SERWIS GENEALOGICZNY - GENEALOGICAL RESEARCH
• Gromadzenie oraz analiza danych
• Dostęp do aktualnej bazy - kontakt
• Gotowe genealogie do wydrukowania w formacie pdf



Materiały do Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego

Materials for Polish Biographical and Genealogical Dictionary


piątek, 14 kwietnia 2017

Kowalewski

Kowalewski h. Dołęga vel Kowalowski, Kowaleski, wyszli pewnie z Kowalewa w powiecie szreńskim (Bon.). Stanisław Grad, z tego Kowalewa, otrzymał 1397 r. od księcia mazowieckiego Ziemowita, prawo wybierania cła przy Szreńsku. Stanisław z Kowalewa w 1470 r. w Płocku. Jan i Kasper Kowalewscy, dziedzice części Dąbrowy i Kowalewa w pow. szreńskim 1578. Wawrzyniec, dziedzic części Lubowca w pow. lipieńskim 1564 (Paw.).
Obecni na Litwie w XVII i XVIII wieku. Jedna linia osiedliła się w ziemi sieradzkiej. Kowalewscy posiadali m. in. dobra Zajączkowo w pow. zakroczymskim, Chudzewo w ziemi dobrzyńskiej, Romoka, Grady, Bogurzyn i Łomia w powiecie mławskim. Z ziemią dobrzyńską podpisali elekcję Augusta II w 1697. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim przed 1850. Z nich: Stanisław Kazimierz, łowczy kijowski 1660, deputat z woj. kijowskiego na Trybunał koronny 1667.

Genealogia
(osób: 76)
 
• JÓZEFA Kowalewska (ok. 1800-po 1826), c. Wojciecha i Wiktorii Zofii Wysockiej (Nejm.); 1m. (1822) Polikarp Olszewski (ok. 1800-ok. 1826), s. Baltazara i Konstancji Górnickiej; 2m. (1826) Tomasz Niwiński (ok. 1800-po 1826), posesor dóbr Rzeczyce 1826.

• TELESFOR Kowalewski (ok. 1824-po 1874), s. Franciszka i 2ż. Rozalii Rembowskiej, dziedzic dóbr Łabędzie w ziemi sieradzkiej (Nejm.); ż. (30 VI 1860 Warszawa, św.Aleksander) Konstancja Emilia Zahorowska (ok. 1839-po 1874), c. Dominika, radcy stanu i Józefy Maszadro (MK Warta, Złoczew); dzieci: Maria (I), Tadeusz, Jadwiga, Maria (II), Jan, Telesfor.
 

Źródła: Bon. t.12/6-7; Dw. Teki; Nies.; Paw.; Urus.


Kowalewski h. Junosza, na Mazowszu, pisali się z Kowalewic. Ich gniazdem rodowym jest wieś Kowalewice w ziemi zakroczymskiej (Bon.). Andrzej z Kowalewic, starosta ciechanowski 1480. Łukasz Kowalewski, dziedzic Kowalewic 1578 r., a Stanisław, dziedzic części Sokołowa w pow. warszawskim 1580 roku. Andrzej, podstoli płocki, pisał się z Kowalewic, które to dobra sprzedał 1670 r. Bielińskiemu (Zap. Lub.). Kowalewscy tego herbu podpisali elekcje 1648, 1697 r. z ziemią łomżyńską i zakro- czymską, 1669 i 1674 r. z woj. płockim, 1697 r. z ziemią ciechanowską, 1764 r. z woj. płockim i ziemią zakroczymską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa 1782 r. w Galicji, w grodach lwowskim (bez procedencji), trembowelskim i bieckim, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 oraz w Ces. Rosyjskim. Niektórzy członkowie jednej z linii wylegitymowali się w Królestwie z herbem Dołęga. Z nich: 1 kasztelan 1690 — 1697.

• MARCELA Teofila Waleriana Kowalewska (26 IV 1826-po 1849), c. Stanisława i Anieli Rokickiej; ur. Żychlin, obecnie pow. Kutno, woj. łódzkie, chrz. 1826, uwagi: córka burmistrza Żychlina (MK Żychlin); m. (8 II 1849 Żychlin) Jan Leśniewski (ok. 1820-po 1849), s. Jana Bartłomieja i Joanny Żbikowskiej; ślub w parafii Żychlin, miejscowość: Żychlin (MK Żychlin).

