Starzyński

Starzyński h. Doliwa vel Starzeński, rodzina wielkopolska, skąd jedna linia przeniosła się na Ruś Czerwoną, inna na Podole. Pisała się ze Starzyń, ale jej wsią gniazdową jest zapewne Starzyn k/ Chodowa w pow. łęczyckim.

Według rodzinnej tradycji, jak również dokumentów urzędowych Starzyńscy mają być gałęzią domu Starzeńskich herbu Lis, a jej protoplastą jest Wojciech syn Macieja Starzeńskiego, rejenta grodzkiego wieluńskiego i Małgorzaty Potockiej herbu Szreniawa. W XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Derewnia w pow. żółkiewskim, oraz Dziedziłów w pow. kamioneckim.
Genealogia
(osób: 64)

• ERAZM Starzyński h. Doliwa (ok. 1750-1818), s. Antoniego i Marianny Humieckiej, rotmistrz kawalerii narodowej, chorąży podolski, poseł na kilka sejmów; zamożny ziemianin na Podolu, dziedzic dóbr Zamiechów; w 1792 nie chciał przystąpić do Targowicy, co naraziło go na represje; ż. NI. Poniatowska (ok. 1770-po 1818), 2v. za Michałem Kobyłeckim, pułkownikiem wojsk koronnych; dzieci: Stanisław.

• ZOFIA Starzyńska h. Doliwa (30 XII 1907-30 III 1967), c. Tadeusza i Józefy Czarneckiej; ur. Derewnia, zm. Poznań; m. (1945) Andrzej Szenic h. wł. (23 VIII 1898-10 VI 1970), s. Andrzeja, kupca w Poznaniu i Wandy Arndt h. Puchacz, plenipotent ordynacji Kobylniki Twardowskich, później Rogalina Raczyńskich, a podczas wojny dóbr wilanowskich, gdzie przechowywał w folwarkach wilanowskich ukrywających się Żydów; ur. Poznań, zm. tamże, poch. na cm. w Junikowie, gr. rodz.; rodzina Szenic (Schoenitz) pochodziła z Moraw; kuzynem Andrzeja był Stanisław Szenic (1904-1897), prawnik, pisarz, varsavianista.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/557, t.2/678-679; Kos. t.5/463-466.

 

Starzyński h. Godziemba, w Małopolsce i w ziemi  łęczyckiej. Niesiecki nazywa ich domem starodawnym i rozrodzonym. Nazwisko wzięli od wsi Starzyny w parafii Przyłęk in. Przyłęg Szlachecki, pow. Włoszczowa. Długosz wymienia Piotra, Wilhelma i Abrahama ze Starzyn h. Godziemba, dziedziców tej wsi (Dług.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej. Niektórzy błędnie przypisują im przydomek Boguta, który w rzeczywistości nosili Starzyńscy herbu Ślepowron.

• ANTONI Bonifacy Erazm Starzyński h. Godziemba (ok. 1815-po 1854), wnuk Macieja, subdelegata chęcińskiego 1768; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1854 r. z herbem Godziemba, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (ok. 1840) Rozalia Wądołowska (ok. 1820-po 1848); czy to nie Róża Wądołkowska, Wądełkowska; dzieci: Alojzy.

Źródła: Bork. Sp. 418; Dług. Lib. Ben. t. 1/219; Krzep. Małop. 102; Nejm.; Nies. t.8/509; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t. 2/378.

 

Starzyński h. Ślepowron (oraz h. Korwin), vel Boguta-Starzyński, przydomku Boguta, który jest zapewne ich pierwotnym nazwiskiem. Wywodzą się chyba ze wsi Boguty w ziemi nurskiej, skąd przenieśli się później w Łęczyckie, do Wielkopolski i na Ruś Czerwoną. Niesiecki pisze, że z Podlasia przenieśli się w Sieradzkie. Zdaje się, że nazwisko wzięli od wsi Starzyny w dawnym pow. łęczyckim, parafia Wartkowice, obecnie pow. Poddębice, woj. łódzkie. Według regestów poborowych pow. łęczyckiego w 1576 r. wieś Starzyno Częstki miała ośmiu właścicieli (Paw. Wielkop. t.2/69, 125). W XVI wieku wieś należała do parafii Chodów (przeniesionej później do Wartkowic) i były tu same części szlacheckie. Starzyńscy herbu Ślepowron zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Stefan Starzyński, prezydent Warszawy w latach 1934-1939. 
Genealogia 
(osób: 118)

• FLORENTYNA Nepomucena Starzyńska (1817-po 1836), c. Wincentego i 2ż. Teodory Russockiej; ur. Chociszewo, gm. Żelechlinek, pow. Tomaszów Maz., woj. łódzkie (Nejm.); m. (1836 Bałdrzychów) Romuald Julian Skrzyński (ok. 1810-po 1836), s. Wincentego i Akwiliny Głowaczewskiej; ślub w parafii Bałdrzychów, pow. Poddębice, woj. łódzkie (MK Bałdrzychów).

 Stefan Starzyński

(1893-1943)

• WINCENTY Fabian Sebastian Boguta-Starzyński h. Ślepowron (30 I 1776-po 1830), s. Macieja i Kunegundy Stokowskiej, dziedzic dóbr Wylazłów, pow. Poddębice, woj. łódzkie (Nejm.); 1ż. (17 X 1809 Parzęczew) Marianna Tymińska (ok. 1780-p. 1814), c. Antoniego i Anny NN.; ślub w parafii Parzęczew, pow. Zgierz, woj. łódzkie, miejscowość: Chociszew, ona wdowa, 1v. Żmudzińska (MK Parzęczew); 2ż. (6 XI 1814 Bałdrzychów) Teodora Russocka (ok. 1790-po 1830), c. Kazimierza i Weroniki Jerzmanowskiej; dzieci: Ignacy, Florentyna, Antoni.

Źródła: Bork. Sp. 418; Nejm.; Nies. t.8/511; SGKP t.11/282; Szl. Król.; Żern. t.2/378; Wikipedia: 1.