Leszczyński h. Abdank
(in. Habdank), vel Skarbek-Leszczyński, na Mazowszu, nazwisko wzięli od
wsi Leszczyn Kmiecy i Szlachecki, w parafii Zagroba, w ziemi bielskiej,
woj. płockim, gdzie dziedziczyli do XVI wieku.
Później pisali się z Płonnej (Płony), dziś Płomna w powiecie płońskim. Według tradycji założyli w ziemi bielskiej, woj. podlaskim, na gruntach Pierlejewa wieś Leszczynkę zwaną Leszczka-Pierlejewo, a rozrodziwszy się, przeszli dalej na Litwę i Ruś. Na Leszczce dziedziczyli jeszcze w XVIII wieku (Bon.).
Abdankowie Leszczyńscy podpisali elekcje 1648, 1697 r. z woj. płockim, 1697 r. z woj. bracławskim, 1733, 1764 r. z woj. sandomierskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa 1782 r. w sądach ziemskich pilzneńskim i sądeckim, 1789 r. w Wydziale Stanów galicyjskich, oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, niektórzy podali herb Korczak. Jedna gałąź otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 1782 r.
Genealogia
(osób: 61)
• EMILIA Leszczyńska h. Abdank (ok. 1838-1907), c. Alojzego i Honoraty Jasieńskiej; zm. Podolany; m. (p. 1877) Tomasz Szczepanowski h. Prus I (17 III 1833-29 VI 1898); ur. Szydłówek, par. Kielce, zm. Kielce, lat 65 (MK Kielce); dzieci: Honorata.
• MARIAN Leszczyński h. Abdank (1868-1920), s. Michała i Marii Kossowskiej; ż. (28 VI 1910 Warszawa) Honorata Szczepanowska
h. Prus I (1877-1 V 1964), c. Tomasza i Emilii Leszczyńskiej h. Abdank;
zm. Dziekanów Leśny k/ Warszawy, lat 87, poch. Krępa Kościelna, cm.
par. (MK Krępa Kościelna); 1v. żona (ok. 1895) Stanisława Koźmińskiego (1870-ok. 1905); dzieci: Irena, Michalina.
Źródła: Bon. t. 14/132-139; Dw. Teki; Kos. t. 1; Nies.; Urus. t. 8/361-364.
Leszczyński h. Belina, ze wsi Leszczyny w ziemi rawskiej. Pisali się z początku zwykle Bylinami z Leszczyn, a z czasem dopiero Leszczyńskimi.
Podpisali elekcje 1632, 1733 r. z woj. krakowskim, 1669, 1697, 1733, 1764 r. z woj. rawskim.
Leszczyńscy herbu Belina zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, a także w ówczesnych guberniach: wileńskiej w 1835 r. oraz wołyńskiej w 1843 r.
Zapewne Leszczyńscy tego herbu wylegitymowali się w XIX wieku w Królestwie z herbem Wieniawa.
Genealogia
(osób: 38)
•
BOLESŁAW Leszczyński h. Belina (14 VIII 1837-12 VI 1918), s. Hipolita i 2ż. Anny
Gąsowskiej, aktor, reżyser, dyrektor teatru, ps. Słowiański; jeden z
najbardziej cenionych aktorów przełomu wieków, zarówno w tragedii, jak w
komedii; występy m. in. w Petersburgu 1882; ur. twierdza Tiemnoleskoje
na Kaukazie, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. A-VI-5, gr. rodz.
Rapackich (Szenic t.3; Cm. Pow.; SBTP; Bazyl.); 1ż. (ok. 1863) Anna
Pacewicz (ok. 1828-1873), aktorka teatru wileń. i zespołu A. Trapszy;
2ż. (1874 Warszawa) Józefa Gabriela Popiel
(1847-1879), c. Jana Sykstusa, tancerza i pedagoga, i NN., aktorka;
ślub w parafii Przemienienia Pańskiego (MK Warszawa: Przemienienia
Pańskiego); 3ż. (1883) Honorata Rapacka (1864-1937), c. Wincentego i
Józefiny NN., aktorka; dzieci: Jerzy.
