Morsztyn h. Leliwa vel Morstin, Morstyn, Morstein, Mohrenstein, stara i zamożna rodzina miejska krakowska, pisała się z Raciborska. Uznani za szlachtę pod koniec XV wieku, już w XIV zaliczani byli do najznakomitszych rodów krakowskich. Później posiadali kantory handlowe w Krakowie, Gdańsku, Wilnie, Lublinie itd. W końcu XVI stulecia porzucili kupiectwo i weszli w poczet szlachty polskiej. Jednakże, doszli do urzędów ziemskich i krzeseł senatorskich dopiero po porzuceniu arianizmu, który jako jedni z pierwszych przyjęli w Polsce i długo byli gorliwymi jego krzewicielami. Jedna gałąź wierna arianizmowi przeszła do Prus wschodnich i choć z czasem przyjęła luteranizm, została w tym kraju, gdzie do 1854 posiadała znaczne majątki w powiecie osterrodzkim, m. in. Ludwiksdorff i Ostrowitten. Jedna linia tej protestanckiej gałęzi posiadała w margrabstwie brandenburskim dobra Griesel 1687 i Tornowo 1808 (Urus.). Jedna linia Morsztynów polskich otrzymała od cesarza Aleksandra I tytuł hrabiowski w Rosji 1817, i ten tytuł został im przyznany w Królestwie Polskim 1824. Z nich 11 senatorów: 4 wojewodów, 1 minister i 6 kasztelanów 1630 — 1748.
Genealogia
(osób: 71)
Jan Andrzej Morsztyn
(1621-1693)
• LUDWIK (Felicjan Ludwik) Kajetan hr. Morstin vel Morsztyn (1782-1865), s. Jana i Katarzyny Mossakowskiej, ziemianin, bibliofil i kolekcjoner; właściciel Pławowic w pow. miechowskim; razem z bratem Filipem otrzymali od cesarza Aleksandra I tytuł hrabiowski w Rosji 1817; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. Kc, gr. rodz. (Girt.; Darowska; Cm. Rak.); ż. (p. 1819) Maria Ostrowska h. Rawicz (1795-1872), c. Tomasza i Apolonii Ledóchowskiej h. Szaława; dzieci: trzy córki, m. in. Maria.
Źródła: Bork. Rocz. t.1/293-295; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.11/272-278; Wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz