Weyssenhoff

Weyssenhoff h. własnego (in. Łabędź odmienny), rodzina inflancka pochodzenia niemieckiego, zamieszkała głównie na Litwie i w Inflantach. Pierwotnie nosiła nazwisko Weiss (Weyss), zmienione później na Weissenhoff (Weyssenhoff) od posiadanych przez nią dóbr tej nazwy. W XIX wieku byli właścicielami m.in. majątków ziemskich: Juzynty, Tarnów Streżwald, Krewno, Koniuszki, Doroborynki i Pokrewny w pow. wiłkomirskim, Andzelmujża, Brodajż i Daugsztygal w pow. rzeczyckim.
Genealogia
(osób: 92)

• FRANCISZEK Weyssenhoff (1781-1855), s. Michała i 2ż. Teresy Rajeckiej, właściciel dóbr Juzynty, Tarnów Streżwald, Krewno; marszałek szlachty pow. wiłkomirskiego; 1ż. Brygida Narbutt (ok. 1780-ok. 1810); dzieci: Michał, Aleksander, Lucjan, Maria, Rozalia; 2ż. Emma Narbutt (ok. 1790-ok. 1820); dzieci: Otton (Otto); 3ż. Petronela Paprocka (ok. 1800-ok. 1830); dzieci: Michał, Brygida; 4ż. Aleksandra Mintowt-Czyż h. Godziemba (ok. 1800-po 1830), c. Franciszka i Teofili Radziszewskiej.

• HELENA Weissenhoff (1815-1880), c. Jana i Tekli Aleksandry Otwinowskiej, dziedziczka dóbr Samoklęski pod Lublinem; m. Lucjan Wojniłłowicz h. wł. (1817-9 IX 1894), s. Jana i Fortunaty Günther von Hildensheim, sędzia pokoju powiatu lubartowskiego, radca komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie; dziedzic dóbr Puzów w pow. nowogródzkim; będąc bezdzietnym, przekazał te dobra swemu stryjecznemu bratankowi Edwardowi, a sam przesiedlony manifestem cesarza Aleksandra II z 1858 do Królestwa Polskiego, osiadł w dobrach żony, Samoklęskach pod Lublinem; tam sprawował urząd sędziego pokoju powiatu lubartowskiego przez 20 lat, później powołany został na członka dyrekcji głównej, następnie komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie; w 1861 przewodniczył wyborom do rady powiatowej w Lubartowie; w 1880 mieszkał w Warszawie, we własnej willi przy ul. Chmielnej 1564 (Żych.; Dz. Pozn.).

Źródła: J. Weyssenhoff, Kronika rodziny Weyssów-Weyssenhoffów, Wilno 1935; Bork. Rocz. t.2/725-727.