Przybysławski

Przybysławski h. Jasieńczyk (in. Jasionna), rodzina małopolska, której gniazdem rodzinnym jest wieś Przybysławice, w parafii Goźlice, pow. Sandomierz.

W XV wieku wieś ta była własnością Stanisława Nierada h. Ostoja oraz Mikołaja Gola h. Jasionna (Jasieńczyk). Miała 6 łanów kmiecych, 2 karczmy zwane Kopa, z rolą, 2 zagrodników z rolą, z których dziesięcinę płacono biskupowi krakowskiemu. Z dwóch folwarków dawano dziesięcinę do Goźlic. Wartość dziesięciny biskupa wynosiła 6 grzywien (Długosz, Lib. Ben. t. 2/334, 336). Według regestów poborowych pow. sandomierskiego z r. 1578, miał tu Przybysławski 8 osadników, ½ łana, 1 zagrodnika, 1 komornika; część Słupeckich – 2 osadników, 1 ½ łana, 1 zagrodnik, 1 biedny komornik (Pawiński, Małop. 172).

Marcin Przybysławski, wojski kołomyjski 1773-1788; wylegitymował się ze szlachectwa w halickim sądzie grodzkim w 1782 r., bez podania herbu. Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Jasieńczyk, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski. Inni jego potomkowie wylegitymowali się z hebu Nałęcz.

 

• JÓZEF Przybysławski h. Jasieńczyk (ok. 1810-1 VII 1863), s. Jana i Agnieszki Niewiadomskiej, pocztmajster, ekspedytor pocztowy w Iłży, były wojskowy polski; w czasie powstania styczniowego, donosił władzom rosyjskim o patriotycznej postawie i działaniach burmistrza Iłży Franciszka Ochyńskiego; zdekonspirowany, za swą działalność decyzją władz powstańczych został powieszony; zm. Grabowiec, dawny pow. iłżecki, obecnie pow. Lipsko, woj. mazowieckie; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1850 r. z herbem Jasieńczyk, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Szl. Król.; Sęcz.; Pam. Prend.; MK Grabowiec); ż. (1833 Iłża) Maksymilia Szymańska (ok. 1810-po 1835), c. Marcina i Marianny Marcjanny NN.; ślub w parafii Iłża (MK Iłża); dzieci: Józef.

 

• TEKLA Przybysławska h. Jasieńczyk (ok. 1801-po 1821), c. Jana i Agnieszki Niewiadomskiej; ur. Inowłódz, obecnie pow. Tomaszów Mazowiecki, woj. łódzkie (MK Inowłódz); m. (6 III 1821 Inowłódz) Stanisław Szczepański (ok. 1799-po 1821), prawd. wójt miasta Inowłódz 1821; ślub w parafii Inowłódz, miejscowości: Gowarczów i Inowłódz, uwagi: „Generosos” on kawaler lat 21 i 10 mcy, wójt miejski, ona panna lat 19 i 4 mce (MK Inowłódz). 

 

Źródła: Bork. Sp. 341; Dług. Lib. Ben. t. 2/334, 336; Krzep. Mał. 84; Nies. t. 7/552; Pap.; Sęcz.; SGKP t. 9/202; Szl. Gal. 204; Szl. Król.; Żern. t. 2/244.

 

Przybysławski h. Nałęcz, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od wsi dziedzicznej Przybysławice w pow. kaliskim. Posiadali też majątek Mierzyn w pow. inowrocławskim, z którego pisali się już w XVI wieku, przy czym jedna gałąź miała przyjąć nazwisko Mierzyński. Są być może jednego pochodzenia z Tolibowskimi i Molskimi vel Modlskimi herbu Nałęcz, którzy dziedziczyli na tych samych Przybysławicach i Mierzynie w XVI stuleciu. Zmiany właściwego herbu były częste w tej rodzinie, tak np. Mikołaj, skarbnik bracławski, pieczętował się niekiedy herbem Przestrzał, a nawet Nowiną. Niektórzy z tych Przybysławskich zostali w XIX wieku wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim z herbami Lubicz i Jasieńczyk. W XIX wieku byli właścicielami dóbr Unieje i Czortowiec k/ Obertyna w pow. horodeńskim, Galicja.
Z innych rodzin o tym nazwisku: Przybysławscy h. Biberstein, piszą się z Przybysławic w pow. wiślickim. 
Genealogia
(osób: 111)

• ELŻBIETA Przybysławska (ok. 1610-p. 1681), dziedziczka części w Przybysławicach w pow. kaliskim; m. Łukasz Witowski (ok. 1600-p. 1681); dzieci: Barbara Witowska, żona Stanisława Baranieckiego.

• WŁADYSŁAW (Eligiusz Władysław) Józef z Przybysławic Przybysławski (1830-po 1882), s. Andrzeja (Jędrzeja) i Julianny Golejewskiej, właściciel dóbr Unieje i Czortowiec k/ Obertyna w pow. horodeńskim (Urus.); ż. (1865) Helena Wessel h. Rogala (ok. 1840-po 1882), c. Kazimierza i Rozalii Bisping von Gallen; dzieci: Kazimierz, Maria, Wanda, Andrzej (Jędrzej).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/535-536, t.2/626; Dw. Teki; Kos. t.2/452-455, Urus. t.15/42.