Błeszyński

Błeszyński h. Oksza, rodzina małopolska, pierwotnie mieszczanie krakowscy. Wzięli nazwisko od wsi Błeszno k/ Częstochowy, parafia Częstochowa. Wieś ta była również gniazdem Błeszyńskich h. Rogala.

Według Herbarza Uruskiego, krakowska rodzina Gelhorn v. Gielhorn herbu Rogalicz (na tarczy w polu czerwonym róg jeleni), nabywszy majątek Błeszno pod Częstochową, przyjęła nazwisko Błeszyński i herb Oksza. Mają od niej pochodzić rodziny Niedrzeckich i Błeszczyńskich, ta druga jednak używała herbu Prus I. 

Błeszyńscy herbu Oksza należeli w XVI stuleciu do zamożniejszych rodzin małopolskich. Prócz Błeszna należały do nich jeszcze m. in. dobra Wrzosowa, Ulesie, Kamienica, oraz kopalnie w Olkuszu. W połowie XVII stulecia przesiedlili się do Wielkopolski i Kujaw, a niektórzy przeszli do herbu Suchekomnaty, i na odwrót wielu z Błeszyńskich herbu Suchekomnaty, używało herb Oksza jako swój własny.

Błeszyńscy h. Oksza podpisali elekcje Jana Kazimierza w 1648 z woj. kaliskim, Jana III w 1674 z woj. poznańskim, Augusta II w 1697 z woj. z poznańskim i sieradzkim, Stanisława Augusta w 1764 z woj. sieradzkim. W woj. sieradzkim posiadali Grodzice i Łagiewniki 1773, w powiecie szadkowskim - Wodzierady 1785. Byli posesorami starostwa brodnickiego 1778. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1841. Z nich: 3 kasztelanów 1600 — 1769.

Genealogia
(osób: 53)

• FRANCISZEK Błeszyński h. Oksza (ok. 1707-1740/80), s. Jana i Eleonory Urszuli Raczyńskiej, dziedzic części Retkowa w pow. kcyńskim 1724, właściciel wsi Barłogi z pustką Kruszyna w pow. łęczyckim i wsi Zabłocie w pow. konińskim 1736 (AGZ Kalisz); z żoną Anną z Sierakowskich zeznał zapis dożywocia 1729 (Bon.); być może ten sam Franciszek, łowczy bydgoski 1729 (AGZ Przedecz); ur. Chojna k/ Kcyni, chrz. 6 VI 1707 (MK Gołańcz); ż. (ok. 1727) Anna z Bogusławic Sierakowska h. Ogończyk (ok. 1710-1740/80), c. Michała, podczaszego łęczyckiego, i Marianny Radolińskiej; dzieci: Jan, Anna, Katarzyna.

• LUDWIKA Błeszyńska h. Oksza (ok. 15 VIII 1672-1755), c. Jakuba i 3ż. Teresy Gorajskiej; ur. i zm. prawd. Bojanowo, 73 lata (MK Śmigiel); 1m. (p. 1707) Konstanty Zaleski (ok. 1660-p. 1724), podczaszy brzeski kujawski; 2m. (p. 1724) Adam z Ostrowa i Samsieczna Ostrowski (ok. 1670-po 1739), starosta tuczyński, żupnik wielkopolski. 

Źródła: Bon. t.1/283-284; Dw. Teki; Kos. t.1/11; Krzep. Młp.; Nies.; Semk.; Urus. t.1/232-233.


Błeszyński h. Rawicz, rodzina małopolska, z Błeszna w pow. radomskim.
Goworek z Błeszna, tego herbu, świadczył w 1413 w Radomiu, przy wywodzie szlachectwa Klemensa z Szydłowa. Byli dziedzicami Błeszna jeszcze w 1569 (Ks. poborowe).
Z woj. sandomierskim podpisali elekcje Augusta II w 1697 i Stanisława Augusta w 1764. Piastowali urzędy ziemskie w pow. owruckim 1716. 

Źródła: Bon. t.1/284; Urus. t.1/233.

 Błeszyński h. Rogala, rodzina małopolska, osiedlena w woj. krakowskim, a wywodząca się ze wsi Błeszno k/ Częstochowy, tej samej z której pochodzili Błeszyńscy h. Oksza. 

Źródła: Bon. t.1/285; Dw. Teki.

