Podoski

Podoski h. Junosza (odm.), błędnie Podowski, stara rodzina mazo- wiecka, jedna z głównych gałęzi rodu Junoszów. Jej gniazdem jest wieś parafialna Podosie w północnym Mazowszu, w dawnym powiecie przasnyskim, od której w XV wieku wzięła nazwisko. Obecnie są to Nowy i Stary Podoś koło Makowa Mazowieckiego, w parafii Płoniawy. Dersław, dziedzic dóbr Podosie, i Piotr są notowani w aktach łomżyńskich w latach 1421-1426 r. W XVI stuleciu niektórzy z nich przesiedlili się w inne strony kraju, głównie do Małopolski. Z licznych linii tej rodziny, najwięcej zyskała na znaczeniu i majątkach linia pochodząca od Andrzeja, kasztelana słońskiego. Przedstawiciele tej linii często tytułowali się hrabiami na Podosiu in. Podosiach, jednak tytuł ten nie został im urzędowo przyznany. Z początkiem XIX stulecia rodzina znacznie podupadła, głównie przez przejście jej majątków po kądzieli w inne domy (Urus.). Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Niektórzy używali herbu Junosza z odmianą, niektóre linie miały przydomki – Grammatyka i Kalm (Żern.). Z nich: 1 arcybiskup prymas, 3 wojewodów i 7 kasztelanów 1440 — 1796.
Odmiana herbu — w koronie nad hełmem pół męża, trzymającego w ręku ptaka z rozpostartymi do lotu skrzydłami.
Genealogia
(osób: 132)

 abp Gabriel Jan Podoski

(1719-1777)

• ALEKSANDRA Alina Podoska (ok. 1820-25 III 1846), c. Michała i NI. Lewald-Jezierskiej; m. (ok. 1840) Aleksander Konstanty Julian ks. Giedrojć (1 V 1805-16 IV 1844), s. Romualda i Karoliny Anny Borzymowskiej, nadzwyczajny radca stanu Królestwa Polskiego 1841, wicereferendarz 2 klasy kancelarii Sekretariatu Stanu Królestwa Polskiego, szambelan cesarza rosyjskiego; kawaler rosyjskiego Orderu Św. Stanisława 4 klasy; według innych źródeł ur. 5 VIII 1805, zm. Warszawa (Bork.); dzieci: Romuald ks. Giedrojć (1842-1899).

• MIKOŁAJ Jan Podoski (1676-1762), s. Andrzeja i 2ż. Ewy Szydłowskiej, wojewoda płocki; dziedzic dóbr Rusinowo k/ Rypina (PSB t. 17 s. 283; MK Rypin); 1ż. (ok. 1704) Marianna Rokitnicka vel Rokietnicka h. Prawdzic (ok. 1683-1731/37), c. Jana Stanisława, chorążego dobrzyńskiego, starosty dobrzyńskiego i rypińskiego, i Teofili vel Bogumiły Dąmbskiej z Lubrańca h. Godziemba; 1v. wdowa po Dionizym Ossolińskim, stolniku nurskim; dzieci: Teofila, Wiktoria, Urszula, Ewa, Katarzyna, Salomea, Józef, Tymoteusz, Gabriel, Franciszek, Michał, Ignacy, Jan; 2ż. (1737) Teofila Wapowska h. Nieczuja (ok. 1680-1742), c. Konstantego, stolnika koronnego i NN.; 1v. wdowa po Hrehorym Kopciu, generale wojsk litewskich, 2v. Mikołaju Rosnowskim, chorążym przemyskim, i 3v. Franciszku Załuskim, woj. płockim; utonęła ona w czasie przeprawy przez Wisłę w końcu 1742 r.; w jej to domu, zapewne więc i w domu Podoskiego, wychowywał się we wczesnym dzieciństwie chrześniak Teofili i jej trzeciego męża, oddany tam na jakiś czas przez rodziców Ignacy Krasicki.

Źródła: Bork. Sp. 325; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.14/151-156; Żern. t.2/215; Wikipedia; 1.