Melfort

Melfort h. własnego, vel de Melfort, Drummond de Melfort, właściwym nazwiskiem tej szkockiej rodziny jest Drummond, hrabiowie i książęta Melfort (Counts, Earls and Dukes of Melfort). Legendarnym jej założycielem miał być węgierski książę z dynastii Arpadów, Maurycy, który przybył do Szkocji ok. 1066 r., uciekając przed najazdem Normanów. Pod koniec XVII stulecia jeden z nich został skazany na banicję i wyjechał do Francji - wciąż żyją tam jego potomkowie. Dwóch jego synów (Jan i Ludwik) służyło w wojsku elektora saskiego i króla polskiego Augusta III.
Genealogia
(osób: 9)
 
• FELIKS de Melfort (ok. 1760-po 1800), s. Jana i NN., brat Fryderyka, kapitan wojsk polskich, uczestnik insurekcji 1794; porucznik. gwardii pieszej koronnej, kapitan 1791, członek Rady Cywilnej i Wojskowej, sztabskapitan od 21 V 1794; po upadku powstania 1794 r., wyjechał do Włoch, gdzie walczył w Legionach Polskich, ranny w bitwie pod Bosco, wycofał się z czynnej służby wojskowej w 1800; absolwent Szkoły Rycerskiej w Warszawie.

• FRYDERYK de Melfort (1763-7 VII 1797), s. Jana i NN., brat Feliksa, major wojsk polskich, uczestnik walk o niepodległość; kapitan gwardii pieszej koronnej 1794, członek Rady Cywilnej i Wojskowej sprzysiężenia warszawskiego, major od 21 V 1794; uczestnik nieudanej wyprawy Joachima Deniska do Mołdawii i bitwy pod Dobronowicami 30 VI 1797, pojmany przez Austriaków, rozstrzelany.

• SEWERYNA de Melfort (ok. 1760-po 1790), c. Jana i NN.; m. Marceli Komar (ok. 1760-po 1790), skarbnik czerski 1790.

Źródła: 1) PSB; 2) Peter Beauclerk Dewar (ed.), Burke's Landed Gentry of Great Britain, 2001.