 Błeszyński h. Suchekomnaty (in. Suchekownaty), wyszli pewnie ze wsi Błeszno w dawnym pow. radomskim, w parafiach Radzanów i Wyśmierzyce (Krzep.), choć istnieją na ten temat różne opinie. Według Dworzaczka gniazdem ich ma być wieś Błeszno k/ Częstochowy, z której pochodzą osiedleni w woj. krakowskim Błeszyńscy h. Rogala i B-scy h. Oksza. Wedle Bonieckiego i Uruskiego mają pochodzić z ziemi ciechanowskiej, skąd przenieśli się na Podlasie, a w XVII stuleciu do woj. sieradzkiego, gdzie należeli do zamożniejszych rodzin. W XVIII wieku spotykamy ich głównie na Mazowszu.
Błeszyńscy pełnili urzędy ziemskie i grodzkie w pow. piotrkowskim 1736, sieradzkim 1757, bielskim 1697, owruckim i bracławskim. 
Z ziemią nurską podpisali elekcję Augusta II w 1697, a z ziemią łomżyńską obiór Stanisława Augusta 1764. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie w latach 1837-1852. 
Dziedziczyli następujące majątki ziemskie – Lipice 1698, Smardzewo in. Smardzew 1717, Dobronie i Żelisław 1837 w woj. kaliskim, Bieliki 1755-1837, Galonki 1840/42, w pow. piotrkowskim, Huta i Wrzosowa k/ Częstochowy 1812/41, Brzozki-Markowięta w ziemi bielskiej 1789, Przybysławice w woj. krakowskim ok. 1790, Suliszewice 1860.
Zdaniem Uruskiego do ich herbu miało przejść wielu Błeszyńskich h. Oksza. Wydaje się jednak, że zachodził tu proces odwrotny – przechodzenie właśnie do herbu Oksza. Powodem tego mogła być chęć uzyskania większego prestiżu, wynikającego z przynależności do rodziny senatorskiej. Czasem herb ich nazywany był mylnie Trąby, zapewe za przyczyną trąby myśliwskiej wyobrażonej na tarczy herbu Suchekomnaty.
Genealogia
(osób: 168)

• MARIA (Marianna) Błeszyńska (1846-1925), c. Wiktora i 2ż. Olimpii Radońskiej; m. Adam Jan Nepomucen Wielowieyski h. Półkozic (1835-1901); dzieci: Stefan (1865-1931), Zofia (10 VI 1866-1928), Ewa Maria (1867-1941), Emilia (1868-1939), Maria (1871-1955), Władysław (1872-1934), Paweł (1875-1908), Jan (1878-1910) – Wielowieyscy.  

Tomasz Błeszyński

(1710-1806)

• TOMASZ Jan Błeszyński (1710-20 IV 1806), s. Józefa i Marianny Linowskiej, podkomorzy sieradzki; cześnik sieradzki 1746, stolnik 1750, chorąży 1760, w końcu podkomorzy sieradzki 1762 (ostatni); poseł na sejm z województwa sieradzkiego 1761; posesor (dzierżawca) majątku Wrząca od 1731; dziedzic dóbr Żelisław w powiecie sieradzkim, które kupił w 1749 od Bartochowskich, wraz z wsiami Wójcice, Janowice, Sarny i Zaborów (Bon.); ur. prawd. Tubędzin; ż. (ok. 1750) Konstancja z Otwinowa Otwinowska v. Otfinowska h. Gryf (ok. 1720-po 1763), c. Józefa Franciszka i Petroneli z Dembian Dembińskiej h. Rawicz; dzieci: Piotr, Ignacy, Karol, Michał.

Źródła: Bon. t.1/285, Uzup. do t.1; Dw. Teki (Monografia rodziny Błeszyńskich h. Suchekomnaty); Krzep. Młp.; Urus. t.1/233-234.

 Błeszyński h. Świnka, pochodzą z Błeszna i Wrzosowa, wsi położonych w okolicy Częstochowy. Dziedzice Błeszna, Wrzosowa i Kopalni w Koziegłowach udowodnili pochodzenie szlacheckie 1537, przedstawiając, że są herbu Świnka. Wsie te były w ich posiadaniu jeszcze pod koniec XVI wieku.
 
Źródła: Bon. t.1/285-286; Dw. Teki.


Błeszyński h. Trąby, w rzeczywistości nie istnieli. Byli to B-scy h. Suchekomnaty. Zob. Błeszyński h. Suchekomnaty

Źródła: SBK s. 18. 

Błeszyńscy, z Błeszna, nie wiadomo którego, wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądach grodzkich oświęcimskim i sądeckim 1782.
 
Źródła: Bon. t.1/286.

Błeszyński h. nieznanego, otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1842.

• LUDWIK Błeszyński (ok. 1800-po 1842), urzędnik w dyrekcji Towarzystwa Ogniowego, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1842 r. z zasady posiadanego urzędu. 

Źródła: Urus. t.1/234.