Scipio

Scipio del Campo h. własnego (in. Scipio, Laski) vel Scypio, Scypion, Scipion de Campo, rodzina włoska, przydomku „del Campo”. Przybyła do Rzeczypospolitej w 1518 r. w orszaku królowej Bony i osiedliła się na terenie Grodzieńszczyzny. Prostoplasta linii litewskiej, Piotr Scipio del Campo, był gubernatorem księstwa Bari i Rossano we Włoszech, a następnie marszałkiem dworu królowej Bony. Scypionowie posiadali tytuł hrabiowski w XIX wieku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: 1 minister i 1 kasztelan w latach 1720 — 1743.
Genealogia
(osób: 37)

• ANNA Scipio del Campo (ok. 1720-1795), c. Józefa i Weroniki Firlej, starościna małogoska; m. (ok. 1745) Felicjan Konstanty Szaniawski (ok. 1720-1787), s. Józafata i Anny Ossolińskiej, starosta małogoski; dzieci: Stanisław Szaniawski (1750-6 IV 1822).

• KAROL hr. Scipio del Campo z Bychawy (1767-1831), s. Ignacego i Marianny Wodzickiej, generał major w powstaniu kościuszkowskim 1794, poseł do sejmu krajowego Galicji; ż. (21 VI 1800 Dzików) Marianna vel Maria hr. Tarnowska h. Leliwa (28 VI 1780-1849), c. Jana Jacka i 2ż. Rozalii hr. Czackiej, siostra kasztelana Jana Feliksa Tarnowskiego; ur. Dzików; dzieci: Melania, Jan. 

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 385; Kos. t.1; Nies.; Pap.; Szl. Król.; Żern. t.2/326; Żych. t.29/63-66; Rodowód polski rodziny Scipio del Campo od roku 1518, w publikacji „Spotkałem człowieka. Ks. Władysław Bukowiński w pamięci wiernych i przyjaciół”, cz. 2, Biały Dunajec – Ostróg 2006, s. 17-31.