Kalinowski

herb Kalinowa

 

Kalinowski h. własnego (in. Kalinowa), rodzina prawdopodobnie śląska, przeniosła się na Ruś Czerwoną, gdzie miała swoje posiadłości w pow. halickim, a później na Podole. Pisali się z Kalinowy. W XVI wieku rozdzielili się na dwie linie: hetmańską, która wygasła na początku XVIII wieku, i szeroko rozgałęzioną linię „po Krzysztofie”.
Jedna linia otrzymała 17 VIII 1818 tytuł hrabiowski austriacki. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda, a zarazem hetman i 1 kasztelan 1635 — 1738. — Marcin (zm. 1652), wojewoda czerniechowski 1635, hetman polny koronny 1646. Marcin (zm. 1757), kasztelan kamieniecki 1712. Seweryn, członek Stanów galicyjskich, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki w 1818.
Herbarze wymieniają jeszcze Kalinowskich herbów Korwin (Ślepowron), Lubicz, Topór, Trójstrzał i Zaremba. 
Genealogia
(osób: 101)

• JADWIGA hr. Kalinowska (1859-po 1885), c. Władysława i Cecylii Szeliskiej (Bon.; Bork.); m. (1884) Artur Karol Cielecki h. Zaremba (ok. 1850-po 1888), właściciel dóbr Hadyńkowce i Oryszkowce w pow. husiatyńskim, Porchowa, Wesoła i Ścianka, Wadowa w pow. buczackim, Kopaczyńce w pow. horodeńskim, c. k. szambelan austriacki 15 I 1888, przewodniczący oddziału podolskiego galicyjskiego Tow. Gospodarskiego, wiceprezes rady powiatowej buczackiej, członek komitetu galicyjskiego Tow. Gospodarskiego.

 Kajetan Kalinowski

(1774-1828)

• SEWERYN Ksawery hr. Kalinowski (ok. 1760-8 IX 1826), s. Ignacego i Justyny Borzęckiej, starosta dobrohostawski, członek Stanów galicyjskich z grona magnatów, kawaler orderu św. Stanisława; dziedzic na Husiatynie i Kamionce Wielkiej; otrzymał tytuł hrabiowski austriacki 17 VIII 1818; ż. Elżbieta Bielska (ok. 1770-6 XI 1824), c. Józefa i Konstancji Bekierskiej, dziedziczka na Petlikowcach; dzieci: Józef, Ignacy.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/232-233, t.2/151-152; Bork. Gen. 272-274; Nies.; Puł. t.1/80-93.


Kalinowski h. Korwin i h. Ślepowron (in. Buyno), wyszli z Kalinowa w powiecie bielskim, na Podlasiu. Wieś ta w XVI wieku była podzielona na kilka części, nazywane m. in. Kalinowo-Trojany, K.-Czosnowo i K.-Sułki. Protoplastą rodziny był zapewne Piotr Rzuczek z Kurzęcina, który za zasługi dostał w nagrodę od ks. mazowieckiego Władysława w 1439 roku cztery włóki gruntu we wsi Kalinowo. Jego potomkowie Albert, Mikołaj, Maciej i Marcin, dziedzice Kalinowa, fundują w 1493 kościół w Rokitnicy (Mil.). Maciej Kalinowski, syn Wawrzyńca, dziedziczył w 1541 na Kalinowie-Czosnowie (Metr. Lit.). Stanisław Korwin, regent kancelarii wielkiej litewskiej, dostał w 1711 w dożywocie Gulbice na Żmudzi (Wolff). Józef Korwin, starosta kobyliński 1754. 
Kalinowscy tego herbu byli też później w województwie sandomierskim, krakowskim, w ziemi nurskiej, na Mazowszu oraz na Litwie. Większa część tych podlaskich Kalinowskich przeszła do herbu Kalinowa.
Genealogia
(osób: 37)

• BARBARA Kalinowska (ok. 1800-po 1830), c. Mateusza i Anastazji Suchockiej; m. Franciszek Hoszowski h. Sas (ok. 1800-po 1830).

• JÓZEF Korwin-Kalinowski (ok. 1740-po 1782), s. Krzysztofa i Marianny Sędzimirównej, dziedzic Połomu; wylegitymował się ze szlachectwa w sądzie ziemskim czchowskim 1782 (Bon.; A. Lwows. For. Nob.); ż. Jadwiga Błońska (ok. 1740-1804); dzieci: Antoni, Franciszek, Katarzyna, Marianna.

Źródła: Bon. t.9/157-159; Urus.