iż Morawscy są odgałęzieniem Drogosławów z Chomęcic, wsi w pow. poznańskim, położonej właśnie w kręgu osadnictwa tego rodu (Dw. Teki). W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Oporowo, Kotowiecko, Radłowo, Sukowo, Izbice, Rychnowo, Jurkowo w Poznańskiem, a Strzyżowce na Podolu. Z nich: 1 senator, kasztelan przemęcki 1697 — 1716.
Genealogia
(osób: 126)

 

gen. Franciszek Morawski

(1783-1861)

• FRANCISZEK a Paulo Dzierżykraj-Morawski (2 IV 1783-12 XII 1861), s. Wojciecha i Zofii Sczanieckiej, ziemianin, poeta, krytyk teatralny, historyk, tłumacz, generał wojsk polskich, minister wojny 1831, kawaler krzyża Virtuti Militari oraz Legii Honorowej; szef sztabu dywizji gen. J.H. Dąbrowskiego XII 1813-1814, generał brygady 1819, minister wojny 1831; właściciel dóbr Lubonia w Poznańskiem; ur. Pudliszki w Poznańskiem, zm. Lubonia k/ Oporowa (PSB t. 21 s. 712); ż. (1820) Aniela Wierzchowska h. Pobóg (1801-1826), c. Kajetana i Marianny Zofii Worcell h. Dąb; dzieci: Tadeusz, Maria.

• MARIA Dzierżykraj-Morawska (1822-1891), c. Franciszka i Anieli Wierzchowskiej; m. (ok. 1845) Karol Antoni hr. Jezierski h. Prus II (1818-1899), s. Stanisława Donata i Marianny Józefy Małachowskiej h. Nałęcz, właściciel Mińska Mazowieckiego; dzieci: Natalia (1846-1918), Róża (1847-1879) – hr. Jezierskie. 

Źródła: Bork. Rocz. t./517-519, II t.2/573-577; Dw. Teki; Kos. t.1, t.2/386-393; Nies.; Urus. t.11/257-260; Wikipedia: 1.