Karśnicki

Karśnicki h. Jastrzębiec, vel Fundament-Karśnicki, Karsznicki, pisali się z Wielkich i Małych Karśnic in. Karsznic w pow. sieradzkim, nosili przydomki Sasin i Fundament. 

Z tej rodziny 2 kasztelanów 1620 — 1796. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

 

Karśnicki h. Leliwa, vel Karsznicki, z Karśnic in. Karsznic w pow. kościańskim, na których dziedziczyli już w XIV wieku. Są jednego pochodzenia z Granowskimi, podobno również z Sieniawskimi. Pisali się często z Granowa. 

W tymże powiecie kościańskim znajduje się również gniazdo Granowskich, Granów i Granówek. Jedna linia Karśnickich otrzymała tytuł hrabiowski w Galicji 1821. 

W różnym czasie byli właścicielami m. in. dóbr Karśnice, Księginki, Morownica, Wilkowo, Smyczyna, Żegrowo, Chwałkowo, Koronowo in. Kuronowo, Kuranowo, Przybino, Kępa, Wierzchaczewo i Lipnica, Lipno i Lipienko, Żakowo i Małe Żakówko w pow. kościańskim, Płaczki, Chwalszyce, Podstolice, Gąsiorowo, Zasułtowo, Bielejewo w pyzdrskim, Sarbia i Młodawsko in. Młodasko k/ Wilczyny w poznańskim, Legniszewo w kcyńskim, Kuniczki i Szadkowice w opoczyńskim, Kurzany i Wólka w brzeżańskim, Chłopice w lwowskim, Terka i Polanka, Wołkowyja, Baligród i Stęźnica w sanockim, Bakowce i Hrehorów w Galicji.

Z innych rodzin tego nazwiska: Karśniccy vel Charśniccy h. Lis, pochodzili z Karśnicy in. Charśnicy k/ Miechowa, w woj. krakowskim; Karśniccy h. Odrowąż, pisali się z Karsznic w pow. chęcińskim. 

Genealogia
(osób: 100)
 

• ANNA Karśnicka (ok. 1710-po 1735/82), c. Wojciecha i 1ż. Marianny Miłaczewskiej; m. (p. 1735) Jan Żychliński h. Szeliga (ok. 1710-p. 1782).
 

• ANTONI hr. Karśnicki z Karśnic (ok. 1760-1844), s. Walentego i NN., szambelan austriacki, rotmistrz, członek Stanów galicyjskich; dziedzic Bakowiec i Hrehorowa w Galicji; otrzymał od cesarza Franciszka I tytuł hrabiowski austriacki 1821; ż. Julia Głogowska h. Grzymała (ok. 1770-po 1800); dzieci: Hortensja. 

 
Źródła: Bon. t. 9/300-301; Bork. Rocz. t. 1/235-236; Dw. Teki; Nies. t. 5/49.

 

Karśnicki h. Odrowąż, vel Karsznicki, ród małopolski, piszący się „z Karsznic”. 

Nazwisko wzięli od wsi Karsznice (Karśnice), w dawnym pow. chęcińskim, w parafii Rembieszyce (Rębieszyce), gdzie dziedziczyli Dług.-1540. Obecnie Karsznice leżą w gminie Małogoszcz, pow. Jędrzejów, woj. świętokrzyskie.

Prandota z Rembieszyc, syn Andrzeja ze Sprowy i Rembieszyc, student Uniw. Krakowskiego 1406 r., jako pierwszy z Odrowążów zaczął się pisać z Karśnic. Zapewne jego syn, Dobek z Karśnic, burgrabia lwowski w latach 1448-1451, sprzedał dom we Lwowie 1452 r. i dostaje tegoż roku od teścia swego, Stefana Kopacza Bydłowskiego, wieś Wołosów, w ziemi halickiej. Długosz wymienia go, jako współdziedzica Skarżysk i dziedzica Rembieskiej Woli.

Stanisław Karśnicki nabył 1615 r. wójtostwo w Woli Murowanej, od Dembińskiego. Mikołaj, podpisał z woj. sandomierskim elekcję Władysława IV-go 1632 r. Ten lub inny Mikołaj, podstarości kazimierski 1646 r.

Karśniccy herbu Odrowąż wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Genealogia
(osób: 25)

 

• WINCENTY Józef Antoni Karśnicki h. Odrowąż (ok. 1790-po 1841), s. Józefa i Katarzyny Wichlińskiej; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w 1841 r. z herbem Odrowąż, został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Sęcz.); ż. (ok. 1815) Brigida Kaczorowska (ok. 1790-po 1820); dzieci: Zofia, Julia, Florenty (Florentyn).
 

• ZOFIA Karśnicka h. Odrowąż (ok. 1818-po 1858), c. Wincentego i Brigidy Kaczorowskiej; w aktach także: Karsznicka; m. (23 XI 1858 Kluczewsko) Wojciech Wnękowski (ok. 1808-po 1858), s. Wojciecha i Franciszki Rojek; w aktach także: Wnękoski; ślub w parafii Kluczewsko, pow. Włoszczowa, miejscowości: Wyśnica, Łęgonice, uwagi: on wdowiec lat 50, ona lat 40 (MK Kluczewsko).

 
Źródła: Bon. t. 9/302-303; Dług.; Krzep. Młp.; Nies. t. 5/49-50; Sęcz.; Szl. Król.; Urus.