Kłobukowski

Kłobukowski h. Oksza, vel Kłobuchowski, stara rodzina sieradzka, której gniazdem jest wieś Kłobukowice in. Kłobuchowice w ziemi wieluńskiej. 

Pisali się z Siemikowic (Semikowic), jednego z głównych majątków gniazdowych Okszyców, który to ród czeski otrzymał ją, wraz z wieloma innymi ok. 1130 r. od Bolesława Krzywoustego (pisze o tym Bielski w swojej kronice). Już w połowie XV stulecia Okszyce Kłobukowscy (Akta sieradzkie) byli dość licznie rozrodzeni, a niektórzy z ziemi wieluńskiej przesiedlili się w dalsze strony kraju — na Ruś Czerwoną, do woj. krakowskiego i ziemi wiskiej. 

Z tej rodziny: Konstanty, dworzanin królewski i pułkownik husarski, dzielny wojownik przeciwko Kozakom 1648-1652. Stanisław, chorąży pancerny, a w 1716 konfederat tarnogrodzki. 

Kłobukowscy byli właścicielami majątków Mokrzesz i Kobyłczyce k/ Częstochowy, Skrzydłowo, Wilkanowice, Raparcice w woj. krakowskim, Gródek w Galicji i in.

Liczni Kłobukowscy herbu Kuszaba in. Paprzyca wyszli ze wsi Kłobukowo w ziemi dobrzyńskiej, pow. Lipno, obecnie woj. kujawsko-pomorskie (Bon.). Do nich należeli potomkowie Macieja, dziedzica w 1729 r. wsi Kłobukowo Karasie, w ziemi dobrzyńskiej, którzy w XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim z herbem Oksza. 

Genealogia
(osób: 83)
 

• ANNA Józefina Kłobukowska z Siemichowic h. Oksza (1819-po 1850), c. Józefa i Anny Kwileckiej; zamieszkała Grzegorzew, pow. Koło, woj. wielkopolskie (Bon.); m. (1839 Grzegorzew) Edward Sokołowski h. Pomian (ok. 1816-po 1850), s. Józefa i Ludwiki Mdzewskiej; ślub w parafii Grzegorzew, uwagi: kawaler lat 23, panna lat 19 (MK Grzegorzew); dzieci: 1. Anna Józefa (ur. 1840 Grzegorzew); 2. Józefa (ok. 1840-po 1860), voto: Jan Kłobukowski; 3. Konstancja (ok. 1850-po 1880), voto: (1872 Kruszyn pow. Włocławek) Stanisław Modłkowski; 4. Ludwika Marianna (ok. 1850-po 1870), voto: (1868 Warszawa) Leon Dmochowski – Sokołowskie.
 

• PAWEŁ Fabian Sebastian Kłobukowski h. Oksza (ok. 1765-po 1815), s. Jana i Salomei Zerzyńskiej, oficer wojsk polskich, adiutant generała Wodzickiego w powstaniu kościuszkowskim 1794 r.; wylegitymowany ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich 1809; w niektórych opracowaniach nazywany Józefem (Bon.; Urus.); ż. (ok. 1800) Tekla Bogusz z Ziemblic h. Półkozic (ok. 1780-po 1815); dzieci: Teodor (Leon), Stanisław, Antoni.

Źródła: Bon. t. 10/158-159; Dw. Teki; Kos. t. 2/221-225; Nies.; Urus. t. 7/12-14.