Plater

Plater h. własnego vel von der Bröel-Plater, Platern, później też Plater-Zyberk (Zyberg), de Plater, rodzina pochodzenia niemieckiego, wywodząca się z Westfalii, gdzie ich przodkowie dziedziczyli na zamku Bröel w hrabstwie markońskim. Dotychczas piszą się z Bröelu (von
Bröel). W XIV stuleciu osiedlili się w Inflantach, a w XVI przeszli do Polski. Z czasem rozdzielili się na trzy linie: linię na Weisensee, polską i kurlandzką. W linii polskiej istnieją dwie gałęzie: inflancka i litewska. Michał Bröel-Plater z gałęzi inflanckiej, ożenił się z ostatnią z rodu Zybergówną (von Sieberg) i zmienił nazwisko, stając się protplastą rodziny Plater-Zyberków. Stanisław Bröel-Plater, również z gałęzi inflanckiej, jest założycielem odnogi wielkopolskiej. Gałązka australijska, która wyodrębniła się z gałęzi litewskiej, nosi nazwisko de Plater. Platerowie szczycili się tytułem hrabiowskim od wieków, o czym świadczy dokument z archiwum ryskiego wydany w 1306 i genealogia urzędowa złożona 1698 w archiwach kurlandzkich. Tytuł ten został im zatwierdzony w Austrii 1744, w Prusach 1816, w Królestwie Polskim i w Rosji 1829 i 1843. Obecnie używają go Platerowie wszystkich gałęzi. Platerowie byli właścicielami m. in. starostowa dynaburskiego (Dynaburg), które pozostawało w ich ręku przez 154 lata (do 1829). Z tej rodziny: 6 wojewodów, 2 ministrów i 1 kasztelan 1695 — 1831. Dewizą herbową rodu jest: Melior mors macula (łac.) - Lepsza śmierć, niż hańba. 
Genealogia
(osób: 777)

Emilia hr. Plater

(1806-1831)

• EMILIA hr. Bröel-Plater (13 XI 1806-23 XII 1831), c. Franciszka Ksawerego i 1ż. Anny von der Mohl, uczestniczka powstania listopadowego, kapitan wojsk polskich 1831, bohaterka narodowa Polski, Białorusi i Litwy; wychowała się w majątku Liksna k/ Dyneburga w Inflantach Polskich, należącym do wuja i ciotki Emilii - Izabeli Zyberk-Plater; ur. Wilno, zm. Justianów k/ Kopciowa w ówczesnym pow. sejneńskim, poch. w Kopciowie.

• STANISŁAW hr. Bröel-Plater (23 VI 1822-10 X 1890), s. Stanisława i Antoniny Gajewskiej, ziemianin, polityk; radca ziemiaństwa w Wielkim Księstwie Poznańskim, właściciel dóbr Wroniawy w W. Ks. Poznańskim, Hruczniew w gubernii siedleckiej (PSB T. 26); otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Prusach 24 XI 1869; ur. Paryż, zm. Warszawa; ż. (6 VII 1848 Chobienice) Katarzyna hr. Mielżyńska h. Nowina (15 XI 1828-12 IX 1899), c. Macieja i Konstancji Mielżyńskiej; ur. Chobienice, zm. Warszawa; dzieci: Maria, Eleonora, Bernard.
 
Źródła: Szymon Konarski, Platerowie. Buenos Aires, Paryż, 1967; Kos. t.2/427-434, t.3/292-325; Urus.; PSB t.26; WSB; Wikipedia.