Ożarowski

Ożarowski h. Rawicz (in. Rawa), rodzina małopolska, biorąca nazwisko od wsi Ożarów w pow. lubelskim, parafia Garbów. Dziedziczyła tam w latach 1417-1580 (Dług.; Krzep.). Według Niesieckiego mieli wywodzić się z Ożarowa w ziemi wieluńskiej, co jest jednak wątpliwe.

Niegdyś pisali się z Wyszmontowa w pow. sandomierskim, wsi na terenie której założyli w XVI wieku miasteczko Ożarów. Jedna gałąź tej rodziny już w XVI stuleciu osiedliła się na Śląsku, a zniemczywszy się, przyjęła nazwisko von Osarowsky. Należały do niej m. in. majątki Dzielna k/ Lublińca 1700, Wilkowice 1789 (Urus.). Potomkowie Piotra, hetmana wielkiego koronnego (zm. 1794), a mianowicie Adam, generał jazdy wojsk rosyjskich, Konstanty, Kazimierz i Ludwik, otrzymali dziedziczny tytuł hrabiowski w Cesarstwie Rosyjskim od cara Mikołaja I w 1838. 

Ożarowscy są jednego pochodzenia z Jastkowskimi i Snopkowskimi, także z innymi Rawitami – Trzcińskimi, Kosińskimi, Gawrońskimi, Kosseckimi itd. Z tej rodziny: 1 hetman i 3 kasztelanów 1550 — 1794.

Inna rodzina Ożarowskich herbu Rawicz wywodziła się z Mazowsza i pierwotnie nosiła nazwisko Ożar. Pisała się od dóbr Ożary w pow. łomżyńskim i była właściwie herbu Kościesza. W XVII stuleciu przybrali nazwisko Ożarowski i przeszli do herbu Rawicz. 

Genealogia
(osób: 220)

 

• JADWIGA Józefa hr. Ożarowska (1808-IV 1896), c. Kajetana i Cecylii Bröel-Plater, właścicielka dóbr Horynka; otrzymała tytuł hrabiowski w Rosji 16 VII 1838; m. (1830) Gustaw hr. Olizar h. Chorągwie Kmitów (3 V 1797-2 I 1865), s. Filipa Nereusza, podczaszego litewskiego i Ludwiki Szczytt-Niemirowicz, literat, poeta, pamiętnikarz, marszałek szlachty guberni kijowskiej, właściciel dóbr Korestyszów (Korystyszów) k/ Żytomierza na Wołyniu; absolwent gimnazjum w Żytomierzu, następnie Liceum Krzemienieckiego; ur. w guberni wołyńskiej, zm. w Dreźnie; 1v. żonaty z Karoliną hr. Molo, damą dworu francuskiego księcia Lucjana Bonaparte.

 

• KAJETAN Ożarowski (1767-1811), s. Piotra i 1ż. Elżbiety Pac, generał wojsk polskich, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej 1794; szef II brygady małopolskiej kawalerii narodowej 1794, generał major 29 V 1794; odznaczony Orderem Świętego Stanisława 1789; zm. Horynka; ż. Cecylia hr. Bröel-Plater h. wł. (9 VI 1772-22 II 1858), c. Józefa Wincentego z Horynki, kasztelana trockiego, marszałka Trybunału koronnego i Katarzyny Sosnowskiej h. Nałęcz, hetmanówny polnej litewskiej, wojewodzianki połockiej; zm. Drezno; dzieci: Konstanty, Jadwiga.

Źródła: Bork. Gen. 441-443; Dw. Teki; Kon. 227-228; Kos. t.1; Krzep. Mał.; Nies.; Urus. t. 13/137-142.