• ROZALIA Leszczyńska h. Belina (ok. 1760-po 1784), c. Andrzeja i Petroneli Świdzińskiej, sędzianka grodzka rawska (Bon.); m. Marcin Hański z Hańska h. Korczak (ok. 1750-po 1784), s. Stanisława i Joanny Turowskiej; dzieci: Anna Kamilla, Jan, Dominik Antoni (ur. 1782), Karol Stanisław Alojzy (ur. 1784) – Hańscy.
Źródła: Bon. t.14/139-143; Dw. Teki; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.8/364-365; Encyklopedia PWN online.
Leszczyński h. Radwan, na Mazowszu; z nich 1 kasztelan 1435.
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.
Leszczyński h. Wieniawa, jedna z najstarszych i najznakomitszych rodzin szlacheckich polskich. Tytułowali się za Piastów hrabiami (comes) z Gołuchowa. Ich gniazdem jest Leszno w Wielkopolsce, w pow. wschowskim, które jest obecnie miastem powiatowym.
Leszczyńscy herbu Wieniawa otrzymali tytuł hrabiów Państwa Rzymskiego w 1476 roku. Ostatnim przedstawicielem linii głównej był Stanisław Leszczyński, wojewoda poznański, wybrany na króla Rzeczypospolitej w 1705 i 1733 r., a w 1736 książę Lotaryngii i Baru, zmarły 1766. Z nich: 2 arcybiskupów gnieźnieńskich prymasów, 3 biskupów, 14 wojewodów, 6 ministrów i 7 kasztelanów w latach 1371 — 1730.
Boniecki pisze, że chociaż Leszczyńscy Wieniawici wygaśli na córkach Stefana, wojewody kaliskiego, to niektórzy Leszczyńscy wylegitymowali się ze szlachectwa z tym herbem w pierwszej połowie XIX wieku. Inni heraldycy nie podają w wątpliwość pochodzenia tych Leszczyńskich, stwierdzając jedynie że: „linie istniejące dotychczas zarzuciły tytuł hrabiowski”.
Genealogia
(osób: 85)
• MARIA Karolina Zofia Felicja Leszczyńska h. Wieniawa (23 VI 1703-24 VI 1768), c. Stanisława i Katarzyny Opalińskiej h. Łodzia, królewna Polski, królowa Francji; ur. Poznań, zm. Wersal koło Paryża, Francja (Dw. Gen.; Dw. Teki; PSB t. 20); m. (5 IX 1725 Fontainebleau) Ludwik XV Bourbon de Conde (15 II 1710-10 V 1774), król Francji.
• STANISŁAW Leszczyński h. Wieniawa (23 X 1677-23 II 1766), s. Rafała i Anny Jabłonowskiej h. Prus III, król Polski, książę Lotaryngii i Baru, pisarz, filozof; podczaszy koronny 1697, wojewoda poznański 1699, starosta odolanowski, dubieński i nowodworski, król Polski 1704-1709 i 1733-1735, książę Lotaryngii i Baru 1736; ur. Lwów, zm. Luneville, Lotaryngia (PSB; WSB; Nowy Korbut); ż. (V 1698) Katarzyna Opalińska h. Łodzia (3 IX 1680-19 III 1747), c. Jana Karola i Zofii Katarzyny Czarnkowskiej h. Nałęcz, królowa polska, księżna Lotaryngii i Baru (Pam. Grzeg.); dzieci: Anna, Maria (królowa francuska).
Źródła: Bon. t. 14/153-165; Dw. Gen.; Dw. Teki (Monografia); Kos. t. 1; Nies.; Sęcz.; Urus.; Wikipedia: 1, 2.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz