Lgocki

Lgocki h. Jastrzębiec, vel Ligocki, rodzina małopolska, pisząca się ze Lgoty, często wskutek złej wymowy pisani Ligockimi. Wzięli nazwisko od wsi Lgota i Lgotka w dawnym powiecie miechowskim, woj. krakowskim, parafia Miechów.

Według Niesieckiego jedna ich gałąź przeniosła się na Podlasie. W XIX stuleciu herb Jastrzębiec przybrali za swój, zamieszkali w Galicji Lgoccy Szaszorowie *).

Źródła: Bon. t.14/227-230; Bork. Rocz. t.1/506-507, t.2/546; Krzep. Młp.; Nies.; Pap. 711; Urus.

 

Lgocki h. Leliwa, vel Ligocki, Ligodzki, Ligotski, Lgowski, Ligowski etc., nazwisko wzięli zapewne ze wsi parafialnej Lgota Wielka, pow. Radomsko, obecnie woj. łódzkie. 

Staropolski wyraz „lgota” można przetłumaczyć na współczesny „ulga”. Oznaczał on w dawnych wiekach teren na którym osadnicy uwolnieni byli od czynszów i robocizny na rzecz dziedzica wsi, celem przyspieszenia wzrostu gospodarczego miejscowości. Znacznie częściej używany był synonim tej nazwy – „wola (wólka)”, czyli wolność (od opłat).

Czy jednak ci Lgoccy nie stanowią odgałęzienia Lgockich Jastrzębców, którzy pochodzą ze wsi Lgota w pow. miechowskim. Z tej rodziny: Stanisław, subdelegat krakowski w latach 1752-1755.

Lgoccy herbu Leliwa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

• KAROL Andrzej Lgocki h. Leliwa (ok. 1795-po 1825), s. Pawła i Franciszki Szczepańskiej; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Leliwa, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Sęcz.); ur. prawd. Brudzice, parafia Lgota Wielka, pow. Radomsko (MK Lgota Wielka); ż. (20 V 1823 Stróża) Marianna Szpakowska (ok. 1800-po 1825), c. Adama i Katarzyny Żychlińskiej; ślub w parafii Stróża, pow. Myślenice, miejscowość: Stróża (MK Stróża); dzieci: Adam, Teresa, Joanna.

 

• TERESA Lgocka h. Leliwa (1803-po 1839), c. Pawła i Franciszki Szczepańskiej; zamieszkała w latach 1819-1838 we wsi Nowa Brzeźnica, pow. Pajęczno; w aktach bardzo często pisana: Ligocka; ur. Brudzice, parafia Lgota Wielka, pow. Radomsko, chrz. 1803 (MK Lgota Wielka); 1m. (2 II 1819 Nowa Brzeźnica) Stanisław Belica (ok. 1800-ok. 1837), s. Franciszka i Agnieszki NN.; ślub w parafii Nowa Brzeźnica, pow. Pajęczno, miejscowość: Stara Brzeźnica (MK Nowa Brzeźnica); dzieci: 1. Rozalia (ur. 1826), voto: Jakub Banaszek; 2. Franciszka (ur. 1829), voto: Antoni Rypała; 3. Kunegunda (1831-1833) – Belica, Belicówny; 2m. (24 I 1838 Nowa Brzeźnica) Mateusz Kapella (ok. 1800-po 1839), s. Karola i Konstancji Woickiej; w aktach pisany także: Kapela; ślub w parafii Nowa Brzeźnica, miejscowość: Brzeźnica Nowa, uwagi: ona wdowa (MK Nowa Brzeźnica); dzieci: Karol (ur. 1838), Marianna (ur. 1839) – Kapella, Kapela.

 
Źródła: Bon. t. 14/227; Nies.; Sęcz.; Urus.

 

Lgocki h. Orla (in. Szaszor) vel Ligocki, wyszli z miejscowości Lgota w dawnym powiecie śląskim, parafia Witanowice. Jan Czarnocki, dziedzic części Lgoty, otrzymał szlachectwo w 1569 roku od króla Zygmunta Augusta, a przyjęty został do rodu Saszorów przez Zygmunta i Jakuba Palczowskich (Bon.). W XIX stuleciu Lgoccy Szaszorowie zamieszkali w Galicji, przybrali herb Jastrzębiec za swój i z nim wylegitymowali się ze szlachectwa. Lgoccy byli właścicielami m. in. dóbr Lgota w dawnym pow. wadowickim, Lipnica Murowana i Królówka w pow. bocheńskim, Koczanów i Majkowce w Królestwie Polskim.
Genealogia
(osób: 96)

• KAZIMIERZ z Lgoty Lgocki h. Orla (1823-29 IV 1891), s. Józefa i Felicji Dunin, ziemianin, właściciel dóbr Lipnica Murowana, Królówka, Tymowa i Łopuszna (posag żony) w pow. bocheńskim 1872-1882; ur. i chrz. Lgota w dawnym pow. wadowickim (Bon.; Bork.; MK Lgota); ż. (ok. 1850) Kamila Tetmajer h. Przerowa (ok. 1830-po 1882), c. Leona i Ludwiki z Lisic Lisickiej h. Prus; dzieci: Stanisław, Aleksander, Adolf.

• MATYLDA Lgocka h. Orla (ok. 1830-po 1860), c. Józefa i Marii Nideckiej; ur. prawd. Glinnik w pow. jasielskim (Bon.); m. Jakub Wojnarowski (ok. 1830-po 1860).

Źródła: Bon. t.14/227-230; Bork. Rocz. t.1/506-507, t.2/546; Krzep. Młp.; Nies.; Pap. 711; Urus.

 

*) Jest kilkanaście wsi o nazwie Lgota w Małopolsce i na Śląsku, a kilka w Wielkopolsce, to też istniało kilkanaście rodzin różnych herbów, piszących się ze Lgoty lub z Elgoty (de Elgot) Lgockimi. 

W znacznej części rodziny te albo wygasły, albo od innych dóbr przyjęły inne nazwisko, kilka zaś zniemczało na Śląsku i Morawach (Bon.).

W Herbarzu Bonieckiego wymienione są ponadto rodziny – Lgockich h. Topór, ze Lgoty w dawnym pow. śląskim, tej samej co Szaszorowie; Lgockich h. Wieniawa, ze Lgoty na Śląsku, w księstwie kozielskim, gdzie posiadali też Twardawę; Lgockich h. Szreniawa, ze Lgoty Wolbromskiej w dawnym pow. olkuskim, w parafiach Gołaczowy i Wolbrom; Lgockich h. Warnia, ze Lgoty w powiecie proszowskim; Lgockich h. Rogala, ze Lgoty w ziemi sieradzkiej; Lgockich h. Leliwa, wylegitymowanych ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1859.

Są też Lgoccy nieznanych herbów z Lgot w pow. kaliskim i wschowskim (Dw. Teki).