Giedrojć

Giedrojć h. Hippocentaurus i Poraj odm. (in. Kitaurus i Róża), vel Giedroyć, Gedroyć, Gedrojć, Gedroić, Giedroić, Giedroit, Giedraitis (litew.), także w innych wersjach, litewska rodzina książęca wywodząca się od przedchrześcijańskich władców Litwy z dynastii Dowsprunga. Według Kroniki litewskiej z XV i XVI wieku ich protoplastą miał być Giedrus (zm. ok. 1300), syn Romunda, a brat Trojdena, wielkiego księcia litewskiego z dynastii Kitaurusów tj. Centaurów. Księstwem Giedrusa było terytorium leżące w widłach rzeki Wilii i Świętej, na północ od Wilna, a stolicą i zarazem gniazdem rodu, leżąca tam miejscowość Giedrojcie, wymieniana w kronikach krzyżackich p. 1373. Licznie rozrodzeni, używali różnych przydomków, takich jak Dowmont, Juraha, Pukień, Towcik. W XVII stuleciu Giedrojciowie zarzucili tytuł książęcy i dopiero w końcu XVIII odnowiły go niektóre linie, które potwierdzenie tego tytułu uzyskały w Cesarstwie Rosyjskim. Z tej rodziny: 3 biskupów i 1 wojewoda 1499 — 1796. Dewizą rodu jest: „Vitam Impendere Vero” (Życie poświęcić prawdzie).
Istniały też inne rodziny Gierojciów. W XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w gubernii mińskiej Gierojciowie herbu Kotwica, przydomku Juraha. W pow. pińskim i stolińskim na Polesiu znane były liczne rodziny drobnej szlachty, noszące to nazwisko, a niektórzy używali herbu Cielątkowa. 
Genealogia
(osób: 311)
 
• ALEKSANDER Konstanty ks. Giedrojć (1 V 1805-16 IV 1844), s. Romualda i Karoliny Anny Borzymowskiej, nadzwyczajny radca stanu Królestwa Polskiego 1841, wicereferendarz 2 klasy kancelarii Sekretariatu Stanu Królestwa Polskiego, szambelan cesarza rosyjskiego; kawaler rosyjskiego Orderu Św. Stanisława 4 klasy; zm. Warszawa; ż. (p. 1842) Aleksandra Alina Podoska (ok. 1820-25 III 1846), c. Michała i NI. Lewald-Jezierskiej; dzieci: Romuald.

• MARIA ks. Giedrojć (28 XII 1912-29 VI 1980), c. Franciszka i Stefanii Bony Hoch; ur. Warszawa, zm. Kielce; m. (30 XII 1933 Warszawa) Wacław Knoll (19 VI 1904-10 III 1976); ur. Warszawa, zm. Montreal, Kanada.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/113, t.2/12-13; Bork. Gen. 20-23; Kos. t.2/126-129, t.4/98-99; T. Lenczowski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce, t.1, Warszawa 1995-1996.