• STANISŁAW Joachim Feliks Kowalewski (ok. 1788-po 1852), s. Jana i Katarzyny Majewskiej, burmistrz miasta Żychlin 1826/39, obecnie pow. Kutno, woj. łódzkie; prawd. właściciel części wsi Skarszyn 1816, parafia Żukowo, obecnie gmina Naruszewo, pow. Płońsk, woj. mazowieckie; razem z synem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Junosza (Urus.; Szl. Król.); ż. (1815 Żukowo) Aniela Rokicka (1796-28 VII 1852), c. Ignacego i Agnieszki Bikowskiej (
Żbikowskiej?); zm. Żychlin, lat 56 (MK Żychlin); ślub w parafii Żukowo, miejscowość: Sosenkowo, uwagi: kawaler lat 27, panna lat 19 (MK Żukowo); dzieci: Korneli, Genowefa, Ludwika, Marcela, Jan.

Źródła: Bon. t.12/8; Kos. t.1; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.7/343. 


Kowalewski h. Łada vel Kowaleski, Kowalowski, stary i rozrodzony dom na Mazowszu. Wywodzą się być może ze wsi Kowalewo w ziemi łomżyńskiej, której dziedzicem w latach 1462-1470 był Wit z Kowalewa. W XVI wieku są w ziemi różańskiej, skąd przeszli dalej na Litwę i tam posiadali majątki ziemskie głównie w powiecie oszmiańskim. Andrzej Kowalewski, sędzia ziemski różański, dziedziczył 1567 roku we wsi Gadnowo-Kowalewskie w ziemi ciechanowskiej, a Jakub i Stanisław Kowalewscy 1582 r. na Kotowie-Magnuszewie w ziemi różańskiej (Paw.). Kowalewscy tego herbu podpisali elekcję 1697 r. z ziemią ciechanowską, woj. wileńskim i trockim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1808, 1819, kowieńskiej 1805-1820. Również z herbem Łada wylegitymowali się w Królestwie, nie wiedzieć czemu, niektórzy z Kowalewskich herbu Junosza.

• JÓZEFA Kowalewska (ok. 1835-po 1857), c. Pawła i Józefy Charzyńskiej; jej bracia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1849 i 1854 r. z herbem Łada; ur. prawd. Trzcianka Mała, pow. Lipno, obecnie woj. kujawsko-pomorskie (Urus.); m. (1857 Tłuchowo) Józef Czachorowski (ok. 1830-po 1857), s. Wincentego i Julianny Czarnomskiej; ślub w parafii Tłuchowo, pow. Lipno, obecnie woj. kujawsko-pomorskie, miejscowość: Tłuchowo (MK Tłuchowo); dzieci: Teofil Czachorowski (ok. 1860-po 1883), poślubił (19 XI 1883 Ligowo) Kordulę Ręczkowską, c. Feliksa i Franciszki Jankiewicz, ślub w parafii Ligowo, obecnie gmina Mochowo, pow. Sierpc, woj. mazowieckie, miejscowość: Osiek, uwagi: kawaler; panna (MK Ligowo).

• PAWEŁ Kowalewski (ok. 1790-po 1840), s. Jana i Anny NN., dzierżawca wsi Trzcianka Mała, pow. Lipno, obecnie woj. kujawsko-pomorskie; prawd. właściciel części wsi Murzynowo, parafia Siecień, pow. Płock, woj. mazowieckie; jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1849 i 1854 r. z herbem Łada (Urus.; Szl. Król.); ż. (1820 Ligowo) Józefa Charzyńska vel Charzeńska (ok. 1800-2 X 1860), c. Jakuba i Rozalii NN.; zm. Murzynowo, parafia Siecień, pow. Płock, woj. mazowieckie (MK Siecień); ślub w parafii Ligowo, obecnie gmina Mochowo, pow. Sierpc, woj. mazowieckie (MK Ligowo); dzieci: Alojzy, Mikołaj, Józefa, Anna.


Źródła: Bon. t.12/9; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.7/343-344.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz