Sieroszewski

 herb Nabram

herb Byliny

Sieroszewski h. Nabram i Byliny (in. Szreniawa odm.) vel Sieraszewski, w Wielkopolsce, wymienia ich Paprocki w Herbarzu, jako osiadłych w pow. poznańskim 1584 (Papr.). Nazwisko wzięli od wsi Sieroszewice, dawniej Syroszewice, w powiecie kaliskim, parafia Rososzyca, wsi należącej wcześniej do rodu Nałęczów.
W 1596 r. właścicielem całej wsi jest Krzysztof Wolicki seu Sieroszewski, który posiada ponadto części Latowic, Mikorzynko, Dziegietnię, Lulik i Kierz. Około r. 1695 Sieroszewice przeszły do Wierusz Niemojewskich. 
Tym Wolickim seu Sieroszewskim, chyba na podstawie zbieżności nazwisk z innymi Wolickimi, heraldycy przypisali herb Nabram. Pewnie opierając się na informacjach zawartych w herbarzach, Sieroszewscy zaczęli w XIX wieku używać przydomku Waldorff (Wahldorf), który był nazwiskiem rodu herbu Nabram. Tymczasem, potomek tych Wolickich – kasztelan krzywiński, podpisany jest w aktach kaliskich kilkakrotnie jako „Antoni Śreniawa Sieroszewski” (AGZ Kalisz). Wydaje się zatem, że Sieroszewscy są jednego pochodzenia z Kurcewskimi i Wolickimi, ich wsie gniazdowe to Kurcewo, Komorze i Wolica w pow. kaliskim, a właściwym ich herbem są Byliny in. Szreniawa odmienna. Z tej rodziny: jeden kasztelan w latach 1785 — 1796.
Herbarze wymieniają jeszcze Sieroszewskich h. Nałęcz, jak również nobilitowanych w 1590 r. Sieroszewskich h. Rola (Metr. Kor.).
Genealogia
(osób: 75)

• TEKLA Petronela Sieroszewska (12 IX 1781-4 XII 1830), c. Antoniego i Teresy Sołtyk; poch. Warszawa, Cm. Powązkowski, katakumby VI-4 (Kur. Warsz.); m. (ok. 1800) Kazimierz z Bromierza Bromirski h. Pobóg (ok. 1770-1830), s. Onufrego, starosty płockiego i Ludwiki Karaś h. Dąbrowa; dzieci: Stanisław, Onufry – Bromirscy.

 Wacław Sieroszewski

(1858-1945)

• WACŁAW Kajetan Sieroszewski (24 VIII 1858-20 IV 1945), s. Leopolda i Walerii Ciemniewskiej, ps. Sirko, powieściopisarz, etnograf, działacz socjalistyczny i narodowy; członek PPS, dwukrotnie więziony, zesłany na Syberię, prowadził badania naukowe w kraju Jakutów, Mongolii, Korei, Mandżurii; legionista, członek Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej; prezes Związku Literatów Polskich i Polskiej Akademii Literatury; autor powieści i nowel przygodowo-podróżniczych i prac etnograficznych; ur. Wólka Kozłowska k/ Radzymina, zm. Piaseczno k/ Warszawy, poch. Warszawa, Cm. Powązkowski, kw. 209-II-10 (PSB t.37/345; Cm.Pow.); ż. (25 XI 1899 Warszawa, Wszystkich Świętych) Stefania Mianowska (1872-1942), c. Romualda Aleksandra i Jadwigi Teresy Łebkowskiej h. Dąbrowa; dzieci: Władysław, Stanisław, Kazimierz.

Źródła: Bon. t.15/222; Bork. Sp. 392; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies. t.1/312; Pap.; Wikipedia: 1.