Mierzejewski

Mierzejewski  h. Lubicz, vel Mierzejowski, na Mazowszu, w ziemi różańskiej. Jak pisze Uruski: „mieli przydomek Repka i jeszcze w XVI stuleciu pisali się Repka z Mierzejowa”. Są jednego pochodzenia ze Stroniewskimi.

Nazwisko wzięli bodaj od tej samej wsi Mierzejewo w powiecie ostrołęckim, z której wyszli Szeligowie. Dziedziczyła tam z pewnością szlachta różnoherbowa; obok Szeligów notowani są przedstwiciele rodów Bujno (Ślepowron) i Ostoja.

Marcjan, elektor 1632 r. z ziemi różańskiej. Marcin, wojski i podstarosta różański, 1648 r., Jan 1669 r. i Adam 1764 r. z ziemią różańską podpisali elekcje. Marcjan, elektor 1669 r. z woj. sandomierskiego. Franciszek, dziedzic miasta Radomyśla i Rudy 1670 r., cześnik inflancki 1698 r. Augustyn z Mierzejowa, dziedzic Skrzyńca, Wierzchowisk i Zarzece, rotmistrz wojsk pieszych 1682 r., miecznik czerniechowski. Maciej Mierzejewski, sędzia Trybunału koronnego piotrkowskiego 1783. Maciej, komornik różański 1779.

Mierzejewscy herbu Lubicz osiedlili się m. in. na Litwie, w pow. nowogrodzkim, lidzkim i mińskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski. Niektórzy wylegitymowali się z herbem Szeliga.

Genealogia
(osób: 26)

• ANDRZEJ Mierzejewski h. Lubicz (11 II 1782-1 V 1842), s. Józefa i Krystyny Tchórzewskiej (Tchorzewskiej), dziedzic dóbr Mściska, pow. radzyński; według Uruskiego: Mościska, pow. radzyński; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1842 z herbem Lubicz, zapisany do ksiąg generalnych oraz ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski; ur. Kraszew, parafia Ulan, zm. Mściska, parafia Kock (Urus.; Sęcz.; MK Ulan, Kock); ż. (23 VI 1813 Stanin) Agnieszka Szabrańska (ok. 1797-po 1829), c. Jakuba i Anny Szaniawskiej; ur. parafia Zbuczyn (MK Zbuczyn); ślub w parafii Stanin, pow. żelechowski (MK Stanin); dzieci: Edmund, Edward.
 

• PETRONELA Mierzejewska h. Lubicz (ok. 1790-po 1812), c. Józefa i Krystyny Tchórzewskiej (Tchorzewskiej); ur. Kraszew, parafia Ulan, pow. Radzyń Podlaski (MK Ulan); ż. (4 II 1812 Ulan) Karol Szczucki (ok. 1785-po 1812), s. Kajetana i Franciszki Konopka; ślub w parafii Ulan, miejscowość: Kraszew (MK Ulan).

 

Źródła: Bork. Sp. 248; Nies. t. 6/402; Sęcz.; Urus. t. 11/27; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, s. 307-308.

 

Mierzejewski h. Szeliga, vel Mierzejowski, rodzina mazowiecka, szeroko rozrodzona w ziemi łomżyńskiej, przeważnie drobnoszlachecka. Wzięła nazwisko od wsi Mierzejewo w powiecie ostrołęckim, którą posiadała już na początku XV stulecia. 

Z czasem rozdzielili się na wiele gałęzi, z których jedne osiedliły się w Wielkopolsce i na Kujawach, inne na Podlasiu, Podolu i Litwie. 

Z nich: 2 kasztelanów w latach 1724 — 1764. – Walenty (zm. 1737), kasztelan zakroczymski 1724. – Andrzej Krzysztof (zm. 1752), kasztelan konarsko-łęczycki 1746, sochaczewski 1748.

Genealogia
(osób: 230)

• ELŻBIETA Mierzejewska (1772-16 I 1849), c. Antoniego i Anny Kołudzkiej; zm. Żerków; m. (24 IV 1802 Pępowo) Michał Ignacy Ksawery hr. Mycielski h. Dołęga  (7 VI 1760-1 V 1815), s. Józefa, wojewody inowrocławskiego i Franciszki Ksawery Koźmińskiej, starosta koniński, kawaler orderów Orła Białego i Św. Stanisława; dziedzic dóbr Chociszewice k/ Gostynia, parafia Pępowo, Tuliszkowo, Żerków, Łęki etc.; otrzymał tytuł hrabiowski pruski 1816 (Kos.); ur. prawd. Chociszewice, chrz. 8 VI 1760, zm. tamże, ex hydrope, lat 55, poch. 10 V 1815 Gostyń, u Filipinów; ślub w par. Pępowo in. Pempowo, dawny pow. Gostyń (MK Pępowo, Wilkowo Leszczyńskie); 1v. żonaty (ok. 1785) z NN. (ok. 1765-ok. 1795); dzieci: Józef, Franciszek, Stanisław, Teodor, Alfred – hr. Mycielscy.

• JÓZEF Paweł Mierzejewski (1792-1848), s. Stanisława i Apolonii Witowskiej, major wojsk polskich 1831 r.; wstąpił w 1806 r. do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1808 został podporucznikiem; porucznik 1811, przeniesiony w 1813 do pułku gwardii Wielkiego Księstwa Bergskiego, awansował tegoż roku na kapitana, a 1821 na majora z przeniesieniem do kompanii 2 weteranów, a w 1831 był dowódcą 2 pociągu żywnościowego; odbył kampanie w 1807 przeciw Prusom, 1809 w Austrii, 1813 w Saksonii i 1814 we Francji, za co otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i order Legii Honorowej; ostatnio stale mieszkał w Skierniewicach; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1837; ur. Wąsosz w pow. pyzdrskim, zm. Łowicz (Urus.; Ks. Wojskowe; MK Warszawa: ASC Cyrkuł II); ż. (18 III 1825 Warszawa) Anna Józefa Joanna Gzowska (ok. 1800-po 1832), c. Józefa i Zofii Dąbskiej; dzieci: Honorata, Stanisław, Helena.

Źródła: Bork. Sp. 248; Dw. Teki; Kos. t. 1; Nejm.; Sęcz.; Urus. t. 11/27-31.