Ogiński

Ogiński h. Oginiec (in. Brama), rodzina kniaziów litewsko-ruskich, potomkowie Ruryka, wielkiego księcia kijowskiego; pisała się z Kozielska, a nazwisko wzięła od dóbr Oginty w pow. żyżmorskim. Mają się wywodzić bezpośrednio od książąt Puzynów. Według Uruskiego, pierwszym historycznie znanym protoplastą był Dymitr Hłuszonok, syn Iwana Hłuszonka Puzyniny, dworzanin królewski, który otrzymawszy Oginty, nazwał się Ogińskim. 
Już w XVI stuleciu rozdzielili się na dwie główne gałęzie – książęcą i szlachecką. W początkach XVI stulecia osiedlili się na Litwie. Niektórzy z nich w XVII wieku zarzucili używanie tytułu książęcego, a nawet odmówili ofiarowanemu sobie przez sejm w 1775 odnowieniu tego tytułu, natomiast wielu używało tytułu hrabiowskiego. Otrzymali potwierdzenie tytułu książęcego w Królestwie Polskim 1824, oraz w Cesarstwie Rosyjskim 3 IV 1862. Byli właścicielami m. in. dóbr Hanutowo w pow. siebieżskim, Poszcza w brasławskim, Pomornoki i Naruny w wiłkomirskim. Z tej rodziny 1 biskup, 13 wojewodów, 3 hetmanów, 3 ministrów i 3 kasztelanów 1636 — 1796.
Genealogia
(osób: 193)

• AMELIA (Amalia) ks. Ogińska (ok. 1820-po 1875), c. Tadeusza i Marii Rönne; m. (ok. 1850) Witold Joachim hr. Wołłowicz h. Bogoria (18 VII 1825-17 X 1875), właściciel dóbr Wasilkowice (Wasilewicze) w Królestwie Polskim, w gubernii suwalskiej; według innych źródeł zm. 3 XI 1875; dzieci: Olgierd Wołłowicz.

Michał Kleofas Ogiński
(1765-1833)

 

• MICHAŁ Kleofas ks. Ogiński (7 X 1765-18 XI 1833), s. Andrzeja i Pauli Szembek, wybitny kompozytor, dyplomata, działacz polityczny, uczestnik insurekcji 1794, autor pamiętników; poseł na sejm 1784 i 1789, miecznik wielki litewski 4 VIII 1789, podskarbi wielki litewski 7 V 1793-1796; poseł nadzwyczajny w Hadze (Holandia) 1790, był także w misji dyplomatycznej do Londynu 1791; konsyliarz Targowicy 1793, prezes Towarzystwa Topograficznego 1818, i Dobroczynności w Wilnie, rosyjski rzeczywisty tajny radca, senator dworu rosyjskiego 1818, kawaler orderów Orła Białego, św. Stanisława, św. Włodzimierza i św. Aleksandra Newskiego 1 klasy, komandor maltański; mieszkał we Florencji w latach 1823-1833; dziedzic na Mołodecznie, Retowie i Zalesiu; ur. w Guzowie, zm. we Florencji; 1ż. (1789, rozwiedzeni 1802) Izabela Lasocka h. Dołęga (1764-1852), c. Antoniego, starosty gostyńskiego, wojewody ciechanowskiego, konsyliarza Targowicy, i Teresy Celińskiej h. Zaremba, podczaszanki czerniechowskiej; zm. w Brzezinach; dzieci: Tadeusz, Franciszek; 2ż. (1802) Maria de Neri (1778-21 IX 1851); zm. w Pizie; dzieci: Ireneusz.

Źródła: Bon. Pocz. 217; Bork. Rocz. t.1/125-127, t.2/31-35; Bork. Gen. 56-63; Dw. Gen.; Nies.; Urus. t.12/260-267.