Popiel

Popiel h. Sulima, w Małopolsce i na Rusi Czerwonej, wywodzą się najpewniej ze wsi Popiele k/ Sanoka. Według innych opinii (Uruski), gniazdem rodu ma być wieś Popiele k/ Drohobycza, na Rusi Czerwonej. Ich herbem była Sulima, aczkolwiek wielu członków rodu używało innych herbów, jak Sas i Leliwa. Aż do XVIII wieku byli obrządku unickiego, rodzina mało zamożna i zagrodowa, której pochodzenia trudno ustalić. Według rodzinnej tradycji mieli przybyć z Czech i należeć do słynnego w tym kraju rodu Popielów (od którego wywodzi się dom książęcy Lobkowitzów), lecz mogła też być, co jest nawet bardziej prawdopodobne, rodziną miejscową z ruską nazwą Popel (Popiół), zamienioną w nazwisko Popiel.
Licznie rozrodzeni na Rusi, już w XVI stuleciu rozdzielili się na kilka linii odróżniających się między sobą następującymi przydomkami: Chościak (Choszczak, Chwościak?), Chwostyk, Broszniewski (Broszniowski, Brosznowskl), Dunicz (Dumicz), Fedynczak, Hrycałowicz, Huńczak, Kisielewicz, Kiszczak, Kołodrub, Łastowczak, Malewicz, Oleszkowicz, Petrykacz, Romanowicz, Czarnokozic, Sałowicz, Stepaniak, Zastanówek, Zazula. W XIX wieku byli właścicielami m. in. dóbr Kurozwęki i Wójcza w gub. radomskiej, Ruszcza i Prylasek w pow. krakowskim, Ściborzyce i Czaple w gubernii kieleckiej, Turny. W dwóch liniach doszła do senatorskich godności i licznie w XIX wieku posiadała ziemskie urzędy, szczególnie w Małopolsce. Z nich 2 kasztelanów 1762 — 1796.
Genealogia
(osób: 279)

prof. Paweł Chościak Popiel

(1838-1909)

• EMILIA Zofia Klotylda Chościak Popiel (5 VI 1852-29 III 1919), c. Ludwika i Apolonii Aleksandrowicz; ur. Chocimów, zm. Busko; m. (p. 1875) Roman Józef Byszewski h. Jastrzębiec (9 VIII 1850-3 IV 1914), s. Ludwika i Ludwiki Wiesiołowskiej, właściciel dóbr Hołudza; ur. Ujejsce, zm. Hołudza.

• PAWEŁ Chościak Popiel (1733-1809), s. Konstantego i Marianny Piegłowskiej, kasztelan małogoski i sandomierski; rotmistrz wojsk królewskich, poseł na sejmy, komisarz wojskowy, stolnik wiślicki, elektor w 1733 z woj. sandomierskiego, chorąży wiślicki 1767, kasztelan małogoski 1777, sandomierski 1784, kawaler orderu św. Stanisława i Orła Białego; dziedzic dóbr Chocimów i Czaple w pow. sandomierskim, otrzymał w 1774 dobra Grzegorzewice i Zagaje w tymże powiecie; wylegitymowany ze szlachectwa w Galicji Zachodniej 1804; ż. (ok. 1760) Konstancja Magdalena Komorowska h. Korczak (ok. 1740-po 1770), c. Piotra i Anny Kumanieckiej (Komaniewskiej); dzieci: Anna, Petronela, Maria, Konstanty, Onufry. 

Źródła: Bork. Rocz. t.1/531-533; Kos. t.2/435-436, t.3/343-348; Urus. t.14/242-246; archiwum.rp.pl.