Sieniawski

Sieniawski h. Leliwa, małopolska rodzina magnacka, wygasła w 1726. Pisali się z Granowa, a wywodzili się od Granowskich herbu Leliwa. Protoplastą rodu jest Rafał z Sieniawy, syn Dymitra Granowskiego, kasztelana nakielskiego. Dłuższy czas wojując z Tatarami, w końcu osiadł w ziemi halickiej, ożenił się z dziedziczką Sieniawy i od tego majątku przyjął nazwisko (Nies.). Sieniawscy tytułowali się hrabiami na Szkłowie i Myszy, a później pisali się także z Brzeżan k/ Lwowa w woj. ruskim 1615. Z nich: 1 kasztelan krakowski, 3 wojewodów, 3 hetmanów, 2 ministrów i 2 kasztelanów 1548 — 1726. 
Genealogia
(osób: 29)
 
• MARIA (Zofia Maria) hr. Sieniawska (1698-21 V 1771), c. Adama i Elżbiety Lubomirskiej, jedyna dziedziczka olbrzymiego majątku; zm. Warszawa; 1m. (I 1724) Stanisław Dönhoff h. wł. (ok. 1690-1728), wojewoda połocki; 2m. (17 VII 1731 Warszawa) August Aleksander ks. Czartoryski h. Pogoń litewska (9 XI 1697-4 IV 1782), wojewoda ruski; ur. Warszawa, zm. tamże.

• RAFAŁ Sieniawski (ok. 1530-1592), s. Mikołaja i Katarzyny Kolanki, kasztelan kamieniecki 1589; 1ż. (po 1571) Katarzyna Dziaduska h. Jelita (ok. 1540-1571/89), c. Stanisława i Zofii Potulickiej; 1v. żona Piotra Barzi h. Korczak; 2ż. (po 1589) Zofia hr. Chodkiewicz h. Kościesza i Gryf (ok. 1540-po 1602), c. Jerzego i Eugenii Hornostaj; 1v. żona Michała ks. Czartoryskiego, starosty żytomierskiego.

Źródła: Włodzimierz Dworzaczek, Genealogia, Warszawa 1959; Kos. t.1; Nies. t.8/340-352.