Gostkowski

Gostkowski h. Gozdawa, pisali się z Witoszewa w ziemi łomżyńskiej, które posiadali w XVI i XVII stuleciu. Jan, dziedzic dóbr Witoszewo 1562 r. i Janusz Jarand 1535, a jego brat Stanisław 1560, Mikołaj, dziedzic dóbr Witoszewo i Strzeszewo 1617, wzmiankowani w aktach łomżyńskich.

Wyszli zapewne ze wsi Gostkowo w pow. ciechanowskim. Niektórzy z północnego Mazowsza przenieśli się na Ruś Czerwoną. Gostkowscy otrzymali na sejmie 1726 r. uwolnienie od abusum szlachectwa. Zostali  wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim czchowskim 1782, w Królestwie w latach 1836-1862. 

Z nich: Wincenty, konsyliarz Trybunału we Lwowie i Stanisław, otrzymali tytuł baronowski austriacki 1782.
Genealogia
(osób: 59)

• ROMUALD bar. Gostkowski h. Gozdawa (1812-1874), s. Józefa i 1ż. Agnieszki Oebschelwitz, ziemianin; właściciel dóbr Zagrody Proszowskie, pow. miechowski; zięć Stanisława Wężyka przez małżeństwo z jego córką Kornelią; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. La, gr. rodz. (Urus.; Pam. Girt.; Pam. Darow.; Cm. Rak.); ż. Kornelia Wężyk h. Wąż (ok. 1815-1881), c. Stanisława i Salomei Rottermund h. wł.; dzieci: Aleksander.

• SABINA Gostkowska (18 I 1808-26 VI 1872), c. Michała i Teofili Wielogłowskiej, pisarka, pamiętnikarka; autorka kilku pamiętników: „Wspomnienia rodzinne” 1861-1863, „Pamiętnik o Marii Wesslównie” 1887, „Pamiętniki” 1889; ur. Marzęcin, Krakowskie, zm. Warszawa, lat 64, poch. Cm. Powązkowski (PSB t. 9/94; Darow. Pam.); m. (ok. 1830) Aleksander Grzegorzewski h. Lis (1806-1855), s. Pawła i Katarzyny Bielińskiej; dzieci: 1/ Michał (1834-1846), 2/ Aleksandra, 3/ Maria, 4/ Mieczysław, 5/ Florentyna (ur. 1841), 6/ Ignacy (1844-1861) – Grzegorzewscy.

Źródła: Bon.; Bork.; Kos. t. 1; Nies.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Urus. t. 4/309-311.


Gostkowski h. Junosza, rodzina mazowiecka, pisała się z Gostkowa. Ich gniazdem jest wieś Gostkowo w ziemi nurskiej. Pierwotnie zwali się Ziemakami; są jednego pochodzenia z Bielińskimi Junoszycami. 

Gostkowscy tego herbu podpisali elekcje 1648 r. z woj. podlaskim, 1697 r. z ziemią nurską, łomżyńską, różańską, zakroczymską, woj. podlaskim, 1764 r. z ziemią różańską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 107; Nies.; Urus. t. 4/311-312.