Sarnecki

Sarnecki h. Ślepowron, vel Korwin-Sarnecki, Sarnicki, Sarnacki, rodzina wywodząca się z Mazowsza, z ziemi ciechanowskiej. Według dokumentów rodzinnych, podobno jednego pochodzenia z Krasińskimi i Gosiewskimi herbu Ślepowron. Dawniej zwani Sarnickimi z Sarn, w XVII wieku zmienili nazwisko na Sarnecki.
Używali też przydomku Korwin i pisali się na Sarnach i Błogoszczy w ziemi łukowskiej (de Sarny et Błogoszcza). Wsią gniazdową Sarneckich jest chyba wieś Sarny w ziemi stężyckiej, parafii Żabianka, na której dziedziczyli w XV i XVI wieku. Jedna gałąź przeniosła się na Wołyń i Podole. W XIX wieku należały do nich majątki ziemskie: Hadżbijówka, Mierzwiniec, Kalus, Hołodek, Nihin, Załucze, Czarnokozińce, Szustawiec i Adamówka w pow. kamienieckim, na Podolu, a w Małopolsce — Bychawa w pow. lubelskim.
Genealogia
(osób: 59)

• MARIA Sarnecka (1820-po 1858), c. Wincentego i Melanii Scipio de Campo; m. (1851) Józef Strumiłło h. Nałęcz i Dąbrowa (ok. 1810-1858), ziemianin, właściciel Szkarkokłanic; syn znanego przyrodnika, autora „Ogrodów północnych”.

• ZYGMUNT Sarnecki (20 XI 1838-9 I 1922), s. Wincentego i Melanii Scipio de Campo, dramatopisarz, krytyk, publicysta, dziennikarz; kierownik sceny poznańskiej, założyciel i redaktor gazety „Echo" w Warszawie, założyciel teatru w Lublinie, wspólnie z J. Tekslem, ps. W. Ślepowron i in.; osiadł w majątku ojczystym Bychawa k/ Lublina 1866; ur. w Hołodkach na Podolu, zm. w Krakowie, poch. na Cm. Rakowickim, kw. T (Cmentarz Rakowicki, Monografia); ż. (1863 Kraków) Wanda Dolińska h. Trąby (ok. 1840-po 1867); dzieci: Antoni; 2ż. (1873) Aleksandra Disterlo (ok. 1853-1928).

Źródła: Rocz. t.1/545-546, t.2/655-657; Nies.; PSB t.35/35; Żych. t.2/294-302.