Ptaszycki

Ptaszycki h. Łabędź, w ziemi przemyskiej, gdzie dziedziczyli w XVIII wieku. 

Wylegitymowali się ze szlachectwa w przemyskim sądzie grodzkim w 1782 r. Jedna linia przeniosła się w połowie XVIII stulecia na Wołyń, do pow. kobryńskiego. Uzyskali zatwierdzenie szlachectwa 1832 r. przez wołyńskie zgromadzenie deputackie, w r. 1835 zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Z nich Jakub, dziedzic połowy dóbr w Zakliczynie ok. 1750 r. Jan, łowczy sanocki (dyplom z 1789 r.), zatwierdzony 1802 r. w szlachectwie w gub. wołyńskiej. Ignacy Piotr, od 1805 r. komornik pow. kobryńskiego.

Genealogia
(osób: 26)

• ELEONORA Ptaszycka h. Łabędź (ok. 1810-po 1840), c. Ignacego Piotra i Petroneli Konstancji Giedrojć wł.; jej bracia, po bezdzietnie zmarłym wuju ich Tadeuszu Giedrojciu, otrzymali połowę dóbr Saczkowicze i Łosice, w pow. pińskim (Urus.); m. Dominik Kalinowski (ok. 1810-po 1840).

• STANISŁAW Ptaszycki h. Łabędź (1853-1933), s. Leona i Elżbiety Roszczewskiej, profesor języka i literatury ros. w Mohylewskim Rz.-Kat. Seminarium Duchownym w Petersburgu, ostatni metrykant Metryki Litewskiej w Petersburgu 1884-1887; do 1918 docent języka i literatury pol. na uniw. w Petersburgu; w 1918 r. przybył do kraju, prof. nauk pomocniczych na KUL w Lublinie i dyr. Archiwum Państw. tamże; pierwszy dyr. Biblioteki Uniwersyteckiej i Publicznej w Wilnie; od 1926 naczelny dyr. Archiwów Państw.; członek PAU, komandor orderu Polonia Restituta, kawaler orderu Św. Grzegorza; ż. (1890) Zofia Wyrzykowska (zm. 1906); dzieci: Stanisław.

Źródła: Urus. t. 15/70-71; t. 15/379-380 (Uzupełnienia).